-
策马芦沟茸帽侧,惊沙朔雪匆匆。归来社燕又相逢。一廛高隐地,三径旧家风。
乔木久悲霜后影,清谈惟共阿戎。园林人去认残红。忍忘三步约,鸡酒拜桥公。
-
结客少年裘马盛,唾珠椽笔纵横。柳边花底静闻莺。举杯天共醉,把剑月同行。
一病文园成永逝,解兰空恨尘缨。三千里外夜魂青。传家留一砚,谁与问玄亭。
-
谁倍长卿惟四壁,乱山残雪归来。征车辘辘困风埃。高歌随铁板,挟策向金台。
白酒新亭家国泪,繁忧何地堪埋。援琴无限广陵哀。屋梁惊落月,秋雨冷莓苔。
-
白雪满头高意气,诗名四十年前。袖间云物幻千缘。衣冠迷世外,哀乐寄吟边。
一梦红桑惊换世,雨馀尘榻萧然。老仙归后剩苍烟。故江枫叶乱,空吊载书船。
-
街门涨车尘,疲卧不敢兴。
跳窗惊猫奴,起弄半爱憎。
微物务适性,至静知所乘。
如何汩天机,坐与居诸盲。
开轩一展书,懔然犹父兄。
-
万言不敌一杯水,百药莫如三折肱。
持方纳圆岂求合,炊沙作糜谁复能。
至道有时云障日,独行常恐鬼吹灯。
为山掘井我难遂,看子浮图张七层。
-
刘云愈愚必以学,韩谓加骨可希光。
子孟无术固堪惜,湘东能读安救亡。
贵多贵少有二理,讥大讥小非一纲。
稽古居今未容易,漫从歧路觅亡羊。
-
鲁生万卷尚未厌,昔人五车能几何。
赵中有令自太俭,秦延君说无乃多。
驽马十驾能千里,檐蛛千丝成一罗。
试使云帆涉沧海,朝宗无尽总先河。
-
三尺犹堪口晦明,独怜萧屑满商声。
登临共拟劳壶榼,羁旅谁期各弟兄。
夜气初严琴席冷,微吟真谢茗瓯清。
块然似我终成梦,怕近中秋客意惊。
-
相怜往日柳依依,憔悴年光觉渐非。
诗酒佯狂吾岂敢,风云自奋子能希。
群龙野战悲神陆,一雁孤飞下落机。
省识忧天怀旧意,知君重减沈腰围。
-
至此沉冥百忧尽,酿空烟雨压秋头。
刺天万木争先出,刮眼千岗翠欲收。
泉语詈人心怯怯,云衣随步影浮浮。
山游便拟长安乐,西笑三年许竟酬。
-
长星杯酒劝无应,苦荈劳新乐有朋。
至此尚为娱老计,半生真笑在家僧。
一庐梅隐君能健,万壑松涛我欲冰。
乞与岁阑分锦字,海天云树碧层层。
-
十幅蒲帆上暮江,二年云木照疏窗。
自非臣朔饥难死,便使奴星气已降。
万里鸿嗷歌怨咽,三秋蚁穴梦纷庞。
乌衣门巷人谁识,孤负春来燕子双。
-
结交愁忆少年场,无计能疏鬓上苍。
旧国莫忘三户在,东篱犹挺一枝强。
多情笔砚真催老,万劫图书孰补亡。
传语故人勤护惜,小山丛桂待君芳。
-
江海风波惜此生,长歌清酌谢尘缨。
匏瓜无匹原非恨,纨扇初捐尚有情。
乍可团圞傲新月,稍怜啜泣助秋声。
汉皋玉佩高唐雨,一例人天误旧盟。
-
周生直道闻天下,迩岁韬光有适园。
夜雨闭门无客啄,秋堂邀月厌蛩喧。
端居忍负苍生望,失守犹多瘉野言。
我亦随缘安雾隐,江山如此谢轮轩。
-
汉家陵阙绝音尘,万井烟芜雉亦驯。
桃梗已输河上土,梅花空作岭头春。
西台有涕挥皋羽,吴市何心托子真。
漫忆小园芳草绿,收京犹得月重轮。
-
接天青碧绣崚嶒,骀荡芳韶醉不胜。
生事一春销药裹,年光百计误藜灯。
破愁但以吟为槊,感旧从教泪作冰。
袖却承明挥翰手,溪山杖策我犹能。
-
三年忧患持冰檗,九服风云泣鬼神。
点鬓无情惊换岁,回车何地不迷津。
深杯自泻哀时泪,环堵难留片刻春。
世难天涯悬骨肉,最怜孤烛异乡人。
-
凉灯急雨据团蒲,此夕应怜客思孤。
前路艰难廿年语,弥天烽火一锥无。
闻鸡汝幸怀宗国,舐犊吾真愧丈夫。
省识倚闾凝望苦,晨昏长誓护桑榆。
[清]
? ~ ?
王易的诗文全集
共 242 诗文