[明]
1362 年 ~ 1416 年
王绂的诗文全集
共 676 诗文
-
忆昔与君皆少年,山窗曾为写苍烟。
而今相见头俱白,看画题诗一怆然。
-
每为多情记别离,道傍披拂乱如丝。
东风也学时人态,偏向柔条恣意吹。
-
忆别林泉惜未还,故人邀坐小楼间。
抗尘走俗愁无那,一见青山亦解颜。
-
年来多病骨棱层,客舍萧然冷似冰。
自笑谁能相慰问,灯前今夕有乡僧。
-
归去家山续祖灯,飘然别我下兰陵。
遥知后夜空江上,月照孤篷坐一僧。
-
雪满关山路不分,绣衣骢马出都门。
此君岂独风霜操,到处应推雨露恩。
-
到家尤喜及花时,想共邻翁对酒卮。
醉后定知无杂语,繁华应只话京师。
-
春水初泮水微茫,千里家山一叶航。
随处迟留即行乐,计程灯夕过钱塘。
-
高隐丘园雪满颅,何由巾履到皇都。
要将眼见贤甥贵,宅相当年信不诬。
-
松泉师携至日南所作三香图访予翰林命加松竹厕于其间盖将以物情之同者为一致耶抑亦心源之同者为一道耶因命题遂赋
冰雪生香飘翠襟,岁寒同结弟兄心。
谁知落落苍髯叟,尤与此君交谊深。
-
别来无处觅岩扉,城阙应知到亦稀。
月冷空山禅寂夜,石龛林影一灯微。
-
黑河芳草接平沙,不独龙媒产渥洼。
万马群中有良骥,莫令长阪困盐车。
-
亭上相逢兴趣幽,松声林影一天秋。
瑶琴弹罢斜光晚,山自嵯峨水自流。
-
金盏浅斟欢有馀,光阴谁解惜居诸。
家贫每慕孙夫子,雪照山窗夜读书。
-
云髻新妆珠翠团,杏花零落晓风寒。
每怜春事伤心处,偷把周郎曲谱看。
-
落日青山宿雨收,高林黄叶晚潇飕。
无端惊起沙边鸟,点破清江一段秋。
-
落日西风秋满林,双飞双宿转情深。
茂陵若使相如见,何待文君指下吟。
-
萧萧华发被恩荣,圣主于今重老成。
只恐东山眠未得,蒲轮非久又相迎。
-
纶音褒美拜恩归,父子同荣世所稀。
不但到家人共喜,旧时泉石总生辉。
-
幢幢车盖出都门,宴别江亭日未曛。
归会耆英风致好,举杯花下说君恩。