-
有月非乡月,沙云似水云。
风从芦淀过,梦作海声闻。
河远星垂越,天长雁入汾。
窳尊馀宿酒,聊以续残醺。
-
空光浮大川,云脚切遥天。
一鹭炯浮水,千杨翠合烟。
疏钟鸣梵阁,高网晒渔船。
理得沧浪曲,泠泠风过弦。
-
孤月下睢城,风潮送晚声。
乱山平野暗,疏树一村明。
相对离乡客,难为此夜情。
迢迢河朔雁,先我向南征。
-
古野小沧浪,高楼面蜀冈。
官閒诗作牍,民昵酒输粮。
剔藓安棋局,围花倚篴床。
何时陈孺榻,容我寄疏狂。
-
往岁吾方病,君来过敝庐。
朗如秋对月,清到水含虚。
淬厉看囊剑,低徊解佩裾。
胡为相别久,曾未寄鸿书。
-
吴门烟水阔,春月记清游。
画舫人都老,疏镫雨易秋。
蠡湖惟断雁,天渚但牵牛。
闻说衰杨影,萧疏满旧楼。
-
亦复蓟门聚,愁歌托楚骚。
水香搴薜荔,春暖种樱桃。
风雨思乡远,星辰对酒高。
不堪行乐地,蛩语已蓬蒿。
-
十载如昆弟,何堪别思长?
江枫明晚照,沙苇动初霜。
隐宦同山谷,谈经有仲翔。
可知中道雁,犹自觅饥粱。
-
大有仲宣感,谁怜明远才?
江流千里去,淮上一舟来。
咫尺偏相左,登临枉费猜。
夜来须有梦,送我到苏台。
-
隔江枫树林,对我极霃霃。
急水漂人语,深愁积夜阴。
远期当约鹭,独醉只怜衾。
客况因时换,难追昔夜心。
-
城堞卷残莎,城楼俯大河。
天从云外暗,凉到雨边多。
转树平冈出,随帆一鸟过。
高秋苏万象,空处见渔蓑。
-
瑟瑟撒秋尘,昆崙十万蘋。
间嬉无滞悦,久视作回瞋。
水影都横雪,山痕不受春。
柳圩停画担,笑煞卖香人。
-
凉星七月朝,疏柳百花桥。
紧雹催秦鼓,纤虹闭楚腰。
豪门谁豢犬,痀丈善承蜩。
我是眠馀蝶,能知翠幄凋。
-
风净皆荷气,云垂有玉痕。
上方天易晓,太古梦无昏。
斗壁镌龙象,烟巢定鹤魂。
任渠松影外,日月走浑浑。
-
托命在凉漪,西风缭一丝。
联裙持弱态,背影妒旁枝。
绮劫仙原幻,秋心客自悲。
旧翎春幄燕,迟暮不相期。
-
闲心同守陴,独坐仗无驰。
炯尔寸光发,差然万象卑。
江沙明一鸟,檐月捩横枝。
四旋虚车柄,相矜在约軧。
-
祓兰堪换骨,投秽惜渠蝉。
蔽翳交奇色,黄唐梦古年。
火焚大槐树,风劫小游仙。
逝者眼中水,驱之耳后鸢。
-
汎然流断苇,那识水无垠?
江势凭宗海,湔氐自有岷。
跳梁羞黠鼠,捃手笑劳薪。
何所师蒙拙,遐哉圯上人。
-
青霄如大湖,明月作莲孤。
魂魄千灵蛰,人天此界无。
不愁杯易尽,恍有鹤来呼。
把手琼楼上,洪厓认故吾。
-
楼高山与望,日落海先昏。
云拥虚城入,潮依仄岸奔。
青天惟水气,断渚有芦痕。
寂寞凭阑者,孤心向晚存。
[清]
1805 年 ~ 1864 年
姚燮的诗文全集
共 3925 诗文