[宋]
1137 年 ~ 1214 年
舒邦佐的诗文全集
共 191 诗文
-
自际朱絃赏,逢人说项斯。
蜚章先剡上,荐墨更交驰。
遽卧漳滨疾,如轰荐福碑。
空流一襟泪,无路送灵輀。
-
君似春风自袭人,无情鸥?亦相亲。
莫惊仕路风波恶,便忆家园自在身。
-
重三投晓出郊坰,跃马归来趁晚晴。
笔卷云烟归赋咏,轴联珠玉斗晶明。
我从多病三春里,转觉浮生万事轻。
夜半惟歌盘谷序,肯如仲叔请繁缨。
-
博山烟断懒重添,屋角无声雀去檐。
午梦欲成鸡唤醒,卧看修竹映疏帘。
-
求田未用太匆忙,且况毛锥觅太仓。
择地读书终不恶,莫教辜负北窗凉。
-
迟子来时细讲论,未须著语策奇勋。
庖丁妙在牛先解,水上风行自有文。
-
萱草榴花照眼明,水团角黍满盘清。
文殊问疾移秋晚,空想敲门剥啄声。
-
万绿枝头几点春,逢人偏喜上乌云。
出来只为当时暑,故剪红绡皱作裙。
-
怡颜今得盼庭柯,黄鸟啼边绿荫多。
回叹此生肝肺涸,只因雕篆损天和。
-
谷雨催秧蚕再眠,采桑女伴罢鞦韆。
前村亦少游人到,牛歇浓阴人饷田。
-
鸣鸠乳燕寂无声,蜜熟花蜂亦懒营。
睡起卷帘春已晚,竹篱穿笋两三茎。
-
桃杏酣酣著意红,当时只要嫁东风。
而今却被东风误,一片西飞一片东。
-
架上酴醾万玉浮,当年攀折为迟留。
而今老病空相对,花不羞人人自羞。
-
正昼东风自展扉,双双燕子望巢飞。
杨花却是元无定,吹落南邻不肯归。
-
月姊携炉出广寒,镕银为水又为山。
夜来归去忘收却,陷入浯溪石壁间。
-
正是江南雪霁天,素娥特地弄婵娟。
山川一望皆如剡,只欠渠侬访戴船。
-
烟雾冥濛雨意垂,远山隐隐抹修眉。
急催行李投前店,似我当年在道时。
-
欲寿莫誇尧丙子,欲贵莫疑雌甲辰。
学取燕山人姓窦,自然五桂一灵椿。
-
尽道潮阳因骂佛,谁知忠谏得天知。
鳄鱼夜徙衡云散,请看而今玉局碑。
-
客饯旗亭酒半酣,抟风九万送鹏南。
薄劳汗马功收一,肯怨长途玉献三。
去去梅花催驿骑,看看柳色斗恩蓝。
长篇好上刘蕡策,莫作书生无用谈。