-
苍苔生牖下,相媚有残花。
栖鸟恋檐色,羁人揽鬓华。
虚烟笼宿气,碎绿凝平沙。
白日送杯酒,东风悔别家。
-
家在浃江口,悬城插水根。
城低山作堞,江尽海为门。
风起潮能阔,云高午易昏。
空庭探物象,彷佛住乡村。
-
何以慰孤寂,所欣良友过。
将车出城郭,命酒对山河。
人语接黄鸟,衫光动绿莎。
未堪豪达兴,亦复减无多。
-
科名关众望,几辈解论才?
仍此衣鹑客,羞登市骏台。
迢迢朔风起,汹汹塞云来。
明日归同汝,飞鸿尔莫哀。
-
地弱难储水,城门有积霖。
渐疑为大潦,谁与荡浮阴?
远淀云容拓,高原麦气沈。
敛云欣见日,忽地散流金。
-
东辅极岱岳,西屏有太行。
神能托云鸟,势或览微茫。
匣剑因谁秘,天骐不可骧。
饥来还渴去,岁月误踉跄。
-
奇气不可絷,鹏抟大海云。
命才殊落落,后起漫纷纷。
元柄高谁斡,旁流下益分。
勉哉自珍重,风会系斯文。
-
造语慑群子,卮言沥九经。
千锤极坚老,一掉转空灵。
海尽仙山出,天高古月冥。
泠然张上乐,未许下方听。
-
平生亦能咏,骨槁肉相腴。
尔与示龙象,吾今得颔珠。
星明堪助月,韩在愿为苏。
自日照千里,黄河合一趋。
-
不信君英洒,出言如许沈。
文章真可泣,正始有遗音。
弃粕饷群喙,持几还寸心。
大衢闻击缶,我欲閟瑶琴。
-
识君已三载,今始读君诗。
良友若新获,平生惭未知。
能文虽末务,堕法实兹持。
一翮天无岸,吾安限所之?
-
圣世无文网,西曹岁月閒。
公馀还闭户,身后有名山。
气满华樽抗,尘高大盖还。
浮浮如电扫,姓氏几人间?
-
其奈垂杨树,东风又绿成。
柔枝何袅袅,向我故盈盈。
斜日澹欲没,当筵酒且倾。
只除帘外燕,尚识旧时情。
-
水荇鸣蛙早,沙烟入草多。
未能临玉笛,重听美人歌。
碧树高城合,青天一鸟过。
流光倏三载,良会感蹉跎。
-
徐子宦游远,陈公梦不还。
死生隔杯酒,颜色剩西山。
计序残春又,相凭后事艰。
寄言游冶子,莫待鬓毛斑。
-
幸有何文叔,相偕兴不孤。
看花邻寺晚,撷蔓水亭芜。
群彦联镳至,深樽泥笑俱。
惜哉萍散易,我辈是鸥凫。
-
一绿净无极,入门神已移。
雨收醒树色,云薄养天姿。
爱径纡行屡,看苔泥立迟。
荡摇得晴致,未忍拂游丝。
-
背石出疏香,紫藤花在墙。
䙰披如舞凤,却好媚斜阳。
下有一泓水,上横三尺梁。
落英微破处,细细辨鱼秧。
-
元龙文宴地,乱草过阑干。
春尽游人少,堂虚积气寒。
深深尘榻在,片片落花乾。
朋旧三年梦,临风独岸冠。
-
南溆得空阔,方亭俯碧流。
吹芬波是曲,浴影客为鸥。
荷叶争萍大,芦芽让蕨抽。
此间无六月,谁复抱琴游?
[清]
1805 年 ~ 1864 年
姚燮的诗文全集
共 3925 诗文