-
一百五日家未归,新丰鸡犬独依依。
满楼春色傍人醉,半夜雨声前计非。
缭绕沟塍含绿晚,荒凉树石向川微。
东风吹泪对花落,憔悴故交相见稀。
-
月自斜窗梦自惊,衷肠中有万愁生。
清猿处处三声尽,碧落悠悠一水横。
平子定情词丽绝,诗人匪石誓分明。
会须携手乘鸾去,箫史楼台在玉京。
-
晓哭呱呱动四邻,于君我作负心人。
出门便涉东西路,回首初惊枕席尘。
满眼泪珠和语咽,旧窗风月更谁亲。
分离况值花时节,从此东风不似春。
-
佐幕才多始拜侯,一门清贵动神州。
霜蹄晓驻秦云断,野旆晴翻郢树秋。
几处尘生随候骑,半江帆尽见分流。
大冯罢相吟诗地,莫惜频登白雪楼。
-
一醉曾将万事齐,暂陪欢去便如泥。
黄花李白墓前路,碧浪桓彝宅后溪。
九月霜中随计吏,十年江上灌春畦。
莫言春尽不惆怅,自有闲眠到日西。
-
凋瘵民思太古风,上贤绥辑副宸衷。
舟移清镜禹祠北,路转翠屏天姥东。
旌旆影前横竹马,咏歌声里乐樵童。
遥知到郡沧波晏,三岛离离一望中。
-
溪树参差绿可攀,谢家云水满东山。
能忘天上他年贵,来结林中一日闲。
醉叩玉盘歌袅袅,暖鸣幽涧鸟关关。
觥筹不尽须归去,路在春风缥缈间。
-
满耳歌谣满眼山,宛陵城郭翠微间。
人情已觉春长在,溪户仍将水共闲。
晓色入楼红蔼蔼,夜声寻砌碧潺潺。
幽云高鸟俱无事,晚伴西风醉客还。
-
傅岩高静见台星,庙略当时讨不庭。
万里有云归碧落,百川无浪到沧溟。
军中老将传兵术,江上诸侯受政经。
闻道国人思再入,镕金新铸鹤仪形。
-
三年踏尽化衣尘,只见长安不见春。
马过雪街天未曙,客迷关路泪空频。
桃花坞接啼猿寺,野竹庭通画鹢津。
早晚相酬身事了,水边归去一闲人。
-
暂息劳生树色间,平明机虑又相关。
吟辞宿处烟霞去,心负秋来水石闲。
竹户半开钟未绝,松枝静霁鹤初还。
明朝一倍堪惆怅,回首尘中见此山。
-
风动衰荷寂寞香,断烟残月共苍苍。
寒生晚寺波摇壁,红堕疏林叶满床。
起雁似惊南浦棹,阴云欲护北楼霜。
江边松菊荒应尽,八月长安夜正长。
-
边声一夜殷秋鼙,牙帐连烽拥万蹄。
武帝未能忘塞北,董生才足使胶西。
冰横晓渡胡兵合,雪满穷沙汉骑迷。
自古平戎有良策,将军不用倚云梯。
-
广武溪头降虏稀,一声寒角怨金微。
河湟不在春风地,歌舞空裁雪夜衣。
铁马半嘶边草去,狼烟高映塞鸿飞。
扬雄尚白相如吃,今日何人从猎归。
-
五看春尽此江濆,花自飘零日自曛。
空有慈悲随物念,已无踪迹在人群。
迎秋日色檐前见,入夜钟声竹外闻。
笑指白莲心自得,世间烦恼是浮云。
-
禅栖忽忆五峰游,去著方袍谢列侯。
经启楼台千叶曙,锡含风雨一枝秋。
题诗片石侵云在,洗钵香泉覆菊流。
却忆前年别师处,马嘶残月虎溪头。
-
折柳城边起暮愁,可怜春色独怀忧。
伤心正叹人间事,回首更惭江上鸥。
鶗鴂声中寒食雨,芙蓉花外夕阳楼。
凭高满眼送清渭,去傍故山山下流。
-
家在枚皋旧宅边,竹轩晴与楚坡连。
芰荷香绕垂鞭袖,杨柳风横弄笛船。
城碍十洲烟岛路,寺临千顷夕阳川。
可怜时节堪归去,花落猿啼又一年。
-
杜若洲边人未归,水寒烟暖想柴扉。
故园何处风吹柳,新雁南来雪满衣。
目极思随原草遍,浪高书到海门稀。
此时愁望情多少,万里春流绕钓矶。
-
芙蓉苑里起清秋,汉武泉声落御沟。
他日江山映蓬鬓,二年杨柳别渔舟。
竹间驻马题诗去,物外何人识醉游。
尽把归心付红叶,晚来随水向东流。
[唐]
806 年 ~ 853 年
赵嘏的诗文全集
共 392 诗文