-
接舆叩木狂歌处,犹有清泉出翠微。
不学痴人供水递,肯分馀润及柴扉。
七瓯已办煎茶厄,三咽能忘啜菽饥。
身寄吴门声利窟,更思冰洞濯尘衣。
-
慢肤便腹转疏慵,睡足茅檐目过鸿。
墨客纵令三尺喙,木奴何似十年功。
门前罗雀非吾病,灶底生蛙不世穷。
旧雨未乾新雨涨,可怜愁绝力田翁。
-
相望千古一涪翁,还向江湖四壁空。
病目自甘桃李后,野麋难着凤麟中。
未成下泽还乡里,且寄穷阎蔽雨风。
举世知音常契阔,空悲沉抑为谁雄。
-
雅望清班亦醉翁,暂令槐阁曳铃空。
更评他日归贤守,画诺何人称治中。
便合追锋来就日,已知投刃有成风。
贻书千里兼金意,俎豆常怜断尾雄。
-
节物惊心两鬓华,东篱空绕未开花。
百年将半仕三已,五亩就荒天一涯。
岂有白衣来剥啄,亦从乌帽自攲斜。
真成独坐空搔首,门柳萧萧噪暮鸦。
-
脱屣归来税两轓,信知尘世有萧闲。
幽亭似近郎君谷,捷径知非少室山。
岁月优游真得计,风尘憔悴独何颜。
园林日涉仍多趣,坐看云飞鸟倦还。
-
黠虏频窥塞,潢池或弄兵。
未传朱泚首,时劳亚夫营。
四海几糜烂,群凶会鼎烹。
皇威清海岱,谈笑扫搀抢。
-
宿敝虽毛举,中原尚土隳。
时闻歼狗鼠,未遂戮鲸鲵。
冠盖翔鸳鹭,兵戈集虎貔。
埋轮岂无意,揽辔欲谁期。
-
僭逆真苕燕,腥膻尚井蛙。
苍生困徵敛,黄屋久咨嗟。
北狩终当返,东巡亦未赊。
皇基甚宏远,四海会为家。
-
献纳无明略,衰迟只故乡。
养痾凭药裹,扫迹寄僧坊。
不作荆州客,空悲汉署郎。
登楼那暇赋,衰鬓白苍苍。
-
鼠辈何知礼,奴曹只世情。
鸱鸮嚇鸾凤,蝼蚁困鲲鲸。
舍者时争席,将军莫夜行。
岂堪供一笑,正自不须惊。
-
秃发无重绿,疏髯已半凋。
识风摇老炷,大宅树衰标。
往事那堪记,幽怀不自聊。
馀年傥穷健,犹及中兴朝。
-
扶病来城郭,栖迟又几年。
炎凉惊节变,荣悴与时迁。
掉臂人趋市,骈头蚁慕膻。
回观衰冷地,古灶不生烟。
-
故里翻为客,衰年亦倦游。
犊裈惭北阮,膰馈略东丘。
门巷游麋鹿,闾阎风马牛。
翟公良可笑,大署欲何求。
-
中军时所废,我废坐衰残。
轩冕傥来寄,炎凉非意干。
空函嗟外重,小品亦徒看。
异代均流落,还来客信安。
-
杰阁护真文,金仙妙大云。
风林终日说,露柱一时闻。
谷暖春先到,山高日易曛。
经行复宴坐,华雨任缤纷。
-
长夏热欲死,迎秋气已清。
蚊蝇任来往,螟螣尚纵横。
行止厌人问,栖迟真自惊。
使君高义在,解榻见深情。
-
命矣周南滞,时哉冀北空。
居无刮目视,动有转喉穷。
泛宅如蛮蜑,淫书伴蠹虫。
飘蓬故人念,赖有绣衣公。
-
久客颇自厌,长歌胡不归。
束书方有适,捧檄定焉依。
尘里音容改,山中信息稀。
十年长漫浪,深觉负荷衣。
-
崇兰一日千里,长寿三年不飞。
颓惰无人似我,精坚似子诚稀。
[宋]
1078 年 ~ 1144 年
程俱的诗文全集
共 865 诗文