-
莫救城门火,池鱼枉恃存。
有端开愤隙,无术慑骄魂。
眚气连山白,焦流入隘浑。
乱尸如败叶,漂过吉祥门。
-
覆有前车鉴,民逋地一空。
守难群力借,弃与敝襦同。
鬼恣跳梁瞰,天愁撒手穷。
群公膺上爵,何以问孤衷?
-
可怜垂塌翼,不作健鹰飞。
难苦三吴客,飘摇一舸归。
从戎心未老,草檄愿都违。
积悃抒何自,临行涕与挥。
-
滃州一夕陷,兵气惨难舒。
王粲无侯骨,陶潜有遁庐。
宝刀怜未试,园菜尚堪锄。
莫使严城客,频频盼雁书。
-
空烟呼万鸦,单舸渡桃花。
无恙邀天福,陈餐便夕加。
危床拥孤烛,静思逼繁笳。
启阁更东望,乱山横暗沙。
-
黄叶不成秋,乱峰都在楼。
独居惟有哭,遗想况难求。
暗雨凄城角,惊飙堕渚鸥。
谁怜数茎白,近已上吾头。
-
敢肆鲜卑胆,来从内地窥。
斤将伤到鼻,燃已急当眉。
云压三江动,乌啼万井危。
要津犹可据,吾忆李鸦儿。
-
弱蓬在中路,岂竟任漂摇?
眷属有同命,江湖馀一瓢。
食穷思橡栗,志短逐鹪鹩。
但得山林密,蓑镰我愿樵。
-
所见已如斯,尔行还曷为?
但言各无恙,劝我不须悲。
脱阱事真险,闻安心转疲。
且从斋院息,啖粥解吾饥。
-
一椽犹得庇,未敢怨萧条。
鸟共投林密,山先向客邀。
支床分枕蓐,乞米试铛瓢。
便不嗟瘖口,余心亦已憔。
-
漏壁待牵萝,深门好踏莎。
放愁资野阔,遣寂仗邻多。
选草看编席,梳棕效织梭。
安居无外警,永矢硕人薖。
-
昨梦城南巷,吾庐树不青。
月凉苔自閟,蛩断夜谁听?
音问探亲友,存亡半窈冥。
遥看孤雁外,愁雾塞重溟。
-
江紧千岩束,居穷万事违。
风云新态变,踪迹故人稀。
昼静思书卷,宵寒忆质衣。
晚禾看遍穫,差共免年饥。
-
逼人来至此,定数亦难论。
已觉谋都拙,空誇舌尚存。
身愁腐草木,业未惯鸡豚。
我愧东篱叟,名淹道自尊。
-
颇闻亡命辈,掳掠遍诸乡。
托迹还侥倖,相依得善良。
诛茅时足爨,馈芋日盈筐。
纵匪南山豹,聊为暗雾藏。
-
渐传诸旧好,多赴近村居。
短臂愁挥剑,深情待执袪。
惊弓吾倦鸟,脱网尔枯鱼。
一样漂蓬感,关心故里墟。
-
食粮愁不继,卜筴待如何?
歧路文章贱,沿江寇盗多。
往堪资告语,涉未畏风波。
搔首凭苍莽,冰天削面峨。
-
客有携樵斧,行吟过涧来。
入山乘未夕,顾我若相猜。
桕老深红堕,烟荒暗翠埋。
何当借君手,趁势刈蒿莱。
-
濩落诚何免,清閒转自难。
低眉从牧饮,晞发岸吾冠。
未竟乘桴险,终愁立地单。
感伊千叶筱,护我梦平安。
-
睡醒闻乱叶,犹道是哀笳。
起拓西窗坐,思持北斗斜。
渔台明独火,巡柝警群鸦。
众象归元寂,徒凭望眼赊。
[清]
1805 年 ~ 1864 年
姚燮的诗文全集
共 3925 诗文