-
量材当筑蕊珠宫,一气清寒接太空。
羌笛催愁金锁甲,画屏研采石虚中。
衙斋好咏推何逊,檀板新声寄小丛。
正为折枝难寄远,寥天何处响孤鸿。
-
点笔还应夺化工,墨华旁沈雪初融。
江南驿使书千里,岭外羁臣酒一盅。
古佛与参香戒定,水仙分占玉玲珑。
湖亭放鹤归来晚,料峭山塘一线风。
-
东风吹暖上垣衣,寂寞孤芳带露披。
春水照神花独醒,晚山如睡树相思。
画梁玄玉歌尘起,小筑红罗锦幔垂。
一点酸心苦愁绝,我来幸托未开时。
-
雪压风捎不自怜,冻香撩乱玉生烟。
言从团扇歌桃叶,肯让馀春到柳绵。
驴背野桥思往迹,乌啼江店又经年。
闲来诗思君知否,近在寒云落照边。
-
晓寒深透五铢衣,屑玉为尘作聘非。
何逊诗馀清兴在,羊权老去旧情稀。
红颜临镜易成妒,翠羽惊人相背飞。
谁道名心作羁绊,故园常使素心违。
-
归鸦啼后一林霜,疏影涓涓照野塘。
宰相风流心是铁,小姑居处玉为箱。
山中雪满思高启,江上花开送蜀王。
何事早春催过眼,柳丝杏雨斗鸡坊。
-
漫天霜月绊花魂,人立苍苔静掩门。
早岁春光催及半,残宵寒梦去无痕。
香浮江渚难寻渡,酒熟山家别有村。
我亦西湖老居士,莫将檀板细评论。
-
花神未诞十日雨,白日春寒闲羯鼓。
忽然山翠逐人飞,江路杨丝尽媚妩。
杨丝作絮扬路尘,女儿钗朵光照人。
光照人,景将夕,美人温酒劝上客。
-
春愁欲醉酒欲醒,东风吹倦花冥冥。
长蔓低垂揽可结,杂佩摇风珠露零。
洧盘的烁焕朝景,素烟袅娜生夕馨。
黄环不共青春谢,留美人兮惜芳夜。
-
水不容槎乘木,天堑无风浪如屋。陆不耐披荆榛,太行高高摧车轮。
丈夫失意茕在疚,有酒如淮不濡咮。何年借得从风车,手驱怪物出宇宙。
-
气和天惟澄,虚室有馀闲。
幽兰生前庭,绿酒开芳颜。
良日登远游,悠然见南山。
道狭草木长,飞鸟相与还。
缪得固穷节,高操非所攀。
-
灼灼叶中花,依依墟里烟。
登高赋新诗,心远地自偏。
浪莽林野娱,怀此颇有年。
春风扇微和,绝音寄斯篇。
忘彼千载忧,复得反自然。
-
时会良不偶,脱然遗簪缨。
误落黄虞后,何所求荣名。
客至忘形骸,有酒还自倾。
纵令颓然醉,结怀在太清。
不为蝉翼重,宁为千钧轻。
-
共工头触西北天,女娲练石补不全。离合古无怨,星河当得长桥填。
行子出门车辘辘,出门割爱中道牵。便向天边化好月,满照君怀能几年。
-
虎人养虎戚自贻,天帝醉梦佯不知。
叩关人诉虎人罪,虎有大力詟天吏。
黄河之水不可澄,茧丝棼乱令乃惩。
华灯错卮勉今夕,铄金众口自古昔。
-
残梦和烟不知处,秋虫絮尽苔花雨。
泪化秋棠不上楼,卷帘西望天尽头。
天尽头,暮江曲,阑干十二人如玉。
我所思兮望不见,愿掬柔肠付归雁。
-
秋风起河梁,野烟寒欲霏。
送君出城郭,临流淡忘归。
伫立倏已暝,仰看鸿雁飞。
星汉耿夜碧,参辰判夕晖。
素怀自可亮,不恤知音稀。
-
朔风飞呼木叶嘶,东方欲明星汉低。
酒阑顿忆隔宵梦,但闻郊野催寒鸡。
芳心岁晚不摇落,微阴冥冥光照溪。
山中一夜啼翠羽,玄云叫破漏寒雨。
-
空山寂历苦延伫,千年老鹤作人语。仙人不来生白晓,天光梦影堕烟渚。
似闻踪迹寄幽崖,欲往从之无处所。瑶华散下青云端。
一声白纻春灯寒。
-
荒鸦盘云山月低,山头雪花初化泥。
沧江万里冻蛟死,元精耿耿难为稽。
珠光剑气霜霰质,清寒不散香四出。
天涯岁晏孰华予,东皇夜驾罗郁居。
[清]
? ~ ?
曹家达的诗文全集
共 1585 诗文