-
合江渡头风雪多,合江园里春婆娑。
一泓凉水照寒夜,酒阑翠羽能清歌。
横吹三弄听不得,美人岁晚何蹉跎。
芳华楼空渺何处,蜀王不归江水去。
-
寒月沉沉隐芳榭,金尊酒满春无价。
传言姑射冰雪姿,开颜发色美清夜。
佳人日暮倚修竹,肯为王郎十五嫁。
徐熙粉本和靖诗,昔所未信今见之。
-
几日青丝剧可怜,朅来未合靖烽烟。
苏台荒后春摇荡,燕草生时思渺绵。
流涕金城垂暮日,伤心彭泽弃官年。
空传旋帅依依赋,安得雄师镇九边。
-
津桥三月杜鹃魂,回首春明尚有门。
踠地青烟饶舞态,极天浓露化啼痕。
劫馀病马无全荫,乱后荒鸦剩废村。
闻道公孙还圣哲,虫书茫昧与谁论。
-
宫殿新晴尚晓霜,枝枝凄绝抱回塘。
乱丝青琐三眠树,弱缕黄金七宝箱。
往日攀援笑欧薛,随风倾向薄山王。
而今京兆谁为主,剩有章台旧教坊。
-
翠云罢进尚方衣,一样风光到眼非。
太液后庭宫女散,灵和前殿侍臣稀。
条攀北道骊驹唱,絮落南家燕子飞。
诞节旄邱同此感,白头吟望意多违。
-
屠狗椎牛尽主盟,极天烽火混时清。
热中年少蜣螂转,冷眼闲看蛮触争。
洛下浪传神女赋,高阳竟得酒徒名。
逍遥莫问人闲世,一任南峥复北嵘。
-
东风吹出岁华新,书到天涯数比邻。
偶托乡闾常似客,可谈衷曲不多人。
论才已让秦韬玉,小隐当如梅子真。
乱后久悲王迹熄,漫从宫府问丝纶。
-
自笑如农岁事闲,王乔邀我戏人间。
客怀如醉难为酒,归梦随云懒著山。
黄浦东流愁带水,吴江西去即阳关。
天涯日暮多离思,且得尊前破瘁颜。
-
饥来驱我未能闲,为避尘嚣转闭关。
宫府谁完蔺氏璧,图书珍似郑家环。
晓寒和月还侵枕,秋梦如云懒著山。
莽莽中原看不得,怕留姓氏在人间。
-
旷野平林画角哀,荒城日落暮潮回。
音书塞下连天远,鼙鼓渔阳动地来。
顾我采芳陶令宅,几人仗剑李陵台。
一从故主蒙尘后,撩乱江山付酒杯。
-
举目河山涕泗垂,尘污未肯浼元规。
人间难著五君咏,家世宁忘十字碑。
乱后草荒愁却曲,病馀花事及将离。
让王惠念朱云直,拟借霜翰一问之。
-
谷风催雨云逄逄,梅花夜落春酒缸。
美人劝我且尽醉,清歌妙靡惊帝江。
秦青以后无此曲,皎皎白纻节节双。
少年欢乐及时多,明日明年将奈何。
-
逍遥野中鹄,羞与鸡鹜群。
岂不事饮啄,侪偶各自分。
忍饥赴东海,高击摩天云。
鸱雏获腐鼠,阉鄙何足云。
会言时数奇,归来谢尘氛。
-
东方未明太白高,霜华满野金鸡号。
儒生有命轻鸿毛,在三之节不敢逃。
吁嗟江水何滔滔,死为鬼雄愧尔曹。
西山薇蕨心向往,天地为尔久怅惘。
-
汤武始革命,应天而观兵。
不闻汤武师,累月攻一城。
上有贼疆吏,下有贼诸生。
相率为叛乱,蜩螗为沸羹。
一朝遇摧折,将为石乞烹。
-
高辛有火正,受封在祝邱。
黄帝六世孙,家乘非谬悠。
传国及千载,袭封在宗周。
因国以为氏,国亡其姓留。
乱党诩华胄,腹空无乃羞。
-
吴娘劝酒白纻歌,行人道上唤奈何。
江南柳花白如雪,东风乱落金叵罗。
鞭丝催送白日谢,欢乐易竭哀情多。
劝君停杯莫太息,他日相过暂相忆。
-
东风恻恻阳关道,行尘飞絮催人老。
系往芳时一寸心,日暮游丝藉烟草。
烟草凄凄春日长,落红绵绵增惋伤。
妾为伤春衣带缓,关山马蹄日以远。
-
闻道苦不早,所在争鸡虫。
笑彼人间世,荣瘁那可同。
依草而附木,恣睢为世雄。
异代方策间,乃成亡是公。
何怪宣尼后,屈节为家僮。
[清]
? ~ ?
曹家达的诗文全集
共 1585 诗文