-
能画所画皆幻,是心是境无还。
未暇法师莲社,且从居士香山。
-
抱瓮终年五亩,结茅何日三间。
正拟萤飞自照,真成鸟倦知还。
-
登泰山小天下,断妙喜出世间。
万壑千岩掌握,江月松风往还。
-
展尽衡庐清影,卷将震泽俱还。
自有毫端千刹,谁论块视三山。
-
上流下流兵渡,江南江北人归。
寒尽春至梁苑,天旋日转皇畿。
-
韦杜去天尺五,鲲鹏击水三千。
作意公能活国,馀生我得安禅。
-
常寂光遍一切,胜义谛即世间。
正自纵横五位,不妨透脱三关。
-
汹汹风号万窍,冥冥雨暗长江。
午梦归寻三径,南山恰对书窗。
-
临汝音容近隔,源明生死俄分。
可但一朝千古,真成聚沫浮云。
-
朱生西游不负书,胸中自有一千卷。
囊中亦不贮黄金,肯学痴儿事游宴。
会稽要待买臣归,洛中须使张华见。
扁舟去日春正深,娇红嫩白粉成林。
沙头酒尽一麾手,黄鹂亦作离群首。
-
朱公将赴成均时,炎炎六月云峰奇。
阊门鼓声催画鹢,陂塘菡萏方华滋。
朝云回首暮云合,汗青嵬磊扃岩扉。
先生顾此重惜去,片帆未肯乘风飞。
贱子乃前致以词,诚知去鲁心迟迟。
-
秋风脱叶尽,弱质例可憎。
乐圃森老木,深苍郁奔腾。
中有白眉子,貌古心亦澄。
岁寒俪松筠,岂直朱丝绳。
篮舆一寻访,相携得良明。
-
幽兰忌当门,野马难驾车。
颜生跅㢮士,一跌不可扶。
少年豪于文,自拟灵蛇珠。
生涯寄樽酒,醉目随飞凫。
兴来不停笔,似觉胆力粗。
-
玉龙冲碧萦山脊,蜿蜿踏龙上穹碧。
神奇鬼巧镵高青,露压春烟染山色。
举头便足千里游,太湖万顷涵天白。
剪霞噀雾湿青红,锦楣花础明清空。
松声拂枕破幽梦,冰轮逗滑寒朣胧。
-
新凉发巾裾,欣此清夜永。
寒虫如泣恨,啾唧不可省。
急节度霜砧,疏阴閟桐井。
林摇澹月碎,叶飐幽露炯。
坐久睇空檐,流萤点秋影。
-
金天却炎威,二气始交战。
云奇未摧峰,江净欲呈练。
晓风清蝉腹,宿雾凝荷面。
凉气忽侵衣,庭花乱如霰。
-
在事常郁郁,抛官意扬扬。
安能屈五斗,秉耒庸何伤。
往者永康令,柴桑远相望。
烹鱼得赪尾,缩手生背芒。
投簪息吾驾,刺口时谈王。
-
使君西南隽,掞藻阳台春。
声称动华省,故是青云人。
时于鹓鹭行,轩昂见长身。
向来清官曹,往往席上珍。
聊凭五经笥,一校九府缗。
-
浩浩声利间,静躁同一区。
排肩日中市,有类逐兽趋。
中朝尺寸地,众睇咸睢盱。
安知大云客,出与飞云俱。
翛然弃之去,初不计卷舒。
-
焦生老儒冠,耳目接前辈。
词源如春水,浩浩涨清渭。
长篇极舂容,岛可青琐碎。
人生各有趣,相笑等醒醉。
胡为嗜文章,不作速化计。
[宋]
1078 年 ~ 1144 年
程俱的诗文全集
共 865 诗文