-
倚杖斜阳外,炎蒸顿觉醒。
草头跳蚱蜢,水面点蜻蛉。
雨过柳犹润,云归山更青。
忻无褦襶客,蓬户不须扃。
-
脚疾春来校,行游颇不难。
花繁蜂酿熟,风暖燕泥乾。
嫩蕈形如伞,芳茶味胜兰。
诸君知爱否,为我小盘桓。
-
知君诚作者,游戏集毫端。
糖蟹诚堪赋,甘蕉亦可弹。
解颐多异论,寓目得奇观。
好述輶轩志,他时佐史官。
-
予病不设饮屡辱有典丙文汉亭见顾相对竟日惟豆羹菜饭而己戏作一首
夫子何为者,家依西郭西。
好花无数发,幽鸟不多啼。
茶具童能设,棋奁手自携。
诸君共清坐,未羡醉如泥。
-
凤城垂柳为君攀,西去高轩指散关。
望帝愁魂春树外,卧龙故垒夕阳间。
天悬鸟道连三峡,地入蚕丛控百蛮。
到日不妨频吊古,讼庭草长簿书闲。
-
三年旅食厌风霜,初掌丝纶直建章。
过岭梅花乡梦远,翻阶芍药昼吟长。
承恩祗在金螭侧,赐对频依玉几旁。
故旧弹冠谁最切,欲修书札报维扬。
-
宫莺高啭万年枝,才子为郎退食迟。
垂袖内家催应制,珥貂中监乞题诗。
月明寓直趋鸾掖,日晚濡毫对凤池。
同作金门供奉客,冯唐独愧鬓如丝。
-
掖垣风采百僚闻,特领雄藩到海濆。
藤鸟竹鸡唬暮雨,蕉花橘实映斜曛。
羽书竞逐征南府,刍粟遥供下濑军。
但使闽江无战伐,汉廷先论转输勋。
-
暂辞封事赋南征,骑吹欢阗按部行。
峰叠似屏围楚塞,水流如带绕湓城。
渚边兰杜萦离恨,江上琵琶感宦情。
最是庾楼宜夜月,且停清啸一论兵。
-
手奉丝纶出蓟邱,煌煌幢节引双驺。
南郊共册天王谥,北阙分驰使者邮。
齐晋祇今称大国,王人自昔冠诸侯。
深山父老如扶杖,为报姬公佐委裘。
-
翻因薄命爱长生,羽氅云冠再拜行。
曾被玉皇教按曲,忽随金母学吹笙。
颜逢鍊液重疑艳,身为持斋转觉轻。
从此幽栖如野鹤,万年枝上月空明。
-
自乞天恩下玉墀,宫中女伴镇相思。
羞题红叶传尘世,愿守丹垆事本师。
垂手只携禳斗诀,点唇初习步虚词。
此生无复昭阳㝱,犹为君王夜祝釐。
-
曾持使节远扬舲,落木层波共杳冥。
泽畔有人哀郢客,云中何处降湘灵。
雨过斑竹千丛绿,潮落芳兰两岸青。
回首旧游今阻绝,不堪寂寞对遗经。
-
几是乌皮杖是藤,十年身计百无能。
飘零已作风中颗,痴钝真如冻后蝇。
爱著庞家居士服,拟参慈氏法王镫。
回思少日空豪俊,绁犬呼鹰上五陵。
-
东风又见一回新,偶趁莺声上软轮。
芳草绿于南浦水,桃花红似去年人。
几家篱落鸡催午,十亩陂塘燕蹴尘。
檀板金尊随地好,不须料理欲归身。
-
白头郎吏出燕京,遥指青徐拥幰行。
池面雨过芹菜长,坛前春暖杏花明。
济南自昔多名士,鲁国何人似两生。
早晚东封须颂记,看君起草候霓旌。
-
门前轩骑寂无闻,下直翛然坐夕曛。
竹灶煮泉风谡谡,墨池飘絮雪纷纷。
千年汉鼎瓜皮色,百番唐笺鱼子纹。
除却焚香赋诗外,可容好事访杨云。
-
谬忝朝参几岁华,漫推文赋丽云霞。
不才悔起郎官草,垂老羞攀杜曲花。
松菊尚存堪闭户,江湖无恙且浮家。
应同摩诘空诸有,示疾聊将众眼遮。
-
矮屋颓垣了不华,冯将曲折贮烟霞。
须扶醉日移来竹,急护分前接过花。
但剪蓬蒿开客径,莫驱鹅鸭入邻家。
归来梦断长安道,软土生尘一任遮。
-
一疏言归达翠华,翻然漱石饮流霞。
卷中书绕江村屋,门外山连岳寺花。
枯坐却宜居士服,清斋真似太常家。
御亭北望遥相忆,惆怅寒云极目遮。
[清]
? ~ ?
汪琬的诗文全集
共 1060 诗文