-
历尽千山与万山,白云飞处见松关。
路从碧涧通仙窦,梦绝红尘出世间。
花落洞中春寂寂,日斜溪上水潺潺。
哀呼四壁多猿鸟,迷却来踪不可还。
-
江干分手动悲歌,迢递关山岁杪过。
独夜怀人魂梦远,中年知己别离多。
车驱微月寒登陇,马踏残冰晓渡河。
若遇长安旧相识,为言生计久蹉跎。
-
津亭落叶点衣斑,斗酒临岐动别颜。
江上流澌前岭雪,马头晴树隔淮山。
征途岁晚鸿声断,上苑春深草色闲。
此去趋庭驩不浅,可无飞梦到乡关。
-
年少曾窥宝笈文,老来高卧谢尘氛。
吟边野兴随青草,世外馀生付白云。
大药已传龙虎秘,闲身应混鹿麋群。
桑弧正及黄花节,一度花开一寿君。
-
星轺万里上长安,岁晚关河雪欲残。
剑佩晨趋金阙霁,丝纶夜草玉堂寒。
千条御柳鸣鞭过,五色宫云拄笏看。
幸有同心在霄汉,清时无用赋猗兰。
-
一丘栖隐近何仙,不异庞公在汉年。
名混布衣堪傲世,斋供绣佛可逃禅。
尊前有客同浮白,身后谁人识太玄。
此别相思劳梦寐,壶山云树鲤湖烟。
-
何时踪迹别壶公,岁晚看山过霍童。
客路杖藜残雪里,人家鸡犬乱云中。
钟闻下界诸天近,寺隐深林一径通。
遥想空门多胜事,半龛明月几僧同。
-
精庐高傍玉蝉峰,采葛歌成意更浓。
把臂共挥花下麈,连床同听佛前钟。
覆棋怜尔如王粲,倒屣何人是蔡邕。
白首交期谁得似,寺门遥指岁寒松。
-
西风萧瑟不胜愁,无奈同心赋远游。
一带青山吴苑暮,满林黄叶太湖秋。
离魂渺渺随鸿断,乡泪潺潺逐水流。
况是天涯摇落后,岂堪为客独登楼。
-
投簪久矣老沧洲,共说神仙是隐侯。
衣剪烟霞轻豸绣,家营云水比菟裘。
数茎瑶草千年绿,九月黄花一径秋。
不用寻仙访真诀,姓名元已注丹丘。
-
越王城里起西风,旅馆相看兴不穷。
词客交情联缟带,美人幽恨寄丝桐。
当筵夜静灯花绿,隔寺秋深落叶红。
此去岂愁逢醉尉,踏歌齐向月明中。
-
诗名久已动长安,此日仍登上将坛。
投笔耻为秦博士,横戈今作汉材官。
常?一命酬知己,不爱千金赠所驩。
莫道书生无远略,东封函谷有泥丸。
-
姓名曾冠少年场,逆旅相逢意慨慷。
能以三都雄艺苑,还将一剑倚扶桑。
燕台击有荆轲筑,粤国游无陆贾装。
为爱琅邪门下士,如君词赋独升堂。
-
门掩苍苔一径幽,白云应为远公留。
疏钟隐隐诸天暮,残叶萧萧满地秋。
竹院又逢今日话,芝山犹忆旧时游。
此中传偈多禅侣,何必浮杯到沃州。
-
萧条残垒不胜悲,此地曾经几乱离。
恨血尚馀春草里,游魂多出夕阳时。
潇潇寒雨闻刁斗,漠漠阴云见羽旗。
满路干戈愁转战,胡笳休向马头吹。
-
少小从军出玉门,萧萧白发返丘园。
塞垣此别休回首,旧路重经更断魂。
残橐只馀孤剑在,故乡知有几家存。
古来征戍生还少,何必封侯是主恩。
-
满天秋色雁边遥,载酒芳园暑气消。
柳外鸣蝉寒度雨,竹间小浦暗通潮。
半林绿树迷危堞,一带苍山隔断桥。
此地相逢不沉醉,更于何处避尘嚣。
-
少年作郡到长溪,五马时从柳外嘶。
官舍鸟啼春寂寂,公庭吏散草萋萋。
山城夜月闻弦诵,瘴海秋风绝鼓鼙。
日向习家池上醉,儿童争唱白铜鞮。
-
双眉颦蹙四蹄翻,皂枥无声被不温。
憔悴难忘当日宠,悲鸣犹恋主人恩。
强随夜月登妆阁,愁逐秋风出塞垣。
金埒玉楼遥骋望,几多汗血几啼痕。
-
如燕如龙户外嘶,行云行雨意悽悽。
青蛾永别黄金屋,赤兔新翻碧玉蹄。
虽有飞腾空冀北,更无歌舞出楼西。
他时紫陌相逢处,望见银鞍不住啼。
[明]
? ~ ?
徐熥的诗文全集
共 1660 诗文