-
不惜扶衰病,频于此地游。
贴波低乳燕,绕径蔓牵牛。
翠霭千重合,青山四面收。
瓷瓶试新茗,竟日小淹留。
-
共住尧山坞,山房更觉清。
笋从砖罅迸,蕈占石根生。
不雨涧长溢,无风松自鸣。
惭君频乞记,境绝语难成。
-
延客上茅堂,贫家治具忙。
瓦盆倾白堕,土锉熟黄梁。
笋斸猫头大,莼捞雉尾长。
少留君勿恤,风月足徜徉。
-
乘兴不知远,悠然惬赏心。
试花桃尚小,昂穗麦初深。
翠羽明如锦,鱼苗细似针。
本非枮槁客,泽畔亦行吟。
-
囊收乞米帖,案列换鹅经。
病怪医无验,穷疑鬼有灵。
旧游真噩梦,故友似残星。
愿以痴聋字,书为座侧铭。
-
晚景颇艰辛,谁怜白首人。
栽田思博饭,髡柳欲储薪。
牢补芦籓密,平墁土壁匀。
馀生如此了,真个作编民。
-
最好夕阳天,支筇古岸边。
微云度归鸟,疏雨歇鸣蝉。
柳港欢渔鼓,茭塘聚鸭船。
病身思小适,悔寄郭西偏。
-
悔吝真难释,羁愁渐不支。
交情穷始验,学力病方知。
事业输前辈,文章负盛时。
尧山好山色,只合老茆茨。
-
索米良非愿,如何滞客乡。
贫多赊酒券,老乏染髭方。
半朽怜枯树,微暄喜夕阳。
人情异鸥鸟,叹息未相忘。
-
雪残犹偃卧,旅骑怯掀泥。
梦忆湖山曲,春晴鸟乱啼。
迸阶芳草茁,压屋野梅低。
计日河冰泮,还家曳短藜。
-
欲识尧峰好,村居半墐泥。
柘深蚕子长,花暖郭公啼。
小市渔人集,官桥酒旆低。
所惭犹旅食,閒倚壁间藜。
-
故国风光早,惟应旅客知。
野田挑菜日,村屋焙蚕时。
隐隐渔家鼓,翻翻里社旗。
庞眉旧邻叟,徙倚倍相思。
-
又作东华客,穷愁每万端。
酒如交态薄,春似旅情阑。
努力先朝史,安心本分官。
桑榆元自暖,无策返江干。
-
翳翳尘侵面,萧萧雪覆头。
酒从王媪贳,药访宋清求。
往事槐根梦,馀生水面沤。
儿曹尚龆龀,骸胔倩谁收。
-
颇怪家书断,仍虞旅病侵。
忍穷增学力,揣分息机心。
土锉凝尘满,柴门积藓深。
午馀眠未足,轩骑莫相寻。
-
阑入少年埸,功名黯自伤。
病身垂翅鹤,拙宦触藩羊。
史笔尊迁固,玄言爱老庄。
半生违俗好,安可点班行。
-
孤艇清源上,经旬击绿杨。
鸭浮贪浅水,燕语狎危樯。
淖鬻扶衰疾,浑醅润渴肠。
滞留君莫叹,犹校一官强。
-
遥忆尧峰麓,溪山匝故居。
层林啼戴胜,浅濑聚王馀。
烟绕墟中绿,风来水面徐。
时因行饭出,初不要蓝舆。
-
渌净蜻蛉浦,萦纡踯躅冈。
钓庵编短箬,梵舍隐丛篁。
遇荫恒停杖,逢村暂乞浆。
峰前旧游地,敧枕亦难忘。
-
旅宦暌儿女,穷愁滞岁时。
衰来颜暗觉,毁甚骨先知。
词赋枚皋拙,功名李广奇。
昨非今未是,惟悔去官迟。
[清]
? ~ ?
汪琬的诗文全集
共 1060 诗文