-
客居非蒋径,亦自过求羊。
绿酒人来贳,黄花节后香。
敝裘霜气肃,残烛雨声凉。
漏尽欲为别,秋宵苦不长。
-
一夜文星落太空,中原惊叹失人龙。
五湖方遂鸿冥志,千载真成马鬣封。
门下几人歌薤露,墓前今日挂芙蓉。
招魂宋玉吞声哭,欲叩天阍第九重。
-
箕尾骑来历几秋,招魂恸哭过西州。
云飞澹圃愁无色,水到娄江咽不流。
宝剑此时悬季子,明珠何地报隋侯。
丘山零落空华屋,徒抱人琴痛未休。
-
客中方落莫,诸子偶来过。
有相皆丘壑,无言非薜萝。
红尘穷巷少,青眼异乡多。
总是飘蓬者,为欢能几何。
-
彼岸由来不易登,仲宣楼上遇名僧。
演成西竺三车法,传得南宗几佛灯。
纪腊每栽香国树,题诗常买剡溪藤。
漫言自昔耽禅说,身舍空门愧未能。
-
片帆湖上正黄昏,万顷湖光浪不翻。
别后久无千里雁,月中同听一声猿。
半汀菱叶争迎棹,满目芦花不见村。
无数渔歌云外起,天涯孤客易销魂。
-
黑貂裘敝出长安,客路春光半已残。
燕市柳从归处折,故园花在梦中看。
处囊壮士犹潜颖,落魄王孙未筑坛。
飘泊风尘还自笑,十年依旧一儒冠。
-
燕市逢君倒接䍦,几回相乐又相悲。
天涯踪迹同萍梗,客路年华寄柳枝。
南国词坛高赤帜,西山爽气落瑶卮。
若非暂过梨花院,辜负春光总不知。
-
翩翩击筑共游燕,慷慨行歌易水边。
九曲河流看似带,三春杨柳折为鞭。
诗成马上无须草,酒买垆头不论钱。
此去长安应咫尺,与君同赋帝京篇。
-
隔岸惊闻伐木歌,橹声摇月下黄河。
六溪昼静枯桐冷,三径春深芳草多。
满路繁霜凋客鬓,半江寒雨梦渔蓑。
思君不奈风尘远,夜夜愁心逐逝波。
-
木落孤城岁易阑,征途何日到长安。
匣中宝剑霜花冷,客里金尊竹叶残。
两浙名山方驻马,七闽诸子正登坛。
忽闻白苎歌声起,欲倩西风寄泽兰。
-
废殿荒凉噪暮鸦,广陵潮满夕阳斜。
一从凤辇归黄土,无复龙舟驻翠华。
春尽冷烟生蔓草,夜深明月照璚花。
当时复道今何处,半属芜城百姓家。
-
满目繁华一夕空,至今行客说离宫。
垂杨旧见朱旗绕,芳草曾经翠辇通。
商女歌残花落后,妖姬魂散月明中。
可怜淮水龙舟戏,听得江南曲未终。
-
秋风吹送木兰桡,无那愁心逐暮潮。
响屧廊中歌舞散,姑苏台上鹿麋骄。
东吴霸气今俱尽,西子香魂不可招。
半夜乌啼钟欲动,无情明月照枫桥。
-
群山万壑白嶙峋,雪里移舟问富春。
诸将汉家依日月,故人天上动星辰。
千年宿草埋钟鼎,七里寒烟护钓纶。
最羡羊裘堪傲世,青袍愁染洛阳尘。
-
忽闻钟韵出林微,话别空门思欲飞。
日暮西风吹客棹,夜深凉月梦僧衣。
芜城岁晚芦花尽,瓜步秋高木叶稀。
从此分携各南北,更于何处问禅机。
-
秋至关河木叶乾,送君西去路漫漫。
潮喧古渡猿啼隐,露下空江雁影寒。
数点渔灯归浦远,一声僧磬出林残。
片帆渺渺知何处,后夜相思独倚栏。
-
春风初动雪初晴,锡杖今朝出化城。
万里云天孤鹤影,满林烟树乱莺声。
禅心客路随流水,古院荒山闭月明。
自是空门无定迹,河桥此别漫关情。
-
南园精舍远尘嚣,晏坐松阴暑气消。
鹫岭云光连古堞,马江帆影逐归潮。
乍闻金铎当空断,遥见珠幡隔寺飘。
日晚寒鸦栖欲尽,海风吹月上山椒。
-
夕阳箫鼓起中流,十里芙蓉两岸秋。
荇带乱萦青雀舫,菱歌低度白鸥洲。
吴山积翠斜侵郭,越女凝妆尽倚楼。
三竺钟声听渐远,半江微月送归舟。
[明]
? ~ ?
徐熥的诗文全集
共 1660 诗文