-
离人元作恶,况复是心知。
预洒临岐泪,各抄同赋诗。
分襟愁路促,恋别愿舟迟。
童仆追随久,犹能相向悲。
-
叠嶂隐香台,门当楚水开。
河流幡影去,云引磬声来。
寺古龙犹伏,亭空鹤不回。
因寻碑上字,剔尽雨中苔。
-
胜地近洙水,主人同汉阴。
未忘为圃意,偏称耦耕心。
草色怜颜巷,柏枝分孔林。
下车聊共语,莫作凤衰吟。
-
征车贪远宿,宿处更荒凉。
出郭才数里,几家成一乡。
灯燃绵炬暗,茶煮柳条香。
不待晨炊去,主人无晓粮。
-
天涯同失路,君岂不怀归。
客久行囊罄,家贫生计微。
同来知己散,便道故人稀。
独有荆南吏,或能怜布衣。
-
亭倚吴山麓,春晴雪未乾。
色分江影白,光入石门寒。
洞古藏犹湿,墙阴销欲残。
应怜高卧者,日日映书看。
-
婚嫁中年毕,馀生老一区。
市声穷巷寂,山色小楼孤。
林密身堪隐,田荒口仅糊。
诗僧同酒伴,日日往来无。
-
旅馆逢除夕,空怀故国情。
荒村三户寂,土屋一灯明。
臈逐鸡声去,春随马足生。
客中非守岁,自是梦难成。
-
乘晓到香台,钟残僧梦回。
岩阿精舍隐,石窦普门开。
初日跃林出,罡风跨浪来。
披榛寻旧迹,一半委苍苔。
-
冷曹堪傲性,大雅见遗音。
衙只听莺放,山多信马寻。
一官同鲍照,五字比陈琳。
俸薄难供客,时捐卖赋金。
-
高阁傍林阿,林深众鸟过。
飞当残照急,噪向晚晴多。
振翼同呼侣,归巢各认柯。
翟公门似水,日日可张罗。
-
扁舟过碧浪,孤月出林端。
兔影摇波碎,婵娟落镜寒。
湖光澄似练,山色秀堪餐。
别后几圆缺,今宵才共看。
-
高阁对诸峰,禅关入乱松。
断碑留赑屃,古殿错蛟龙。
尘静难侵佛,林疏不碍钟。
潇湘图满壁,彤管有遗踪。
-
我游当蓟北,君隐在墙东。
两地魂俱断,中宵梦不同。
烛销山店雨,笳散戍楼风。
雪后无南雁,乡书何处通。
-
人境元如梦,兹游真惘然。
一帆扬子月,双屐白门烟。
遇寺多留偈,逢僧尽问禅。
独馀千佛岭,待我再来缘。
-
所居虽近市,苔锁荜门幽。
巾舄遵王制,图书应客求。
挥毫无俗韵,下榻有名流。
满壁沧洲在,依稀顾虎头。
-
孤馆听寒漏,灯残夜未央。
雁声悲带雨,蛩语急含霜。
旅梦醒难续,乡心醉暂忘。
念君初作客,不敢说凄凉。
-
烧痕才转绿,含雨未萋萋。
且缓佳人斗,方闻玉勒嘶。
苔深看莫辨,柳亚望初齐。
为语寻春者,无令踏作泥。
-
一径万松通,钟山俯梵宫。
谷声虚应掌,塔影峻凌空。
不坏金身古,无梁宝殿雄。
未忘生灭相,长此泣遗弓。
-
入寺已高舂,禅关暮霭封。
潮喧临水梵,云引过江钟。
驯象诸天教,卢龙近郭峰。
几年湖海别,此地又相逢。
[明]
? ~ ?
徐熥的诗文全集
共 1660 诗文