-
别院打流莺,飞来搅落英。
拨花寻茗气,背竹听钗声。
露磴春芜缛,兰台午日晶。
有人坐阑角,低唱踏莎行。
-
不知水气深,水底缭青岑。
横黛若相怨,邈含清浅心。
蘋丝为画箔,桃叶助云阴。
留得阴阴幕,巢他双翠禽。
-
青戟美人营,匝窗荷万茎。
鸳鸯迎榜出,翡翠蹑烟行。
武子有新庙,阖闾无故城。
指麾春女队,忆昔教吴兵。
-
石尽出斜门,繁花列瓦盆。
鹤坪皆玉色,麂栅有香痕。
息指长廊好,阴先密榭昏。
娈娈两蝴蝶,转转牡丹根。
-
人倚万竹上,高楼对酒楼。
酒香吹雨过,楼影入江流。
江上生芦叶,烟边隐白鸥。
待伊芦叶长,此地定宜秋。
-
抽云天绪妙,息露渚香深。
远翠摅寥眄,高凉逼静心。
樯旗风万舸,驿柳月双禽。
依约帘栊火,眠花听笛吟。
-
一撒尘驹辔,关门守谷神。
须知千载上,尽有不传人。
定月高辉满,虚天旦气真。
莫凭桃李艳,狼藉锦江春。
-
世久供君玩,胡能结习忘?
铁箫歌定子,绮石拜元章。
醉眼相看白,河流不尽黄。
弦声怜已涩,为尔一更张。
-
偶弹清夜泪,颇忆素心知。
樽酒看天远,深山出梦迟。
残灯摇短榻,独茧引长丝。
那分沧洲雁,亲传寄远诗。
-
空山风雨约,万古定何年?
清净为初地,洪荒已后天。
他乡今日事,小结大生缘。
愿戢醯鸡舞,从吾瓮底眠。
-
侯王无遗殿,城阙满斜曛。
巀嵲何年寺,荒凉隔市氛。
林光浮宿雨,钟响动高云。
寮静僧初散,庭閒草自薰。
-
春色尽零落,杜鹃花自娇。
枝低皆日向,力弱易风摇。
碧血为谁化,丹心殊未消。
我来瞻遗墓,即此想英标。
-
晨雨续宵雨,羁人思故人。
重帘聊自卷,杯酒与谁亲?
城远漂岚气,风低漾水蘋。
须知徐孺榻,待尔扫烦尘。
-
吴下老词客,上头白发多。
愧无长剑赠,奈此短箫何?
到地悲黄雀,当檐袅碧萝。
湘君今已悴,要汝梦湘波。
-
珠光天切露,玉气水当楼。
窗簟如船泛,墙花作藻浮。
梦寻遥海屋,乌警过城秋。
醉看梧桐叶,青能拂斗牛。
-
低籁激高歌,白云摇绛河。
扇光邀月满,山影入樽多。
静露欺疏鬓,深香袅定荷。
吾情吾自感,非为怨横波。
-
静者閒心力,羁人冷肺肠。
饮天三斗瀣,供佛六时香。
晚绣分吴练,晨餐峙屈粮。
青山彭泽梦,吾爱鸟能翔。
-
天远出高柯,潮回走乱荷。
暗霜凉气紧,残蟀断声多。
峭梦摩群壑,閒渔听独哦。
依灯吾鬓在,末路惜蹉跎。
-
伯也今才子,人传三绝名。
宝刀持上砺,春水澹初盟。
鸟已空窗散,帆催大泽行。
负渠新索句,期我后时情。
-
怀葛古高士,东南大布衣。
间生亦麟凤,才望共归依。
碧海云如夕,青穹鸟自飞。
徜徉外尘壒,苕上有苔矶。
[清]
1805 年 ~ 1864 年
姚燮的诗文全集
共 3925 诗文