-
芒鞋遍踏苕溪冈,昌翔归棹穿沧浪。
吾庐咫尺自可到,飞廉怒吼俄作狂。
涛头掀舞势欲立,纷纷雨霰来何滂。
河伯怙此贾其勇,杯水几至倾仓皇。
急呼转柂依古刹,道场千载扬灵光。
-
黄纸差符不肯留,飘然愿逐云水游。
纡朱拖紫不肯慕,甘著草衣披布素。
金珠斗量佩鸣珂,所得欢华能几何。
形气日随情欲蠹,曾不百岁同臭腐。
学仙岂必便成仙,人世且结清净缘。
-
别时欠折苏堤柳,西方美人无恙否。
子卿齧雪十九年,何似生前一杯酒。
麒麟胡可系而羁,要使为祥在郊薮。
当年谁擅西湖春,公闾遗臭千载后。
但知金屋醉蛾眉,簸弄威权翻覆手。
-
我欲问天天穹窿,岁卜其有于岁终。
胡然玄律欲遒尽,燠乎一岁融而冲。
冻肤未起玉楼粟,寒力尚怯珠槽红。
腊前三见瑞盈尺,九土斯农之望同。
冱寒虽以云布濩,合影尚欠宵通胧。
-
一年最好八月月,此月迥与寻常别。
君于厥月乃诞弥,天一之精所凝结。
涵精毓秀宜不凡,神如秋水肤如雪。
蜚英腾茂载宦途,所至光明而炜晔。
一帘莹彻照今古,妙凝夜气冰霜洁。
-
一气运行于虚空,有形孰不归陶镕。
燠寒燥湿互为用,功被草木并昆虫。
胡然阳亢乃作沴,丰隆屏翳俱潜踪。
炎炎赫赫势太甚,烹煎万有何殊铜。
田畴龟坼河港断,水车不运骨挂龙。
-
炎炎老火烧太空,熏灼万类势欲镕。
高田幅裂稼已腐,低壤釜沸禾生虫。
金蛇飞走天鼓震,须臾散灭茫无踪。
火轮烈烈扬炽焰,夜镜炯炯摩青铜。
老夫望岁甚田叟,恨无神术驱群龙。
-
四月五月淫涝积,噬啮丘垤吞原隰。
匪惟为沼荡为陂,万顷秧云泯无迹。
攒鸦联尾空飞翻,化鳌为城难障塞。
五湖三泖欲贯通,浪接重江势洄潏。
茅茨比屋何可存,谷麦千金不论直。
-
世更日月几昃盈,依然有谷中窈冥。
修筠夹道互经纬,宛如一机翠织成。
非繇培植得揽玩,何异不稼而有囷。
箨龙个个出头角,密者栉比疏犹簪。
婵娟色媚已映月,团栾气合行屯云。
-
琅玕挺秀径尺盈,森森直上摩苍冥。
封培保护犹重器,岁馀二十林方成。
绳绳孙子更杰出,远过鼻祖尤轮囷。
蔚然翠羽渐成葆,稚者碧玉初抽簪。
泥涂甫见露头角,意气已欲生风云。
-
竹君清绝润于玉,谱牒出自淇之澳。移根分种置吾庐,才隔樊墙即家塾。
塾之所有无非书,师友摛文剪其芜。此君儿郎趣亦雅,骈头相过纷铺舒。
鲜鲜绿色照邺架,骎骎宗祖可方驾。钩章题品得骚翁,倍使新篁长光价。
矛甲鏦鏦看击云,未逊六千君子军。琅玕一一如椽大,此中更有风月存。
巨细何异公领孙,低昂尤若主承宾。有宾如君诚可人,西窗六月暑如焚。
-
古来乔木产墓宅,新甫之俦匪凡质。
风梳雨沐三百年,耸壑昂霄过千尺。
孤标屹立独擎天,繁柯偏重常倾日。
苍皮剥落节理坚,挺挺长虬初蜕骨。
我来屡见此崛奇,摩挲老眼增双碧。
-
淇园既往不足论,渭川徒多未足贵。
森然玉立辟幽深,弥望恢恢有馀地。
何异东亭手亲植,遂使南阳日清閟。
绿云障日间弗容,翠涛翻空杳无涘。
冥冥韩林静而秀,窈窈蒋径深且邃。
-
百谷仰雨而蕃滋,乃颖乃苞乃成实。
锸云方喜高下齐,大田俄报东南坼。
民穷至此噫亦甚,无年饿死其无日。
佛灵犹未致涓流,人力焉能施寸尺。
况当十室九室空,可堪百里千里赤。
-
此君与我同襟期,延致屋宅西南维。
涵濡雨露岁未半,柯叶深茂华而滋。
恍疑神士萃庭宇,旌?羽盖纷交驰。
非筝非竽发天籁,不湍不濑含风漪。
绿光到眼冰雪泼,顿令六月无炎威。
-
宇宙清淑物絜齐,春工告成青帝归。
云缝雾织翠万幄,尤胜红紫芳菲菲。
高人出郊穷远目,一童两屐随所之。
五茸三泖在指顾,收揽万象归诗脾。
袖中三尺贯牛斗,剑光到处神魂悲。
-
红飞绿腻晴昼迟,木香满架柔条披。
芳菲过眼能几日,娱乐常少多忧悲。
东君归计何太早,四序光阴如电扫。
今年花谢复明年,祇使看花人易老。
萧然白发朱颜苍,竞春肯学儿童狂。
-
千岩万壑东南美,中有一山尤秀伟。
伊谁衣被以佳名,非雾非烟腾瑞气。
有人于此曾课书,出山能士为写图。
风林泉石振清响,占毕吟诵声难模。
聚为胸中线五色,不补衣裳华衮黻。
-
天不怜我老且贫,荒径不可酬华春。
遂令东里互邀致,借之双圃娱芳辰。
痴云酿雨雨旋止,霁日含辉更清美。
花间尽晷得盘桓,但费东君为料理。
归来未久檐溜倾,乃信造物真有情。
-
骈头始生为箨龙,森然而立列群玉。
琮琤有韵天籁鸣,蓊郁成阴云气簇。
楚楚少年来自河,猗猗君子瞻彼澳。
其实曾致雏鹓来,其枝可留栖凤宿。
月香水影犹更奇,弹压春花千万属。
[宋]
? ~ 1289 年
卫宗武的诗文全集
共 572 诗文