-
海雨夜凄凄,朝云四壁低。
鹇馋争菜唼,鹤冻借埘栖。
虚壑阴难叩,颓廊折易迷。
故人鸿爪在,剥落雪中泥。
-
天阔远云来,湖澄夕翳开。
高风森栝柏,旧燕识楼台。
诗梦重寻藓,琴心欲寄梅。
清谭忘夜永,阳信转葭灰。
-
亭台都废尽,兀兀五松存。
巢有新乌语,墙多老藓痕。
风声如水至,日气与阴昏。
百岁东邻叟,掀髯让尔尊。
-
花月沸笙歌,繁华瞥电过。
输君离世立,奚止阅愁多?
剩有蒙茸茑,来缠屈曲柯。
买山频易券,奈尔旧人何?
-
山材无稚菀,斤斧日相求。
大器将谁晦,危生亦幸留。
贞心天月皎,壮气海涛秋。
岳观秦时树,凭君当卧游。
-
云日颇黎海,林峦翡翠屏。
冷鸦窥露戍,画鹢汛烟舲。
天远飘城旆,风高语塔铃。
回头练溪水,七十二流青。
-
天堑扼吴楚,山川气郁蒸。
乱峰入秦岘,孤鸟下修陵。
茗火中泠树,斋帆北固僧。
濯衣思祖逖,江水去如渑。
-
锦树射堂晚,荒笳铁瓮秋。
高文悬沈左,长戟拓孙刘。
古思沈沙草,残山有佛楼。
老渔无閒感,花溆狎春鸥。
-
蠡壳窗斜挂,兰陵酒薄醺。
群帆天外没,孤篴水西闻。
客梦烟花老,乡愁海雁分。
一痕遥飐绿,知是蜀冈云。
-
隐隐小帆山,送人低翠鬟。
客从瓜步去,潮自梦溪还。
冷磬飘黄鹤,疏蘋语白鹇。
邗沟春水曲,曲曲过萸湾。
-
天门扬翠葆,昆柱泄黄流。
晓飐三霄鹤,秋驯万里鸥。
君怀高自远,我志局难酬。
安用名如虱,蝑蝑遍九州。
-
识蕃空有孺,爱李不逢韩。
密树春城合,疏篷夜火寒。
江淮与流滞,风雪杂悲欢。
郁尔肝肠泪,逢君未忍弹。
-
飞毂闹烟沙,燕京三月花。
歌郎眉色换,驺卒帽沿斜。
感易深云叶,词空续梦华。
妒君谢芳草,不与燕辞家。
-
南门驱马别,怅矣隔三年。
尚挟祢衡刺,难逃苏晋禅。
行谁怜踽踽,醉且舞仙仙。
早晚秋风起,重当话水天。
-
山风动晴翠,暮色似初秋。
所惜君能饮,荒村无酒楼。
高天云不断,歧路梦难留。
箧有离骚在,长歌止别愁。
-
托身蝴蝶里,憔悴老王孙。
马少花当路,人稀棘满门。
照墙山自媚,蔽树屋先昏。
三月无觞社,遗墟感仅存。
-
玉笋拥仙班,春灯十二鬟。
露樽传柳出,风笛送莺还。
文采当年耀,豪华信未患。
如何池上月,不照旧时颜。
-
画桃攀折尽,燕子向邻飞。
故事荒难问,浮尘乱莫挥。
断红漂暗井,积绿冻横矶。
隔柳阑干在,无人倚暮晖。
-
素蕾三桠草,纷如荠麦花。
斜寮开饼市,别径过煤车。
颓石依眠犬,凄风落病鸦。
谁携橐驼瓮,来灌故侯瓜。
-
铃急远尘开,南州飞骑来。
传言极茫昧,侧耳一惊猜。
圣虑频谁慰,民亡亦可哀。
长天风色厉,终使荡纤埃。
[清]
1805 年 ~ 1864 年
姚燮的诗文全集
共 3925 诗文