-
忽转平流是小溪,芳洲冉冉短莎齐。
村过野寺无黄叶,水到人家尽绿堤。
暖日河鲀穿荻出,软风海燕掠篷低。
江南好景依稀似,祇少闲僧一杖藜。
-
确石颓沙岸欲崩,危桥齿齿历千层。
已疲官路刚逢寺,乍入云堂不礼僧。
残暑气清荷叶堰,微凉阴藉豆花棚。
闲身也被头颅误,到此情怀冷似冰。
-
三生缘事可谁谈,影里前身嘿自参。
珠海寺门闲乞子,石钟山畔老瞿昙。
肩头明月诗千首,床上葫芦易一函。
莫道此生忙未了,因君借宿古那庵。
-
昼永柴扉寂不扃,荒墟微日澹栊棂。
僧过竹院频留偈,客散茶寮自续经。
鸟语忽从花底哢,渔船闲傍柳阴停。
幽栖未便忘人世,肯向尊前赋独醒。
-
笑向明时早挂冠,投闲应藉主恩宽。
三年作吏毡长冷,九折回车路亦难。
岁月已怜新鹤发,江湖终恋旧渔竿。
空馀绛幄谈经地,桃李阴阴春雨寒。
-
家园宴方洽,知不到山房。
积翠如凝黛,添红为洗妆。
芳心传豆蔻,皓齿发槟榔。
若问闲功课,眉尖较短长。
-
尽堪成小致,乍入即淹留。
始识萧清趣,难从耳目求。
稍嫌池尚涸,添以竹能幽。
偶与闲僧约,迟余月一游。
-
劳骛嗟身事,放闲暂适情。
先人遗素业,若辈谢躬耕。
入世宁无累,惭人说寡营。
行藏吾早定,忧汝学难成。
-
竹院偕僧住,萧清长道心。
花同禅味淡,草绕定坛深。
斋阁听钟饭,闲廊接偈吟。
书声萝屋里,和磬出疏林。
-
庭皋望空阔,山霭晚烟微。
犬护篱根静,蜂抟花粉归。
暖风来燕雀,香露浥蔷薇。
亦有中林客,乘闲款夕扉。
-
恰似闲荒院,松门闭寂寥。
催斋常过午,听雨每连朝。
扫地延僧话,裁书谢客招。
茆檐忻日出,向暖护兰苗。
-
水宿殊淹滞,闲寻野寺行。
寒山隔岸小,残雪落林轻。
羃䍥连江色,迢遥远俗情。
无僧可共语,寂寂一灯明。
-
刺眼皆非旧,多时余不来。
浚池穿石脉,移树补墙隈。
虽尔除繁蔓,犹然费品裁。
松阴闲共课,山色照深杯。
-
津树澹霏霏,兰桡荡晓晖。
空江还独往,投馆未言归。
别路萦芳草,闲房傍翠微。
同衿怜远隔,客里授寒衣。
-
闻君不得意,归复掩柴关。
世路原如此,浮名亦等闲。
曲惭歌下里,书好副名山。
若问行藏事,相看镜里颜。
-
凉梦初醒午后钟,高台闲眺信孤筇。
微茫一带苍烟外,占断斜阳三五峰。
-
闲来趺坐但垂纶,坐到潮平水不粼。
红叶满林风乍起,行人错认浣花津。
-
北往南来度此关,圆明庵子住山间。
前村车马忙如许,可道逢僧便借闲。
-
龙甲龙髯袅袅青,虚堂风雨梦初醒。
道人不管闲岁月,漫说深岩有茯苓。
-
一茆正可借闲居,怪底年来倦读书。
枕箪乍凉人睡觉,香风送过绿芙蕖。
[明]
? ~ ?
李之世的诗文全集
共 1355 诗文