-
李侯使东南,谈士不容口。
倾仓饱元元,倒屣先九九。
虚怀无故新,尽下商可否。
摛文真鸑鷟,考异自科斗。
临人武城宰,荐士河南守。
-
吴公河南守,荐士得贾生。
伟兹天下士,何止千人英。
吴公失名字,功业暧不明。
要非万顷波,莫著横海鲸。
当时好贤意,岂愧勃与婴。
-
梦觉纸窗白,幽禽语匆匆。
传呼动林野,楚歌已三终。
故人忽在眼,四牡来城东。
闭门雀可罗,绕舍森蒿蓬。
如何不我遗,臭味固所同。
-
峞峨玉山颓,磊砢霜松折。
群同冀北空,弦为钟期绝。
鞭从晏婴执,袜慕王生结。
往躅那可追,我躬方不阅。
-
叔问观韦苏州诗至萧条竹林院风雨丛兰折幽鸟林上啼青苔人迹绝燕居日已久夏木纷成结几阁积群书时来北窗阅以为适与景会写以寄予因用韵书怀云
忧时鬓成丝,念远心欲折。
年芳岂不好,花下辄愁绝。
衰颜有时丹,病指不能结。
来往但邻翁,奇书每同阅。
-
元龙湖海士,豪气老不除。
庞公解脱人,法界一蘧庐。
宝藏且不顾,家资何足储。
一朝四壁空,聊与妻孥居。
今我贫病老,视身犹赘馀。
-
洪波鼓溟壑,浩浩包神奸。
安知五浊海,平地即九渊。
此老独安住,萧然五湖天。
勿言一叶舟,中有宇宙宽。
我昔初吏隐,掌中视包山。
-
春阳入花骨,疏叶皆昌丰。
蓬山足松桧,不作倚市容。
小桃三四花,擢秀冰雪中。
頩颜澹无言,绰有林下风。
无人对清赏,似笑华发翁。
-
琼构涌空碧,鱼龙濯晴波。
游人与春竞,奈此西日何。
缅怀散花洲,青笠委绿蓑。
当年渔樵侣,问我何时过。
依然五湖境,乱眼烟云多。
-
春风卷三江,雨雹暗秦望。
今晨风日佳,远目聊一放。
人情暂愉悦,天宇亦清旷。
逝将一叶舟,远破万里浪。
澄波拨寒醅,叠巘展新障。
-
歙水清以駃,歙山文且坚。
谁持玉斧琢,制此月样圆。
想当结绳后,要使鸟迹传。
雕锼见骨格,岂与瓦砾全。
陂陀百氏圃,泓澄九经渊。
-
放歌北亭渔,千古有生气。
当时及物心,岂在坳堂内。
如公有远度,寄此枝上嘒。
定知肤寸云,四海不难至。
应怜风露腹,不受尘土蔽。
-
我生百无味,忘怀欲捐书。
翛然谢糟粕,傲睨万物初。
平生蠹鱼间,习气未尽袪。
朝来览千古,似历仙公壶。
权舆自四目,雨粟号灵魖。
-
今我忽不乐,驾言及阳春。
西郊桃始华,未动车马尘。
名园开绿野,气象淑且新。
相从同舍郎,珠璧惊市人。
垂鞭度长杨,和风拂衣巾。
-
山深草长郁崷崒,俯仰萧森蔽云日。
于菟一啸谷风生,举头为城须为戟。
藜蒿不采中梁柱,雉兔獐猿亦蕃息。
它山岂无三万仞,跛䍧直上无难色。
朝游刍牧行苇尽,暮投斤斧千林赤。
-
忆官古龙舒,妙境开禹甸。
漱流探九井,曳屐穷四面。
借居龙溪上,窗户列岩巘。
客怀剧棼丝,撩乱不可剪。
时时出登临,款段胜屈产。
-
公不见锦衣白璧谁家郎,春风得意寻春忙。红云步障三十里,一色繁艳无馀香。
又不见玉川秾李正清绝,夜携仙客通寥阳。连天剪刻万枝雪,缟裙练帨看明妆。
古来胜赏不易得,况乃花下延舒光。豪端顿挫役万物,如彼枣叶持针芒。
昔人曲水咏觞处,茂林修竹空宫墙。骋怀吊古赖何物,曲生风味安可忘。
自怜春色不到眼,归卧北窗书满床。
-
生儿如班伯,绝业出金华。
恼人如添丁,索抱声哑哑。
人生各有分,豪末不可加。
丹山无凡鷇,寒根无早芽。
如公翔千仞,众鸟不敢哗。
-
空华信无根,遗迹故非足。
如公三万卷,碨磊贮心曲。
中虚自昭旷,不必岩电目。
纳芥本无难,胶弦端可续。
亡书共推张,断简当问束。
-
赏音真两难,邂逅多契阔。
一朝间容刀,三岁歌采葛。
古人抱修能,初不露锥末。
诚令处囊中,谈笑堪式遏。
岂无识玉人,顾恐铄金夺。
[宋]
1078 年 ~ 1144 年
程俱的诗文全集
共 865 诗文