-
无巢堪借宿,怜尔过天鸿。
世境多难问,吾身未甚穷。
得邀天相厚,且拓酒怀空。
搴我芙蓉袂,招他薜荔风。
-
亲孥同聚室,随地可羁留。
未改完天乐,何须越分求?
枲糠聊度日,萧飒漫悲秋。
好俟?氛靖,重为返族谋。
-
破书无鬻地,贷籴亦无邻。
死且慰谁托,吾嗟累汝身。
釜空窥鼠粒,案有蹴乌尘。
且拔园隅蕨,抽篱代火薪。
-
各保全家在,天心相已多。
入山须择木,在陆易成河。
风扰空江雁,吾惭钓者歌。
仓皇挥手别,前去慎防讹。
-
破楼无密槅,风紧未堪灯。
阔梦眠依草,单衣坐握冰。
飘摇危转剧,补葺术何能。
愧尔灵猿力,苍厓拉瘦藤。
-
共守穷山饿,徒供野木嗤。
论恩吾愧薄,阅境尔当知。
书剑存长物,关河有后期。
大江残照下,含泪各逶迟。
-
迂儒生志短,谋食尚愁艰。
手弱难携铗,江清祇习竿。
水云怜梦弛,老病苦亲殚。
勉尔参戎阃,勋成锡上冠。
-
有缨原足请,世岂乏终军?
误以长风颹,来招僻岫云。
马颠愁试勒,弓愞畏胶筋。
不作庸材弃,劳君破格慇。
-
暮云心绪远,佳日眼光明。
弱柳孤宜瘦,新棉煖得轻。
旷参群态变,少遣独居情。
护惜年华在,空山有令名。
-
免得漂零死,相逢会有期。
纵嫌啼笑隔,差免梦魂疑。
有托穷何拙,无归势亦歧。
应知驯虎客,近亦逐秋麋。
-
解得秋柴束,都为骨立形。
荒山邀满月,皎墨撒明星。
小署阳春券,相思故屋屏。
居然成揖让,旧腑拓新町。
-
霜威欺独烛,似仗我吹嘘。
空谷无华胄,閒心有太初。
天当新玉象,客拟负春锄。
在眼多枯朽,精华手自摅。
-
绕屋栟榈树,颠风作夜声。
迢迢幽涧梦,踽踽美人行。
筝笛难搜怨,冰霜几践盟。
鍊姿除绮习,孤傲轶群生。
-
孤佛对孤树,曲楼当曲阿。
微风野花落,暗院茗烟多。
习玩通禅悦,遥声得涧歌。
一墙山翠递,林势借嵯峨。
-
尘热不到门,石楼云气昏。
荒松彫佛髻,古月鍊冰魂。
大隐宜雌守,真元有上根。
癯禅梅托命,晞衲向朝暾。
-
梦从天井过,絷得一龙来。
怒水厓心迸,枯云电眼开。
似忘民受福,肯使魃为灾。
谁闵群生涸,为霖有相才。
-
远晓醒春山,梦回江鸟还。
渚烟吹宿簖,帘绿照疏鬟。
幽怨若相泥,馀芳信自閒。
登楼聊故故,明睇眷丛蕳。
-
横阁静高曦,单衾梦后疑。
淫诗参病课,中酒误花期。
趣乞儿童补,时将寿命持。
天元能默会,空境有师资。
-
花破雨捎燕,弱情禁得春。
断云宜约怨,病女肯分嗔?
芳草迷归路,江关忆故人。
画梁萦暗碧,不是旧歌尘。
-
黛峰争靓叶,凉晓画明波。
雏燕爱春阔,落花如雨多。
大湖有兰桨,佳客被青萝。
不畏裌衣薄,露边吟踏莎。
[清]
1805 年 ~ 1864 年
姚燮的诗文全集
共 3925 诗文