-
大师本性积为文,晚岁传衣独畀君。
两纪孑遗增感旧,数行藏写见尊闻。
梦馀鹿洞空香草,烬后鳌峰付乱云。
出处何成吾耄矣,平生砻断愧班斤。
-
盖狂汲戆故难平,诡丽文章世所惊。
久历外台还内职,全凭儒术决边情。
批鳞一疏终应省,抉目重阍忍自明。
地下未随龙比去,愧从幽屏得偷生。
-
骞超奉使乍归来,谁信深宫祸已胎。
直到燎原方扑火,可怜聚市竟成雷。
国殇他日宜同传,款局从今更乏才。
江上分携垂廿载,平生文酒总堪哀。
-
再期心迹付丛残,惭愧头衔附礼官。
桑下谁无三宿恋,伊川早有百年叹。
帝京文物推排尽,人海云萍会合难。
杯酒宣南更成忆,危楼风雨展图看。
-
十载街西形影随,五年南北尺书迟。
梦中相见犹疑瘦,别后何时已有髭。
机尽狎鸥元自适,声销卖药渐无知。
江心忆拜张都像,热泪如潮雨万丝。
-
别梦江南逐去潮,却从乌石话金焦。
战场极目涛犹怒,时事填膺酒易消。
三径蓬蒿容仲蔚,满山藜藿待宽饶。
日华转眼开春殿,天上风珂想早朝。
-
破禅中夜梦京尘,最忆西山对榻人。
垂老可应思止酒,无官端不为忧贫。
海天会合知何日,泉石沈冥各此身。
诗墨和苔犹满壁,年时何限迹成陈。
-
东坡饮啖想平安,塞上秋风又戒寒。
此别岂徒吾辈事,即归能复曩时欢?
数声去雁霜将降,一片荒鸡月易残。
独自听钟兼听水,山楼醒眼夜漫漫。
-
玉貌能堪百感攻?
两年不见欻成翁。
囊来小册犹三绝,瓮有馀醪且一中。
瀛海即今谁乐土?
江天何日不颠风。
-
寒日无光雪不成,南鸿忽至涕纵横。
鸡凭禅力平孤愤,犹及尧年了一生。
书种吾乡忧遂绝,泪河他日向谁倾?
鳌峰合眼何曾烬,长觉微言总带醒。
-
馀生乐命复奚疑?
恋阙难酬最后知。
岂有鸡群堪鹤立,何曾狐腋胜羊皮?
残棋收局犹争劫,深井观瓶总近危。
霜月满庭对苍桧,相怜不及未寒时。
-
嵇生魑魅耻争光,通介徐公不改常。
窗下羲皇能一卧,海滨邹鲁故吾乡。
梦争王室心宁死?
归袝先茔骨亦香。
未必明夷容演范,淹留人海漫佯狂。
-
竿木何堪溷戏场?
丰钟感气故知霜。
狂歌亦自怜衰凤,瞑坐从人笑哑羊。
得就论文观正变,敢云学易悟存亡?
与君世旧交偏晚,望作夔龙赞舜廊。
-
老恨平生欠蜀游,看君揽辔剑门秋。
一官鸡肋无中外,万卷牛腰任去留。
城阙浮云萦别梦,江山斜日费边筹。
建瓴自昔雄天府,忍遗诗人赋四愁?
-
少戆还君著作庭,天将雨露寓雷霆。
遂初此去臣何慊,乱政从来国有刑。
书壁会当思鲁直,裂麻竟不相延龄。
陔馀未乏酬恩地,勤与乡邻讲孝经。
-
不期垂白共深尊,照眼湖光近禁垣。
四海喜闻公老健,卅年独斡世贞元。
弹冠一出惭微尚,载笔相从怆旧恩。
天性爱莲渐长夏,得陪高阁及时论。
-
辞喧就寂与诗宜,此意宁为俗子知?
暂作芙蓉依绿水,会看花树拓南篱。
不教堕落淩云气,别有商量话语时。
世事如棋无定著,区区恐负故人期。
-
销金羔酒不相宜,冰水烹茶味颇知。
冷极犹呵吟絮笔,归欤待补种花篱。
江湖浪迹多愁思,沧海横流有已时。
霜霰虽严松柏翠,未应负却岁寒期。
-
浩气冲霄作作芒,廿年美荫忝门墙。
预徵休咎言无爽,长此追随道自光。
默拱庄严临左右,但聆淡永益徬徨。
流芳百世鸿篇在,明月清风意最长。
-
耄耋肩随羡健强,未须食乳学张苍。
山游笑我期常失,诗学输君老益昌。
酒保疑年怜旧史,历家书月感春王。
市朝换尽黄炉在,犹拟追陪百十场。
[清]
? ~ ?
陈宝琛的诗文全集
共 887 诗文