-
纤纤杨叶舞脩眉,珍重烟光惹客衣。
碧杏梢头鶑百啭,黄茅簷外燕双飞。
自谙渔父醒犹醉,莫怨刘郎去又归。
今日正南驱马首,未饶阴藿向阳晖。
-
清漳北去水滔滔,一舍相望倍鬰陶。
腐肉岂宜撄利剑,小鸡聊用试牛刀。
冯驩久客弹长铗,扬子多愁赋广骚。
无限秋风助佳兴,故人不见我心劳。
-
元祐中先人将漕淮南与长乐林旦次中为僚其子硕儒肤与馀游相好也后三十五年复相见于京师道旧涕泪已而复遣其爱子薿见过仍辱赠诗叙畴昔之好次其韵答之
往岁丁年戏䌽同,别来几度茁葭蓬。
贫无负郭嗟吾拙,老有名驹慰子穷。
云断太行双拱木,鹤归华表两悲翁。
更怜头里千茎雪,纵得春风不解融。
-
肯向明时事隠沦,亭边五柳漫摇春。
当年未易胜今日,此地还如见古人。
高兴不随霜叶尽,清风长与露条新。
何妨便著先生传,一洗淮南俗吏尘。
-
东风杨柳杏花飞,曾伴先生酒一巵。
前辈风流那复见,小亭烟雨漫相思。
城边春草路南北,山下河梁人别离。
一尺短书湘水阔,年年愁绝雁归时。
-
老子方丈里,先生缾钵间。
须将为实用,过后没机关。
-
双螯才映筯,一勺仅盈瓯。
未足多沉湎,聊堪小拍浮。
-
试凭溪?谢青山,莫遣愁霖碍往还。
身是江南趋走吏,暂来能得几多闲。
-
燕舞鶑啼争窈窕,桃红李白鬭尖新。
尽将锦绣遮阡陌,春到田家自不贫。
-
野彴纔堪一木支,行人立马故依迟。
何须更作西征赋,临水登高尽有诗。
-
不使风帆船可上,篙工真是箇中强。
明朝幸自顺流下,醉卧从教溪水长。
-
仲春至王官铺壁间读时可诗戏次其韵云簿领堆中不举头坐令双鬓欲惊秋苍生未必须安石自为青衫作滞留已而时可见之复次韵解嘲十二月复过此重次前韵
微官相缚共低头,两见燕南塞草秋。
说向苍生应大笑,为谁奔走为谁留。
-
谁教雾豹不归山,文采时时见一斑。
奔走正忙诗更好,此心何处得安闲。
-
邯郸枕里人何在,华表声中鹤仅存。
世上悲欢三百载,此怀当与退之论。
-
高牙大纛立门户,鸣玉腰金皆父兄。
读尽床头书万卷,他年功业看纵横。
-
南北东西鬓欲斑,临流太息未知还。
身居渔父篷笼底,心在秋山爽气间。
-
乘槎征路接天潢,笑指龙沙一线长。
万里归来心似铁,岁寒松柏要经霜。
-
京兆王持正叔以特诏至阙下除将仕郎放归山意若不释然者于其行置酒以饯之 其二
百首新诗兴不疏,锦囊盈载出东都。
扁舟莫羨鸱夷子,自有山堂敌五湖。
-
少见奸人探赤白,都无恶少掷枭卢。
西邻禴祭东邻学,看却肥牛不敢屠。
-
几年不识城东路,今日相思特地来。
正使朱门堪炙手,不能一为故人开。
[宋]
1070 年 ~ ?
赵鼎臣的诗文全集
共 371 诗文