-
约住可怜瘦,媚渠无尽山。
烟难扶断力,风与栉斜鬟。
小鸟唤流水,佳人看指镮。
惭吾笼帽客,来拟醉时颜。
-
难为天意厚,使我有蘧庐。
借病宽劳体,因閒惜破书。
江漂群木秀,云拓四山虚。
且听南风里,欢声散晚畬。
-
涩枕支荒壁,凝云切静天。
颠童掀梦舞,残火恋膏燃。
阔海孤心汩,危巢独树悬。
开门抒暗啸,元响发鸡先。
-
不见暮潮下,但有暮潮声。
水阔云为岸,风斜叶过城。
人多思旧树,天为涤残兵。
侧面障篷笠,凄然促棹行。
-
初夜横西月,秋颦试澹眉。
高楼依汉近,薄袖下帘迟。
玉笛有清泪,芙蓉是怨枝。
黄姑天渚隔,何以慰相思?
-
习药难防病,逃吟转饵愁。
乱山参世变,懒迹愧天游。
稻色平交野,江光晚入楼。
化机谁刻凿,食息有沈浮。
-
雨馀凉有晖,独戍静山旂。
冉冉野鸿度,寥寥空叶飞。
阔天留梦窘,穷眄慰心稀。
一证素弦愿,故人来款扉。
-
经岁餐山绿,吾嗟梦不鸾。
携朋同汎滥,挟气已高寒。
独鸟先人去,遥峰仄景看。
近闻樊榭路,森碧满琅玕。
-
拭翠明天地,湔虹澹佛衣。
暗馨吹藓落,秋梦隔尘飞。
玉涧清无恙,苕年梦已违。
亭亭螺髻影,含怨迥何依。
-
高挹山川秀,卷帘宜读书。
深天明一鸟,晚翠上轻裾。
静想契群悦,斯人游古初。
定漪浮酒色,惜未种芙蕖。
-
尚未还乡里,身悬曲沃匏。
罪真宜岸狱,梦复堕䍢罞。
碧沚芙蓉宅,青天鹳鹤巢。
浮沈风月梦,一例影怜泡。
-
未涤残冬气,江梅有怨姿。
微波岚影冻,初月梦痕知。
小鸟能催信,蹇驴待索诗。
胚胎春十万,元命好矜持。
-
养物天为橐,媐时日放春。
不期来乳燕,何复怨佳人?
次第春风熟,烟绵暖翠匀。
孤心搜阔梦,卷幕一逡巡。
-
燕来托吾屋,吾亦托人居。
可托何嫌陋,相安已胜初。
拓墙容乱草,分箧理残书。
几辈投林莽,东望海县墟。
-
致我晨窗寂,遥遥江上峰。
白云曾不返,黄鹤好相从。
清涧宜谁宅,孤心系昨钟。
似于塞碧外,戌削见芙蓉。
-
道始天修乐,春归水气融。
导灵机易遁,入缋象难通。
溟涬无穷壤,元虚有化工。
但看邻树叶,不掩露胎红。
-
井瀣资苔绿,檐山借树青。
向阳花得气,伴寂客忘形。
饭罢茶初沸,风阑蝶偶停。
迟回帘不下,恐使砚波冥。
-
残露欲疑雨,停云如待风。
有花明湛湛,而我思濛濛。
修翮燕求整,乱梢篁避工。
四溟成草界,芳绪亦何终?
-
山入大江绿,春鸥忆旧萍。
潮迟帆自下,云白雨难冥。
骚柳知离怨,渔歌负俗听。
好将疏澹意,补我画馀屏。
-
小鸟翠翎短,穿花背影红。
翩如斜剃影,怯受过襟风。
天与延佳日,人愁闭玉栊。
问谁凝盼久,别我去墙东。
[清]
1805 年 ~ 1864 年
姚燮的诗文全集
共 3925 诗文