-
耻同农圃较肥硗,休暇林泉乞把茅。
槁壤及今犹望泽,危枝何处得安巢?
不材老我输文木,共济须君愧苦匏。
啸傲名园春物足,看山倘更过西郊。
-
故人遗爱满杭州,处士梅花共一邱。
实事仕途能数见,哀时死所最难求。
城南此别逾廿稔,地下有知还百忧。
腹痛相过吾亦老,湖云衔日偶维舟。
-
眼看宫树雪纷披,犹抱冬心拱赤墀。
避世已成终老计,识君偏失盛年时。
君民尧舜谁曾见?
治乱开天颇有知。
赐沐亦思共幽讨,西山何日转春姿?
-
衰残石友,尽相从劫后,磨墨磨人。整个金瓯看撞碎,画山一角偏珍。对此畸形,依然介性,恋恋剧多情。旧毡虽敝,与伊同伴寒呻。
坡老苦说无田,枯还食汝,遭际总承平。乱世全身差自幸,璧完能望陶泓。不见铜山,系囚流窜,惟有断碑亲。半圭乌玉,蛰居聊送馀生。
-
一枰零乱,欠猧儿替我,从新翻却。越是收场须国手,不管饶先争著。休矣纵横,究谁胜败,局罢同邱貉。可怜灯下,子声敲到花落。
兀自坐烂樵柯,神州卵累,眼看全盘错。大好河山供打劫,试较是非今昨。蜩甲枯馀,玉尘输尽,说甚商山乐。羡他岩老,梦边那省飞雹。
-
东风不竞,熟食寒犹剧。嫩绿柳初稊,装点作、千门春色。汉宫传烛,回首艳阳天,半仙戏,万花舆,能料成今日。
纸钱麦饭,出郭人如织。饧粥望诸陵,新来事、伤心何极。过家草草,虚忆旧焚黄,黄州感,柳州悲,七载仍为客。
-
谪仙梦里揣香妍。乱插向晴天。春心未展疑含泪,恁垂露、不著朱铅。偏是曙风,吹开兰蕊,捧日赛初莲。
楼前岁岁占花先。紫白斗婵娟。高枝坠瓣无人管,便归去、老秃谁怜。清水院中,双株玉雪,聊自忏情禅。
-
社雨初零,瞥双双紫乙,下上烟梢。分明海山蛰起,来就春韶。华堂睇遍,尽衔泥、甚处安巢。曾记否,吴宫火及,莫嫌卑陋衡茅。
生性最知时节,况炎寒见惯,北雁东劳。堤防饿鸱眼疾,敢爱飞高。禖坛气淑,幸瑶筐、遗卵天教。从贺厦、乌衣门巷,夕阳影里南朝。
-
居夷虽陋仍吾土,四冬渐长痴儿女。何苦旧京思,人方废夏时。
通宵喧爆竹,群办椒盘宿。灯下愧苏斋,细书犹卖呆。
-
送寒并送凋年去,籸盆灶马归何许。别岁比人难,人行犹有还。
羔豚相慰劳,但祝年年好。且自酹吾诗,依然是义熙。
-
衣冠筐篚承平景,荒庄回首师门尽。垂暮几门生,酒肴无限情。
水乡鱼笋足,投报纷相属。虚耗海滨同,可能存旧风。
-
老坡生丙子。算五十三龄,戊辰刚值。奇才践清地。正金莲光下,唏嘘先帝。宫壶拜赐。可曾念、黄州李委。
奈从今、白发苍颜,磨蝎命宫难避。长记。乾嘉全盛,岁岁苏斋,胜流高会。奎精画里,衣冠客,尽时制。适先庚旬日,诗龛诗老,南雅芙初并至。恁沧桑、花甲重周,却来我辈。
-
暗香入梦正花时,手亲移,尽成围。廿载偕寒,廿载忍抛离。下策火攻新出窖,聊慰眼,怎如伊。
定谁索笑绕芳池,纵开迟,易空枝。铁石心肠,能免坐相思。祇恐月明还念我,春又到,几时归。
-
朔气催成暝。莽沉沉、乱云堆墨,横斜千阵。槐柳故宫深藏处,禁得霜天凄冷。又正恐、争栖难定。寒日无光何时曙,记翩飞、曾带昭阳影。终古恨,几人省。
夜啼动搅孤眠醒。更怜伊、月明绕树,最担虚警。投止苍黄知谁屋,接饭丛祠差幸。且珍重、羽毛休损。开口易招南儿唾,漫误人、北雁传边信。头尽白,故山迥。
-
九九图成,子半一阳微动。忆郊坛、迭曾陪从。衮龙仙乐千官拥。
雪点丰貂,了不知寒冻。
剩圜丘归然,盛年如梦。悄黄钟、律犹吹中。尽老来、虚过团圆节,一家三地,又欠搓丸供。
-
一秋过了,看东篱凋槁,霜下谁杰。独立略无迟暮感,自是义熙遣孑。位置南荣,瓦盆未厌,花好还须叶。寒泉相慰,从来不借馀热。
犹记老圃亲浇,数丛留殿,纯白逾冰雪。澹到无言偏耐久,岂有缁尘能涅。转眼阳生,与梅交代,芳意何曾歇。落英餐彀,晚香存几休折。
-
褊哉韩子,恨霜中花好,胡为生晚。信自情芳何早暮,篱外西风从换。送酒人稀,餐英客去,独作南窗伴。夷然冰雪,一丛应胜千万。
不念三径全荒,颓龄强制,祇就微阳暖。香色过时宁可采,要验天心梅点。畴昔朱门,渊明挤坏,此品谁曾见。署牌珍重,隔年留种休断。
-
画里残山一道斜。际天衰草带馀霞。陵阙谁家那忍问。传恨。故宫明灭付归鸦。
无分南荣长炙背。何意。晚晴西阁尚留些。还是枯葵偏耐久。厮守。知时让与合昏花。
-
似此风光,便归来栗里,成何怀抱。种菜闭门,英雄也曾埋照。秋花瘦本输春,却省得、禽喧蜂扰。只惭愧,衰颠渐秃,乞枝簪帽。容易见花老。
趁萧晨转暖,霜姿端好。晚节淡交,可许苇杭频到。长年苦费浇培,剩自怡、地偏园小。看了。恐寻芳、素心人少。
-
一秋无绪。霜天里,朝朝风萚辞树。夜长还要警孤眠,听打窗如雨。更恻恻、危枝倦羽。添薪虚忆庭槐古。尽唱彻哀蝉,甚处觅、题红那管,客衣缁素。
长记九日江亭,商飙猎苇,此题弱冠曾赋。而今人亦秃成枯,赢共阶蛩语。忍撇却、乾梢断缕。飘零休便随流去。但保得、冬心在,转绿回黄,是归根处。
[清]
? ~ ?
陈宝琛的诗文全集
共 887 诗文