-
远望遥遥只隔林,由来山色最宜深。
白云不碍闲来往,才过枝头又度岑。
-
清溪百折度潺湲,溪上何人独掩关。
密筱丛篁三径合,落花啼鸟一庭闲。
-
洞门十日九日闲,无日无时不闭关。
儿童惯识常来客,暂放柴扃一往还。
-
烟鸟栖初定,虚庭人独闲。
长空一片月,半浸碧溪湾。
-
南来北往客,驱马度梅关。
自笑红尘里,生涯不暂闲。
-
野竹乱无次,昏鸦栖不定。
灯寒四壁青,坐久春衣冷。
纷虑忽以闲,微酲亦初醒。
榻畔来疏钟,泠然发空警。
-
夕阴忽已敛,皓魄夜流明。
娟娟来媚人,揽之有馀清。
伫立望河汉,不知霜露零。
群动皆有息,伊余独何营。
-
乘兴非夙期,园林恣游诣。
何须惊剥啄,荆扉任启闭。
萧斋午梦馀,对客尚蒙袂。
爱此盘石闲,袅袅荫丛筀。
商风搅林木,纠干互相?。
-
景寂人闲喜得兼,绝浓峰色又当檐。
红梅未放春消息,移向山窗护布帘。
-
尘忙每叹驹光促,山静方知鸟历长。
识得坡翁过活法,等闲休把日头量。
-
若个闲人肯住山,青山半老利名关。
城隅遂垞深深地,恰可乘间一买闲。
-
残书湿重揭难开,火炽金猊一石煤。
坳水微闻喧蚁渡,茆檐时见曝禽毸。
沧桑小劫移城邑,花鸟闲愁吊草莱。
骑马到门坭过膝,南桥刚道射潮回。
-
春在林芳雨霭间,聊将澹酌消春闲。
盘空衲子挦蔬去,灶湿山童乞火还。
角韵何人诗骨隽,飞筹偏我酒肠悭。
茸茸细草沾游屐,踏破苍苔几径斑。
-
剩得馀身却放闲,冷御端合署玄关。
暂投故里腰仍强,久习殊方语亦蛮。
粗使砾场平作圃,小铺池石假为山。
闻君请学园初就,我欲从君请学还。
-
城阴一道绿萝齐,门径居然五柳蹊。
仙管乍调明月曲,舞裙时扫落花堤。
荷尊送暑曾同醉,桐叶经霜几自题。
屡欲乘闲追旧约,雨塘蛙吠草萋萋。
-
几从华省侍簪裾,人羡仙郎玉不如。
养就苞毛云擅采,飘来桂影月同疏。
花朝染翰摛春藻,夜阁燃藜读异书。
闻道趋庭饶逸思,每携闲韵过精庐。
-
寄食僧寮任寝兴,闲身似我亦闲僧。
一年花事春虚度,是处名山兴倦乘。
魏阙无媒空抱策,东西多难阻担簦。
浮生未得同飘梗,药里萧萧滞秣陵。
-
莫是前朝释慧远,重来再现比邱身。
扫除文字还留偈,了断因缘只剩贫。
莲社几年参讲席,曹溪初渡悟迷津。
尘劳扰扰无闲韵,竹院逢师不厌嚬。
-
寂寂虚窗瞰碧岑,孤灯一榻白云阴。
泉因洗钵来香积,月伴听经到法林。
露冷松风生涧底,僧闲夜语隔溪深。
空山秋色无人管,惟有寒螀绕砌吟。
-
每个石头消一坐,池阴深处纳凉时。
隔云穿过泉无碍,带雨移来树不知。
窗隙乍开删密叶,溪光欲断补疏篱。
东皋多少闲春色,剩本从君乞数枝。
[明]
? ~ ?
李之世的诗文全集
共 1355 诗文