-
秦望山南一棹归,近山村落雨霏微。
幽花照水垂垂发,野鸟和云款款飞。
薄暝潮痕连岸长,经年风信到头稀。
车尘忆作征衣垢,回首春江意绪违。
-
周秦唐宋相经过,红粉英雄尽劫灰。
多事空楼锁孤燕,况看戏马剩荒台。
雨招白鹤酬诗卷,一代青山落酒杯。
莫向雍门村外过,夕阳樵牧不胜哀。
-
小暌东道又经年,指望乡关路一千。
春后马蹄莎草晕,晓凉人影麦苗烟。
故山云树随天远,长道风车驾梦还。
六十日来浑未省,江南荷叶已田田。
-
懒向桃源学问津,壮怀未已见斯人。
飞鹏怒翮九万里,茎草禅心丈六身。
剑米迫炊方是健,书粮多馈不言贫。
孟郊老去文章在,会看宫袍蜀锦新。
-
宛宛丰姿剧可怜,浅衔长带雨如烟。
江潭树色初摇浪,野渚萍花欲化绵。
镜里玉颜悲远道,衣篝金缕惜芳年。
如何一样依人态,不似秦淮水榭边。
-
东风吹过晓天霜,一片闲云照野塘。
秋水媚含青玉鉴,柔荑亲按镂金箱。
人来京兆思张敞,春到梁园忆孝王。
直恐芳姿易萧飒,也应垂念永丰坊。
-
别风淮雨瘁吟魂,倒绾春丝过孟门。
别恨暗销残月梦,新诗全化晓烟痕。
红桥回首经千里,青眼相逢又一村。
文杏车前含睇久,洛阳花事肯同论。
-
软尘摇漾泛征衣,自别乡关百虑非。
子夜歌馀风味在,莫愁湖上旧情稀。
短亭去马和愁系,细雨雏鸦不耐飞。
江上烟花真草草,伯劳燕子故相违。
-
淮流直北尚吴趋,津要华离臭味殊。
旅馆乡音间风雨,暮江春思托蘅芜。
蜩螗世务舟争闸,湖海人情马识途。
多少男儿经过眼,几人愿作执金吾。
-
天涯岁暮一身轻,萍水相逢便有情。
到处贾胡讥汉使,何年燕市觅荆卿。
霜霏蓬背寒鸦色,冰带河流碎玉声。
世路苍茫浑未识,几人捷径误生平。
-
懒向江湖作浪人,眼前花鸟易为亲。
东山老鹳知晴雨,西海浮鸥孰主宾。
止水不流方避浊,夜光投暗叹无因。
外攘未遂平生志,日暮乡关一怆神。
-
淘沙东去万军声,孤剑横磨照胆明。
论将冯唐悲老大,渡江祖逖感垂成。
中朝抗疏需酬志,寰海交游浪得名。
常此儒生忧社稷,何年亲见泰阶平。
-
莽莽虫沙动易讹,中年志节未消磨。
东垣浪子羞邦彦,北道元戎半薛婆。
盾鼻功名思草檄,矛头心事仗雕戈。
秋来每倦登临眼,落日河山感慨多。
-
日转桐阴枕午亭,忽闻楼外走风霆。
山云倒卷木枝亚,海雨横飞水气腥。
蓦地奔腾错昏晓,拍天号怒混沧溟。
无端又捧斜阳出,帘额芭蕉晚更青。
-
江南江北路迢迢,壮气如云郁未销。
横舍连鸡多士集,秋风归雁素书遥。
指看白浪吞三楚,无限青山送六朝。
自是结璘依桂树,惯兜欢喜上眉梢。
-
倚楼才士压风骚,无数吟朋口是褒。
狂态几摧燕市筑,大声十载广陵涛。
消寒逸兴开诗垒,列阵雄风让酒豪。
一喝倒行江上月,满天晴碧落寒皋。
-
海天苍莽倚长风,北接燕山气似虹。
帆影远衔秋树碧,柁楼沉照晚霞红。
旧从梓里培芳草,莫笑兰台类转蓬。
衣绣还乡劳指望,岂宜幕府滞英雄。
-
三千里外滞音书,蓦地相逢九月初。
尘迹叨陪徐稚榻,旧文全替子云居。
险摹关隘风惊牖,闲话沧桑月在庐。
前路知音曾不远,未应弹铗唱无鱼。
-
南望乡关路几千,荒城日暮警烽烟。
内家宫寝贤王邸,辽海戈矛异域船。
月殿传闻驰甲马,露台无恙泣铜仙。
收京苦忆西安将,惆怅风尘事隔年。
-
鹍鹏怒翮展天涯,亲见胡霜落剑花。
下洛宵凉念砧杵,长城春度莽风沙。
乡情寥廓三秋艾,世路浮沉八月槎。
应是温泉遗胜迹,桥山吟望手频叉。
[清]
? ~ ?
曹家达的诗文全集
共 1585 诗文