-
怜君方倦游,岁晚复依刘。
衰草逢霜死,寒涛逐雪流。
淮南丛桂老,江北荻花秋。
渡口一相送,目穷天际头。
-
相逢虽暂喜,相别倍含情。
渡水雁孤影,出关鸡一声。
愁从归路减,寒近故乡轻。
所叹飘零者,风霜向北平。
-
君行当象郡,投宿尽蛮家。
椰暗黎村叶,梅寒庾岭花。
神符宵厌蛊,人面昼防蛇。
若到南中日,先寻勾漏砂。
-
之子竟落魄,故人空断魂。
烟霞归旧隐,风雨出关门。
红叶足秋色,白衣多泪痕。
看君年尚少,莫即恋丘园。
-
故人传信至,喜极却忘餐。
虽有平安字,未开犹胆寒。
算程何日寄,秉烛几回看。
两月思乡泪,今宵应暂乾。
-
不用觅三车,心能转法华。
问年忘岁月,留客借云霞。
乞食朝行脚,焚香夜结跏。
志公金骨在,长日礼干花。
-
云气掩禅栖,山空鸟自啼。
塔阴依日转,铃语坠风低。
白社虚牛首,青山费马蹄。
无由问真偈,归路夕阳西。
-
前身疑老衲,所至爱禅林。
肯惜跻攀力,偏宜清净心。
山钟吴地秀,园布汉时金。
日午僧寮寂,岩扉闭塔阴。
-
长贫家累少,有道世缘轻。
山许高人占,田归别主耕。
老惟安落魄,隐不爱虚名。
下榻怜吾弟,秋来几到城。
-
各送皆先别,君留更一宵。
江头两分手,相对各魂销。
南望驿楼远,北看帆影遥。
折来亭畔柳,此日定萧条。
-
榜人穷日力,向晚到荆溪。
近驿舟航满,沿城灯火齐。
角声悲断续,山色黯东西。
客子愁无寐,昏雅莫乱啼。
-
山色翠氤氲,松关闭白云。
礼星孤磬发,受箓妙香焚。
夜静天花落,秋高木叶闻。
无由寻许掾,长揖问茅君。
-
石室奇如此,全无斧凿痕。
虚岩悬作屋,曲窦巧成门。
避日晴犹湿,屯云昼自昏。
平生游历惯,到此亦惊魂。
-
挂帆山县晓,云气满溪阴。
虽有风尘役,能无丘壑心。
人烟依水近,塔影坠江深。
所叹垂纶者,高踪不可寻。
-
严滩行未尽,雨气逼黄昏。
峡束天疑小,溪深水不浑。
榜歌何处客,灯影几家村。
最是堪愁绝,三声半夜猿。
-
当年联辔处,已是七周星。
野店曾同宿,流泉忆共听。
殊音来往客,愁思短长亭。
不尽怀乡感,因君增涕零。
-
高人隐洞天,鸟道入云烟。
且莫论真诀,大都无世缘。
丹炉长自爇,火候岂轻传。
别去不留意,相逢皆偶然。
-
古寺俯空滩,溪深客到难。
浪疑南海涌,山作普陀看。
幡影临流湿,钟声出谷寒。
禅心如止水,元不碍风湍。
-
客路空回首,浮生未息机。
愁多难得醉,梦短不成归。
石势流边缺,滩声过后微。
翻因旅泊处,转忆旧渔矶。
-
黑发弃轩冕,归耕南亩田。
不飞云外舄,时挂杖头钱。
野性耽丘壑,幽居远市廛。
中峰高隐处,长抱白云眠。
[明]
? ~ ?
徐熥的诗文全集
共 1660 诗文