-
志郁食哽咽,情欢酒忘醉。
如何饮食间,忧乐竟莫类。
达人无不可,一以理自会。
时序侵燠寒,晨昏互明晦。
苟能守吾中,外患亦何憝。
-
鸿鹄志四海,燕雀贺櫩端。
四海一何远,櫩端亦以安。
扶摇岂不慕,迹拘谅尤难。
锻羽喧朝景,安得追风翰。
俛啄萧艾间,仰视天风寒。
-
凄风西北来,时序属秋暮。
林野何萧条,草木怨霜露。
霜露亦何心,大化运行故。
须臾届严冬,坚冰日凝冱。
蛟龙已沈渊,蛰虫亦坯户。
-
秋旦露气白,初阳淡无晖。
群鸡正乱叫,栖禽犹倦飞。
我行适中野,踯躅烟路微。
苍莽荆棘深,零露沾裳衣。
去去既寡欢,恻恻中心违。
-
故乡人到喜,况是故乡僧。
寓馆才相见,归途又欲登。
杯浮辞建业,钟动下兰陵。
新领禅宫席,单传祖派灯。
性圆沧海月,行洁玉壶冰。
-
朝廷分郡邑,守令职群英。
列宿郎官象,亲民父母情。
学能知大体,志在不虚声。
廉介寒冰洁,襟怀夜月明。
牛刀才小试,骥足暂淹程。
-
悼亡又是十年馀,男已成婚女已归。
翻觉而今悲更切,客中穿尽旧缝衣。
-
君家修竹绕轩居,一别而今十载馀。
闻说锦䙀新意好,旧时根本恐萧疏。
-
雪飞林壑晓初晴,坐对琅玕眼倍明。
却忆夜来清梦里,满空鸾鹤上瑶京。
-
屋外青山画不如,屋头高树影扶疏。
晚来宾退轩窗静,一榻秋声夜读书。
-
岚光飞翠入帘楹,枕簟生凉暑气清。
公退日斜新浴罢,坐看峰影过州城。
-
燕飞帘幕日初长,面面青山出短墙。
昨夜春归风雨送,满渠流水落花香。
-
几番相忆强悲歌,久客京华奈老何。
莫怪年来倍惆怅,白头亲旧已无多。
-
半生行役走风尘,年老还家乐更真。
遥想岁时欢聚处,可能相念未归人。
-
扬州骑鹤理难齐,雨后来看两屐泥。
相慰固惭无别物,新诗千首为君题。
-
满城桃李斗芳新,车马春风紫陌尘。
君独胡为存苦节,饥虚休学采薇人。
-
欲持杯酒慰清寒,作底含愁不尽欢。
当领主翁珍重意,特回青眼为君看。
-
春泥过雨落花香,根下行鞭想渐长。
正好峥嵘露头角,休教俗眼笑凄凉。
-
不作风声即雨声,客窗萧索可怜生。
凭君切莫怀乡土,随处何妨弄锦䙀。
-
东风无处不阳春,小草皆承雨露新。
底事独含憔悴色,多应不乐近嚣尘。
[明]
1362 年 ~ 1416 年
王绂的诗文全集
共 676 诗文