-
往居阖庐城,有客面如墨。
论文口澜翻,嗜学苦不足。
时称曾校书,秀句示珠玉。
今晨尘眼开,来赠忽先辱。
风骚穷乃工,投闲讵非福。
-
世人如鲗鱼,自蔽翻吐墨。
猩熊亦何罪,不卫唇与足。
要当如木雁,安问定石玉。
向来休休翁,老去称耐辱。
迹高名自污,卒享清净福。
-
渭川十顷青,上谷千灶墨。
县河供拂石,濡笔应未足。
公初入承明,神采映冰玉。
孤芳信难群,廉士故可辱。
虚怀得逢蒙,泛爱近藉福。
-
谈诗如谈禅,练性如练墨。
壮心悟龟毛,少作岂蛇足。
平生甚元龙,未信今伯玉。
十年得投闲,高卧谢宠辱。
定知贫胜富,固自平为福。
-
昆崙五城十二楼,洪河空注经神州。西连仙掌五万里,一柱上直清都浮。
琳琅琪碧乃凡草,青华绛实森累樛。南辰真人厌妩媚,下敕保命更冥搜。
元精结感浃地轴,奋此倚天苍鬣虬。烛龙晞露吐珠琲,青女敛辔回春秋。
上有飞晨焕景之卿云,下有金精石髓之清流。盘根疏节孤且直,扶疏群木罕与俦。
风涛吹落九天上,倒景雨沛参云油。睟然和气发柯叶,俯芘芝术齐薰莸。
-
将军白首玄池阴,手持毛锥如绿沉。
千人独扫杜陵老,百犗欲连东海任。
中山豪族一当百,即墨坚垒高临深。
孙郎精骑固无匹,长卿偏师那可侵。
久知良工须利器,岂但善贾缘多金。
-
飞花动江光,风力两相怯。
扁舟老参谋,觅句时拄颊。
连昌出墙枝,晞日香江挹。
深宫夹修篁,岁久森翠叶。
至今丹青妙,华宇张九叠。
-
读书何如事耕种,唇腐头童得饥冻。
半生塌翼堕江湖,仰视群飞困嘲弄。
闭门诵说不知悔,时以圣贤资折中。
饥来驱我向京华,为米折腰随所用。
一官此固初不恶,浪以讨论辞冗从。
-
潭潭内史府,侃侃东西录。
当年得一士,众视惊刮目。
何殊致洪造,初不羡博育。
林侯忽东归,怀宝媚幽独。
赵侯小腾骞,文采冠群玉。
-
往者南阳耕,相望鹿门翁。
时来拜床下,鸡黍相与同。
安知田舍中,离凤友伏龙。
我疑两州间,地美物亦丰。
故应钓游处,清泉荫高松。
-
平生竹隐翁,胸次着千古。
挥毫剧翻澜,碑版照秦楚。
十年屈僚佐,留使望天府。
今年道山颠,士论乃深许。
歌词荐清庙,盛典更藻斧。
-
青松千岁姿,擢质万仞冈。
霜根初茁秀,气已凌千章。
去天尺五地,雨露先众芳。
晨光为膏沐,鬣鬣倾扶桑。
故应神物护,茂叶成深苍。
-
神霄宫知宫陈应常邀乡人集道堂余不果往毛彦时有诗诸公皆和见率同作次韵一首
南枝月明乌鹊飞,北风惊沙燕马嘶。
倦游乃有故乡念,强学处士听朝鸡。
马蹄得得乌帽底,与日竞走东还西。
安知神府在人境,晓雾十里飞香猊。
咄嗟似与化人遇,宫殿盘郁穷烟霏。
-
皇天非无知,伯道固有后。
百年能复几,仅比一昏昼。
久知彭篯夭,不及殇子寿。
向来箪瓢生,庙食至今侑。
东陵虽饱死,千载有馀臭。
-
世以势论士,君诚不如人。
扬扬乘轩者,志满气甚振。
外见七尺躯,中有万斛尘。
凿枘固难入,鹗鸾岂相伦。
炙手苟可热,行路为雷陈。
-
诸人久不死,而使武子先。
斯言太痴绝,爱恶无乃偏。
君看雅正情,播在三百篇。
秦人哀三良,百身宁可捐。
相鼠有深刺,嗟哉胡不遄。
-
江子隘斯世,翛然向方蓬。
一朝成千古,寤寐不复通。
夜入霅溪境,胡然见幽梦。
高标何所似,俯仰风中松。
笑谈如平生,炯炯双方瞳。
-
十年同舍今华颠,印山满眼囊无钱。
每看图画辄心醉,自笑说食流饥涎。
世间范李真幻士,断取妙喜移山川。
朝来问疾方丈室,但怪衡霍罗窗轩。
飘风急雨暗四泽,转看锦翠开云烟。
-
群山对西丘,突兀几千岁。
超然宇宙间,安用乘云气。
松筠非小草,出处皆远志。
他年姚尚书,指画要十事。
-
千寻屹冰台,一室穿瓮牖。
伤生定难遵,极侈固无取。
兹亭挹空翠,势出巨灵手。
纵目云梦区,时来赋乌有。
[宋]
1078 年 ~ 1144 年
程俱的诗文全集
共 865 诗文