-
行杯能驻日,拂剑不留风。
苦志天难白,惭颜我易红。
旧盟参木石,小会慨萍蓬。
明夜遥思我,越山东复东。
-
瘦颜各无恙,忘已别经年。
高烛开尊酒,深苔坐夕烟。
蟾光迟不照,鹤梦几能圆?
且觅楼西妓,联床听拨弦。
-
明霜投堰步,初日固陵城。
山远云相失,潮回天与平。
重来去年客,又此一帆行。
飒飒惊沙起,萧萧杂雁声。
-
谁知春草宅,僻似浣花村。
水气白浮竹,山云青在门。
琴床初藓滑,茶灶午烟昏。
鸟亦能留客,窥檐送语温。
-
眼底文章客,平生魂梦知。
天将新栎社,风与合萍漪。
仲武封侯骨,陈王籋月姿。
魏公亦奇卓,騕袅下纤离。
-
相与蹑危台,苍烟莽未开。
湖风回塔转,天鸟落杯来。
醉且永今日,吾还唱莫哀。
忽飘龙角雨,千里荡清埃。
-
忧危鍊心骨,浊世立朝难。
积石系天柱,瞿唐下水滩。
文存神不死,险尽梦犹殚。
想见抽毫坐,峨峨侧大冠。
-
君为明德后,宝此信贤孙。
字辣犹芒起,言酸但血痕。
枭奸空戮社,忠孝自清门。
我昨瞻遗庙,山孤宰木尊。
-
不信竟如此,人来告我闻。
但教生已苦,谁使汝能文?
黯黯风吹雨,凄凄水是云。
游魂无家室,飘泊与谁群?
-
夙昔羁燕邸,相将日夕过。
联车趋酒市,击节听君歌。
忽握西风别,还期后事多。
前言入追忆,使我壮心磨。
-
白发君堂上,秋深尚葛衣。
艰难新妇弱,孱病一孙依。
秃树悽孤鸟,回风促晚晖。
可怜惊绝后,犹望汝生归。
-
死岂真天命,生何怨石尤?
须知富春水,不是汨罗流。
狼藉收残骨,虚无等幻沤。
龙门千尺峡,神在倘车斿。
-
拱木尚书里,穹碑通议桥。
昔观何壮钜,今望已萧条。
风压空城日,沙盘旱地潮。
苍然生晚色,一雁下城谯。
-
浩浩东城荡,今为种麦田。
伏蝗搜未尽,过马躏相连。
地势垦逾下,天心施岂偏?
偶逢三日雨,相汩又成川。
-
春微沙不草,物竭市无人。
游食兵难练,荒书县屡陈。
土关讥逸盗,囤粟禁强民。
谁善操刀割,能教治一新。
-
击筑更谁歌,荒原落日多。
舆图犹督亢,壮士失荆轲。
莽莽关前树,萧萧易上波。
无端千载下,有客为滂沱。
-
燕飞何仄仄,苦尔亦离家。
高城已无柳,朱门今宿鸦。
长安有春色,不似故园花。
辜负二三月,吾怜尔计差。
-
娇语抑何怨,尔来投我衣。
岂忘春色晚,犹向碧空飞。
陌路多芳草,沙天满夕晖。
东风不相爱,故侣看疏稀。
-
潘丈德舆招同孔继鑅江开沈肇熙吴大田张际亮鲁一同饮城南酒肆饯春
一年春又尽,明日事难知。
良会此萍梗,深心共酒卮。
情来不辞醉,欢在即缘悲。
城角垂杨树,为谁绿满枝?
-
月翳天成雾,雷轻雨过空。
重帏揭深晓,暗枕得凉风。
物待千姿竞,吾还百感穷。
梦馀有愁泪,满洒越山东。
[清]
1805 年 ~ 1864 年
姚燮的诗文全集
共 3925 诗文