-
莫莫更莫莫,休休复休休。
平生都是错,一病尽堪羞。
龟为灵钻壳,膏因明出油。
细思根本悴,端的是招忧。
-
四海黄太史,百年陈后山。
意深识者少,味永到尤难。
夜静参禅悦,天晴窥管斑。
心知言未契,犹隔一重关。
-
稍久梅黄雨,新晴麦熟天。
寸怀煎百虑,一病费三年。
方册强遮眼,短窗时送眠。
三生偿业尽,四体合安便。
-
豌豆斩新绿,樱桃烂熟红。
一年春色过,大半雨声中。
仆野伤饥殍,祈天愿岁丰。
有谁捐白粲,相伴减青铜。
-
日月一箭过,春光又别人。
竹孙才解箨,梅子已生仁。
阅世真旋磨,看诗老斲轮。
壮怀因病落,孤负百年身。
-
仕接湖南北,逢人问起居。
蚤曾师砚席,非但托乡闾。
梦里诗春草,毫端赋子虚。
诸郎图不朽,当共葺遗书。
-
自踏功名地,斯心每淡如。
东南虽数任,来往祇单车。
上相逢知己,清时草辟书。
才宽天命窄,轓左换灵舆。
-
索索叶多雨,梦惊窗月明。
一念堕世网,百虑战心兵。
天上麒麟阁,沙边鸥鹭盟。
展转复展转,孤鸿三两声。
-
梦觉还寻梦,胚胎一想中。
失身邯郸枕,得意大槐宫。
周在蝶何在,蕉空鹿亦空。
自怜心未静,起坐究幡风。
-
隐几香一炷,时于静里求。
心源须得得,世路任悠悠。
佛国菩提树,庄园不系舟。
忘机吾自信,何必验沙鸥。
-
小院无人到,徐徐影转花。
池平初斗蛤,柳老半藏鸦。
矛戟犹封笋,枪旗欲试茶。
一丘并一壑,只此是生涯。
-
晚径收霜滑,青鞋踏浅沙。
看云闲活计,临水淡生涯。
篱菊犹存叶,江梅欲破花。
枫林凋落尽,露出两三家。
-
卢橘金珠似,杨梅火齐如。
燕衔春去后,蝉噪夏阴初。
药访三年艾,心凝一束书。
老身仍著病,节物最关渠。
-
官事何时了,偷忙得饷闲。
清风寒食里,飞絮落花间。
灵运池生草,渊明鞠见山。
诗来令细读,玉佩响珊珊。
-
玉环妖血不飞天,化作芙蕖满眼前。
恰有六郎来比似,便哦七字斗清妍。
晓妆洗露汉宫女,晚步凌波水府仙。
得待密房成玉蛹,送烦纤手剥新莲。
-
睡起挼挲两眼眵,卷帘惟见水平池。
小窗幽寂无人到,自拨炉薰试一旗。
-
万里云衢著脚初,临行尚肯过吾庐。
风云得助子方快,冰玉相依我不如。
驿路响铃看报捷,殿门放钥待传胪。
逾科又见龙飞榜,此度传衣应不虚。
-
恨题玄都观,欢入武陵谿。
花面无今古,人心自笑啼。
-
白沙翠竹钓鱼矶,家住江南未得归。
最恨花光山下路,数声杜宇背人飞。
-
病眼因君得再明,依前风骨照人清。
凭谁说与司花女,伴我长开过一生。
[宋]
1137 年 ~ 1214 年
舒邦佐的诗文全集
共 191 诗文