-
呢喃长日画梁中,素质冰肌迥不同。
玉剪飞时遥可辨,宝钗化去竟成空。
梁园梦绕梨花月,隋苑声残柳絮风。
莫恋乌衣归旧国,藏身合在水晶宫。
-
蹁跹刷羽度衡阳,遥望还疑缟素妆。
起处芦花飘岸渚,低时残雪点潇湘。
带来远塞千山月,叫落深林半夜霜。
影入薄云看不见,湖光漠漠楚天长。
-
芳英灼灼叶蓁蓁,倒影雕栏态更新。
忽遇灯光成幻境,倩将月色为传神。
分明镜里看珠翠,彷佛帷中见玉人。
世界阴晴元不定,可怜生灭总非真。
-
斜阳影里月明中,一种葳蕤幻两丛。
零露滴时还荡漾,轻云遮处更朦胧。
风吹频觉娇无力,天暝方知色是空。
忽讶落英飞满径,几回持帚误呼童。
-
羲驭难留忽已西,东山犹带一痕低。
能催古寺疏钟起,渐听孤城画角齐。
影入芦汀群雁落,光衔茅屋乱鸡栖。
此时谁是销魂者,戍妇闺中最惨悽。
-
一枝浓艳俯沧浪,彷佛还疑镜里妆。
波面波心飞蛱蝶,树头树尾宿鸳鸯。
浮萍点缀偏生色,流沫潺湲岂有香。
借问娇姿谁得似,洛神方在水中央。
-
此地本清远,主人情更幽。
游多乘兴至,客不问名留。
坐卧半临水,往来都泛舟。
醉馀溪上别,月色满中流。
-
薄暮停桡水一湾,沽来村酒破愁颜。
戍楼残角吹霜落,别浦渔舟刺月还。
几点昏鸦归木杪,数家寒火出林间。
漫言潘岳犹年少,憔悴西风鬓易斑。
-
莺喉宛转舞蹁跹,唱彻凉州第一篇。
缑岭羽衣王子晋,汉宫丽质李延年。
袖当卧处还堪剪,锦掷筵间不用缠。
三过雍门称绝技,可能歌劝上留田。
-
年少声华动五侯,老来长啸卧沧洲。
门无车辙堪罗雀,家有图书可汗牛。
流水一村韦曲社,桃花三月武陵舟。
知君猿鹤盟犹在,好看青山到白头。
-
征亭尊酒暂踌躇,一曲阳关恨有馀。
月里龙精归剑浦,云边马首出匡庐。
故园春尽莺声老,驿路天长雁影疏。
明到长安同献赋,知君才藻逼相如。
-
七载韶华叹逝波,天涯尊酒喜重过。
春风海上销兵气,夜月军中奏雅歌。
仙子吹笙年正少,将军入幕客偏多。
灞亭醉尉应相避,敢问今宵漏若何。
-
赋就招魂竟莫还,天阍虎豹正当关。
更无白日能回照,岂有金丹可驻颜。
死后修文居地下,生前遗墨在人间。
青门皓首幽栖处,桂树萧条不忍攀。
-
云黯乌山旧草亭,抚床恸哭泪交零。
百年天地收灵气,半夜词坛陨将星。
挂壁哀弦今已断,隔邻长笛不堪听。
茂陵死后多遗稿,剩有残编著汗青。
-
萧萧白发老山林,处士星文一夜沉。
邻舍几能悲短笛,中原谁不叹亡琴。
空林猿鹤春无主,满地松楸日易阴。
墓与要离孤冢近,梁鸿高节尚堪寻。
-
八月秋风冷芰荷,西山爽气晚来多。
千重树色浓于染,十里湖光澹似罗。
白社共酣桑落酒,红裙齐唱竹枝歌。
今宵若得君平卜,知泛星槎入绛河。
-
十载功名叹积薪,风波万里一孤臣。
江潭此日歌渔父,宣室何年问鬼神。
自是蛾眉终见妒,岂知龙性故难驯。
迩来词客方多难,莫向长安逐酒人。
-
家傍城南薛老峰,衡茅长闭白云踪。
读书早已过袁豹,作赋元堪比士龙。
座上一盘餐苜蓿,匣中三尺挂芙蓉。
山间忽听苏门啸,知隔烟萝第几重。
-
托迹江湖二十霜,名山游遍不赍粮。
斗间能辨龙文气,粉署曾含鸡舌香。
夜月久虚玄草宅,客星还照紫薇郎。
山川信美皆吾土,何用登楼忆故乡。
-
北望京华去路赊,法星长照使君槎。
一官佐郡来分竹,三载王程正及瓜。
匹马夜嘶燕市月,新莺春啭上林花。
天朝正待平反疏,父老前途不用遮。
[明]
? ~ ?
徐熥的诗文全集
共 1660 诗文