[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文
-
定是寒僧独扣扉,书声犹共雪花飞。
市中来往空如织,就里无人是白衣。
-
自启柴扃望远峰,乡心落叶一重重。
似怜登陟添愁思,处处台先著雪封。
-
半岁三迁古佛家,云门胡饼赵州茶。
莫因旧结僧缘熟,仍借田衣作绛纱。
-
市肆开门讲学初,虽无儋石胜歌鱼。
日中欲效王充阅,只卖羊皮不卖书。
-
一月城中走一回,路傍得句倩僧裁。
纵令黄叶如金贵,不得而翁笑口开。
-
诗满奚囊麦满篝,别才几日忽惊秋。
只疑弟劝兄酬处,白水山花一片愁。
-
朝夕随僧嚼冷齑,邻翁为觅一枝栖。
解开布裹残书卷,几个儿童胜牧羝。
-
十日不来凉又到,预愁衣薄不禁秋。
风吹禾黍人行处,疑尔相随老比丘。
-
原是道傍半间屋,自君到此足优游。
纵令野月长相接,不得僧来也不幽。
-
三年一纸到关东,江月边云万里同。
研泪题诗连夜寄,不知何日达南中。
-
破寺松风腊月时,君行泼墨我题诗。
天山无限巨然笔,不到边庭总不知。
-
未到中秋吹已寒,每因踏月怯衣单。
何须更听悲笳曲,白发丝丝叶叶丹。
-
纷纷牧马问平原,望见炊烟尚有村。
白骨未埋青草遍,不知何处哭王孙。
-
三春不见一花开,独有城头散落梅。
却忆江南晴日好,屐声齐上凤凰台。
-
高楼钟歇雁声沉,一叶随风到客心。
却忆素馨田畔住,美人何处独披襟。
-
出户连天动远思,沙明如雪沁肝脾。
夜深一片苍茫色,不是流人绝不知。
-
秋光深浅我全知,正是无人独立时。
便欲关门情莫奈,惊乌啼在第三枝。
-
碧天湛湛自孤身,淡寂何言一倍亲。
此是山楼旧相得,眼中无复岭南人。
-
铁桥西畔即吾家,回首黄云万叠遮。
四百峰峰皆有梦,空从笛里见梅花。
-
寒风夜萧飒,门外白皑皑。
窗破何须补,从他雪入来。