-
脩竹不受暑,暗惊疑故人。
暂来聊解愠,径去不惊尘。
汗湿衣裳雨,书翻几案鳞。
快哉那独敢,赠尔耦耕民。
-
枕瓷歌娅姹,屏纸涨涟漪。
左角蜗休鬭,南柯蚁正为。
静喧闲处失,忧喜梦中移。
吐握真贤相,相邀不计时。
-
波流非自性,绿竹盖其姿。
坐得濯缨理,还思垂钓时。
几人能乐水,此处可无诗。
寄语尘埃客,勤来一洒之。
-
老觉欢娱少,愁惊岁月频。
能消几日醉,又过一年春。
陌上枝枝好,钗头种种新。
买归持博笑,贡自可怜人。
-
雨洗修篁浄,风摇翠影森。
苍官投分久,丹穴寄怀深。
窈窕蕙兰质,轻狂桃李心。
-
韵胜应难画,肌香不受熏。
拂眉烟度柳,梳鬓月侵云。
歌罢犹依扇,闲来懒系裙。
最怜能赋客,浑似卓文君。
-
行义知名早,云霄得路迟。
喜闻儒者用,忽歎哲人萎。
故事留青鏁,平生有素丝。
马鸣犹踯躅,似记入朝时。
-
璧水除官日,漳滨卧疾年。
贺书犹未报,弔客已相先。
梦幻真空矣,衣冠尚俨然。
平生诗满箧,当自有人传。
-
乡党推耆旧,朝廷重老成。
闺门无政事,孝悌有平生。
万卷常充宇,千金不满籯。
种成兰玉后,华发看昇平。
-
晚持安世橐,早挂隠居冠。
子贵年方壮,家严色更难。
古今成俯仰,歌哭异悲欢。
泪滴新阡上,风吹不肯乾。
-
人物推河内,英灵禀太行。
先生虽隠晦,嗣子遂腾骧。
尧舜亲延接,夔龙日赞襄。
于门高未了,不惜更轩昂。
-
法吏真鸡割,儒衣歎陆沉。
官曹曾接武,谈麈独倾心。
笑我趋时懒,知渠味道深。
微言今已矣,慷慨独沾襟。
-
登科方欲冠,谢病未当传。
欢喜荣亲日,康强任子年。
入川将老矣,返鲁遂终焉。
他日南城路,回车一怆然。
-
命也人难料,天乎子可怜。
愁看一片玉,埋向九重泉。
已觉荆枝悴,空馀䌽服鲜。
老亲今八十,行路亦悽然。
-
大郡开汤沐,高堂问凊温。
腰金仍及婿,持橐更连孙。
养极千锺富,身兼五福尊。
从今隽京兆,谁为赏平反。
-
象服承恩日,金牋告第初。
御前颁诏旨,天上写除书。
流水三春逝,黄粱一梦虚。
七絃虽自足,亡已复何如。
-
卜葬开新兆,从姑返旧茔。
二卿衔恤意,八座悼亡情。
苹藻全抛却,松楸已种成。
鱼轩相逐去,非复是平生。
-
重阳何处可衔盃,瀛海新成百尺台。
白雁迎霜前日到,黄花冒雨一时开。
篱边岁岁民同乐,塞外年年上倚才。
况有登高能赋客,孙郎声价擅天台。
-
天公作雨万龙趋,倒捲黄河不用符。
鹤集东山兴妇叹,水添北海助鹏图。
转缘泥淖嗟疲懦,赓和篇章愧浅肤。
夜报灯花双蘂好,忽惊簷溜晓来无。
-
好在青山隠翠眉,遥知不负芰荷衣。
越吟凄断终怀本,宋鹢徘徊故倦飞。
世路百忧无似客,人情万事莫如归。
况逢邺下多才子,剩判流霞醉落晖。
[宋]
1070 年 ~ ?
赵鼎臣的诗文全集
共 371 诗文