-
昨暮东斋雪,清吟彻夜寒。
频闻洒窗急,独起卷帘看。
已合晓枝重,远连平野宽。
萧条村径漫,知访筚门难。
-
最是湘流放棹轻,楚南千里碧波清。
不分草色春初入,欲合天光雨乍晴。
傍岸云山原缥缈,临江竹树更鲜明。
如何呜咽滩头石,帝子年年恨未平。
-
生事在诗篇,清才更少年。
拜官原应宿,探句自如仙。
野兴独寻寺,秋吟多在船。
无须见标格,一卷已修然。
-
贫居远郊外,村市小溪口。
除寒物象新,丰年人气厚。
鸡犬扰衢巷,烟火暖榆柳。
祀灶须白饧,馈岁贵黄韭。
提携前村稚,伛偻东家叟。
-
盘盂周秦遗,宝之万镒重。儒术法三代,迂阔乃无用。
盛世不复古,何贵麟与凤?旧宅湘水头,聊过一帆送。
太傅安在哉?城郭人民众。嗟我非其才,归园学抱瓮。
-
霏霏漫山雨,漠漠空江昼。
双橹悽未停,孤篷寒欲透。
天昏日易夕,谷转风还骤。
杳霭没烟帆,料峭出堤堠。
客发变何早,乡心感多旧。
-
碧峰列似屏,澄江渟如镜。
镜心入屏影,华缛隐空净。
当此系我舟,自然惬幽性。
散步聊俯仰,移情始讴咏。
静夜已堪怜,圆辉矧方盛。
-
寂历荒村暝,群鸥喜并来。
正当秋月满,才见桂花开。
各出袖中句,共倾镫下杯。
因思宦游客,孤棹粤江隈。
-
问渡潍溪口,秋风水面生。
半山斜日晚,一棹小舟轻。
驻马临渊立,何人举网惊?
闲观惜衰老,无复羡鱼情。
-
背岭荒村晚,长途倦马尘。
素心爱幽洁,野店喜初新。
此地常为客,拈毫赠主人。
题诗示来者,泥壁莫嫌嗔。
-
村外一鸠唤,小园花盛开。
山人入城返,朝客寄书来。
忆别粤江远,闲居华发催。
新诗进高格,不复骋狂才。
-
岁暮寒方盛,暝阴晓不开。
愁中看雪下,岭外有书来。
乍睹平安字,频教引满杯。
新诗更封裹,明日寄城隈。
-
昨日山村雨,幽眠未起时。
侵帷寒乍觉,连夜晓还迟。
少别犹相忆,远愁宁得知?
无因逢铎使,空与二难期。
-
湖亭别几秋,梦里少年游。
遥想当筵雪,还胜载月舟。
数行疏柳暮,一片远山收。
故旧谁同赏?
知应共白头。
-
春烟改旧林,停棹别离心。
一纸桂山远,故人湘水深。
余寒风尚烈,长昼日偏阴。
赖对新诗好,闲酬消旅忱。
-
羁迹共萧索,相携为近游。
闲行爱冬日,缓步上城楼。
适意原无定,逢欢亦可留。
暄然遂同醉,聊用遣乡愁。
-
一从泛江棹,不复问山程。
野店谁还宿?
秋宵独有情。
雨声疏未歇,笔迹俨犹生。
良友况如此,那堪为弟兄!
-
记得经过处,风光少不违。
来朝又梧郡,前岁别荆扉。
往路虽云转,此行犹未归。
所嗟去年雁,还是一行飞。
-
我行大梁道,日夕黄河渡。
河水浩漫漫,故乡在何处?
风起广沙岸,烟昏远野树。
孤舟乘危波,惝恍不敢顾。
游子杳天末,谁识南荒路?
-
崎岖造绝顶,险尽得平壤。
是时山雨过,峰壑竞秋爽。
览眺无不及,稍稍襟怀敞。
临风忽慨然,吾友竟长往。
[清]
? ~ ?
李宪噩的诗文全集
共 383 诗文