-
伟哉千里万里流,衮衮其来自巴蜀。
奔腾澎湃入尾闾,势雄何啻吞百谷。
金焦对峙两鳌浮,千顷玻瓈浸其足。
光生金碧殿阁涌,气蒸紫翠林丛沃。
附庸更有小陂陀,东晋诗仙卧其麓。
-
剥极大冶如死灰,潜阳初动生意回。
冲融一脉贯万汇,物有清气拂斗魁。
嘉植几世培其栽,孤芳欲折犹裴回。
此花消得酒百杯,料君耻与红紫偎。
祇应两屐磨苍苔,豪饮岂惜玉山颓。
-
重来丙舍岁三易,翠巘插空仍兀突。
乔林郁蓊歼斧斨,一二仅存于百亿。
参差历落更孤秀,不假依凭而挺立。
宛如九老瑞唐朝,又类耆英隆宋室。
合兹异代众君子,仙去一朝于此集。
-
青鞋不踏孤山路,辜负逋花今几度。
那知别有姑射居,众谓孤山未必如。
夙昔名传尤愿见,渴想此仙难觌面。
朋来满口誉风神,俨若眼底逢佳人。
枝间独具先天易,惟有太初心默识。
-
羽族竞繁声,仓庚尤善鸣。喧啾百喙忽奏雅,尽洗盈耳筝竽音。
芬菲芳事毕,木芍药晚出。于中姚魏更倾城,扫退目前赪紫色。
转眼韶华便欲休,恨无长绳系春留。一春妩媚在花鸟,常恐易逐光阴流。
浮荡谁家挟弹子,飞丸巧中俄摧翅。封姨底事苦禁持,飘摇欲使无完蒂。
可嗟凡卉与凡禽,遂情快意何纷纷。不思物恶伤其类,尔形尔气非同群。
-
好士不论亲与疏,绝甘分少宁求馀。
孔程一见便倾盖,欢如故旧其非欤。
世多奇俊无南北,平昔可曾致佳客。
吾乡良友无出君,二仲之交犹欠一。
青溪人瑞名闻扬,剑气上射牛斗光。
-
世称斯楼天下奇,雨馀振履此游适。
埋头旅舍气弗苏,一见端能洗湮郁。
连冈三面作襟袖,洪流千里在履舄。
俯窥万井若棋布,前阅千帆似梭掷。
银涛涌出丹碧居,金焦两山相对立。
-
挺然昂霄蟠涧阿,彼美松者非凡槎。千林摇落乃孤秀,舞春杨柳徒傞傞。
翛然照水溪一涯,彼美梅者非凡葩。冰姿皎洁抱清独,漫山桃李徒繁华。
昔人品题信不苟,每以此木配此花。伊谁挈置小盆盎,高标盘曲良可嗟。
然虽矫揉失真性,幽香贞色仍堪夸。况分瑞竹与鼎立,岁寒之侣何以加。
竹尤挺特过二者,逸鞭吐秀如兰芽。两枝撑出露头角,一类襁褓髻未丫。
-
物盈宇宙皆有穷,一气先天常浩浩。
荣华富贵能几何,百岁光阴如电扫。
开辟由来莫几年,圣哲英雄骨俱槁。
勋名盖世文瑞时,岂若玄玄穷徼妙。
古仙率多山泽癯,方平通经后从老。
-
生机天地宁终藏,剥极复反开新阳。
阳明渐进阴浊散,辉光万象熏佳祥。
不必晷验度合表,不必风问来何方。
朝廷有道雨旸若,满家五谷歌穰穰。
占年梅映腊雪瑞,回暖柳拂春昼长。
-
无子虽可悲,有子未为喜。
断以释子言,莫非假合耳。
杜陵咏为麟,瑞物能有几。
昌黎谓之枭,恶德乃类是。
无之恐无后,有之亦为累。
-
依山构靖庐,虽陋亦可坐。
幽林隔尘嚣,逦迤八九嶞。
时来友高士,一岁知几过。
野花薰醉醒,山鸟啼梦破。
何莫匪真诠,岂为崇小果。
-
瑶坛礼碧虚,返次羽人坐。
引脰延月华,吞吐隔翠嶞。
众吻盼流芳,冉冉忽透过。
大规虽微亏,犹喜镜未破。
浮翳从何来,掩蔽仍不果。
-
丹岩今良士,南塘古当时。
馆餐未有适,义图以助之。
渠渠推毂心,终莫副所思。
遇合各有缘,天只非人为。
裴回明月枝,乃在海一涯。
-
袖携尺素书,远从上清至。
胸涵龙虎象,语带烟霞气。
千古夔牙音,指下发其秘。
为鼓桃源行,桃源何处是。
-
岁月易以迈,羲娥不停旋。
忆昔聚嬉戏,缟发今盈颠。
日往而月来,壮逝老至焉。
交情贵浃洽,良辰忍弃捐。
簪舄要时集,尊俎宜相先。
-
招提几百载,其来自唐室。
屡此系扁舟,过门不暇入。
岂图今之行,招携叙旧室。
遂停欲归棹,重整倦游屐。
粤昔有高僧,斯地曾卓锡。
-
老穷蛰一室,独与圣贤对。
祢刺倏在前,喜有佳士至。
此客可曾有,良觌今乃遂。
夫岂燥湿同,未易折柬致。
乡邻道不谋,咫尺楚越异。
-
唐人尚五言,秀句推柳塘。
复有善鸣者,鸡鸣传远商。
氏名几百载,郁若兰芷香。
诗来破馀暑,如挹风露凉。
芬敷富辞藻,鲜碧逾丛篁。
-
弹铗归来乎,暂作苏台客。
昂昂岁寒姿,依然返故壑。
诗卷浩千万,斗大室难著。
往哉掣巨鳌,肯恋华亭鹤。
[宋]
? ~ 1289 年
卫宗武的诗文全集
共 572 诗文