-
博山烟断嬾重添,屋角无声雀去檐。
午梦欲成鸡唤醒,卧看修竹映疏帘。
-
万绿枝头一叶黄,秋风恰则到林塘。
晚云更作潇潇雨,拾得人间一夜凉。
-
官事何时了,偷忙得饷閒。
清风寒食里,飞絮落花间。
灵运池生草,渊明鞠见山。
诗来令细读,玉佩响珊珊。
-
冰池照日暖初融,准拟迎春更饯冬。
杯酒乍疏情少绪,尺缄稽报病多慵。
残年断送风和雪,晚节相依竹与松。
回首思量十年事,倦投降枕听鸣钟。
-
云冻长空昼亦昏,谁欤剥啄扣柴门。
故人言向潇湘去,此别应须岁月论。
衡岳五峰瞻胜概,耒江千载吊诗魂。
旧游倘有人相问,为说扶犁教子孙。
-
尽道潮阳因骂佛,谁知忠谏得天知。
鱷鱼夜徙衡云散,请看而今玉局碑。
-
拂枕投床鼻息鸣,邻鸡报午梦还惊。
一春已过半春了,十日曾无五日晴。
唤客难同藉草饮,隔墙虚认卖花声。
十年前忆西湖上,柳荫苏堤取次行。
-
一纸西风书客愁,愁来如泻满汀洲。
从他梦鹿还争鹿,休问封侯与不侯。
百岁光阴草头露,一年好景菊花秋。
人生能著几緉屐,且为重阳一醉不。
-
正昼春风自展扉,双双燕子望巢飞。
杨花却是元无定,吹落南邻不肯归。
-
烂醉春风玉不颓,自封喜信入湘来。
同乡多少同年士,两傍何如两夺魁。
琼苑宴开应共醉,西湖赏罢更同回。
早归多谢文翁力,莫待平安家信催。
-
清江子郭子,作斋以遯名。
傍人或不解,谓将抛尘缨。
著语竞挽住,轩翥九万程。
吾闻遯之象,山止而天行。
止如子綦木,行如亚夫兵。
-
籋云追电笑谈间,争看骅骝出帝闲。
暂借短檠赊眼力,莫因远别梦眉山。
诗闻庭下频趋鲤,易在床头久铸颜。
趁取双亲皆未老,绿衣归换彩衣斑。
-
身清不受人间辱,只倩溪翁捣冰轂。
素涛照眼绝针痕,暖玉遮头无脸粟。
参寥已似絮沾泥,天女虽来暖非肉。
华鲸吼吼不成眠,蝴蝶蘧蘧犹未足。
-
千林气脉未全归,一点清香已著枝。
每爱月窗横瘦影,敢将水墨污冰姿。
淡妆出屋新相见,索笑巡檐旧有诗。
不见化工先著力,雪中风韵最相宜。
-
烟雾冥濛雨意垂,远山隐隐抹修眉。
急摧行李投前店,似我当年在道时。
-
谷雨催秧蚕再眠,采桑女伴罢秋千。
前村亦少游人到,牛歇浓阴人饷田。
-
卢橘金珠似,梅梅火齐如。
燕衔春去后,蝉噪夏阴初。
药访三年艾,心凝一束书。
老身仍著病,节物最关渠。
-
架上酴醿万玉浮,当年攀折为迟留。
而今老病空相对,花不羞人人自羞。
-
万绿枝头几点春,逢人偏喜上乌云。
出来只为当时暑,故剪红绡皱作裾。
-
云冻长空铺水墨,风鸣破屋响琅玕。
忆梅探梅春已露,欲雪不雪天正寒。
呵笔岂能诗句好,拥炉偏怕酒瓶乾。
太平宰相非吾望,煨芋何须问懒残。
[宋]
1137 年 ~ 1214 年
舒邦佐的诗文全集
共 191 诗文