-
此日鸣驺去,当年战胜归。
故人供别酒,关吏识行衣。
起草依丹禁,含香觐紫微。
汉廷方贵少,年少似君稀。
-
避俗懒迎客,斋心同结缘。
树枝增一腊,柏叶禁诸天。
法供更新水,香炉宿旧烟。
空门无岁月,尘世自知年。
-
石磴转松阴,高楼面翠岑。
薜萝春雨细,橘柚暮烟深。
夜月喧林犬,微风掠水禽。
一丘招隐处,应慰白云心。
-
寄迹多湖海,逃名且市廛。
一区扬子宅,四壁米家船。
玉辨荆山里,书收汲冢前。
耽奇同有癖,相过定留连。
-
岂是爱微官,因承禄养欢。
公厨充菽水,海错佐盘餐。
振藻宜花县,哦松傍药栏。
浮沈元世路,莫谓折腰难。
-
薄宦不谋身,卑栖向海滨。
暂为黄绶客,少慰白头亲。
退食称觞便,休衙问寝频。
有人犹负米,五斗莫嫌贫。
-
兹行路几重,去矣不从容。
试问君归兴,何如秋色浓。
香残霜后菊,涛响月边松。
隔断相思梦,千峰与万峰。
-
谁谓江干别,竟成生死分。
梨园翻薤露,苔馆閟萝云。
地远讣难定,天高哭不闻。
酬恩空一剑,何敢挂孤坟。
-
飘零万里客,客死更谁依。
路远讣音缓,家贫吊者稀。
巴歌舁榇曲,橦布附身衣。
蜀道难如此,游魂归不归。
-
虽然盖未倾,年少即闻名。
才似王文考,狂如祢正平。
鸡坛盟越国,龙剑出丰城。
自有惊人语,看君时一鸣。
-
知己难为别,况逢摇落时。
断猿吟树惨,羸马过山迟。
夜月严陵濑,秋风贺监祠。
清狂怀小阮,谁共竹林期。
-
拥传过藤峡,开衙傍郁林。
苍梧寒岫翠,青草瘴云深。
蛮吏多夷礼,猺民杂土音。
此乡山水好,公暇足登临。
-
汝兄游不返,汝去远相寻。
试问孤身客,飘零何至今。
见时应恸哭,语罢定伤心。
坐待离群雁,联翩向故林。
-
相违虽不远,相送亦应难。
宝剑脱为赠,瑶琴何处弹。
行装三伏雨,孤棹百重滩。
想到家林日,犹怀荔子丹。
-
皖城归未久,又复向东瓯。
总为饥寒出,不然何所求。
帆飞瘴雨湿,衣触火云流。
纵是囊羞涩,还须雁宕游。
-
布褐与黄冠,遥寻正一坛。
灵符求玉印,神鼎问金丹。
礼斗七灯焰,降魔双剑寒。
龙沙遗谶合,计日待骖鸾。
-
双凫何处飞,父老泣沾衣。
旧客云同散,虚名露易晞。
关河孤榇远,风雨旅魂归。
他日过荒陇,松楸大几围。
-
兜罗软似绵,移种到人天。
妙相终成果,清香不让莲。
交枝疑合掌,屈指欲为拳。
肯向车中掷,留将供法筵。
-
五日人间世,千秋骨肉情。
未能留幻质,空自试啼声。
眷属知何劫,轮回又此生。
愁心安可慰,婚嫁累尤轻。
-
杯酒片时亲,都亭各问津。
玉河堤畔柳,又见一回新。
月冷闽天梦,花明越峤春。
闻君庐墓侧,白兔向人驯。
[明]
? ~ ?
徐熥的诗文全集
共 1660 诗文