-
靖节何须彭泽逢,菊洲松岛水悠溶。
行人自折门前柳,高鸟不离溪畔峰。
晓渭度檐帆的的,晚原含雨树重重。
轩车过尽无公事,枕上一声长乐钟。
-
露浓如水洒苍苔,洞口烟萝密不开。
残月色低当户后,晓钟声迥隔山来。
春生药圃芝犹短,夜醮斋坛鹤未回。
愁是独寻归路去,人间步步是尘埃。
-
野寺初容访静来,晚晴江上见楼台。
中林有路到花尽,一日无人看竹回。
自晒诗书经雨后,别留门户为僧开。
苦心若是酬恩事,不敢吟春忆酒杯。
-
暮尘飘尽客愁长,来扣禅关月满廊。
宋玉逢秋空雪涕,净名无地可容床。
高云覆槛千岩树,疏磬含风一夜霜。
回首故园红叶外,只将多病告医王。
-
失意何曾恨解携,问安归去秣陵西。
郡斜杨柳春风岸,山映楼台明月溪。
江上诗书悬素业,日边门户倚丹梯。
一枝攀折回头是,莫向清秋惜马蹄。
-
千峰归去旧林塘,溪县门前即故乡。
曾把桂夸春里巷,重怜身称锦衣裳。
洲迷翠羽云遮槛,露湿红蕉月满廊。
就养举朝人共羡,清资让却校书郎。
-
年来惊喜两心知,高处同攀次第枝。
人倚绣屏闲赏夜,马嘶花径醉归时。
声名本是文章得,藩阃曾劳笔砚随。
家去恩门四千里,只应从此梦旌旗。
-
郡斋秋尽一江横,频命郎官地更清。
星月去随新诏动,旌旗遥映故山明。
诗寻片石依依晚,帆挂孤云杳杳轻。
想到钓台逢竹马,只应歌咏伴猿声。
-
东晋江山称永嘉,莫辞红旆向天涯。
凝弦夜醉松亭月,歇马晓寻溪寺花。
地与剡川分水石,境将蓬岛共烟霞。
却愁明诏徵非晚,不得秋来见海槎。
-
诗家才子酒家仙,游宦曾依积水边。
窗户动摇三岛树,琴尊安稳五湖船。
罗浮道士分琼液,锦席佳人艳楚莲。
今日相逢朗吟罢,满城砧杵一灯前。
-
棹倚隋家旧院墙,柳金梅雪扑檐香。
朱楼映日重重晚,碧水含光滟滟长。
八斗已闻传姓字,一枝何足计行藏。
声名官职应前定,且把旌麾入醉乡。
-
左掖初辞近侍班,马嘶寻得过街闲。
映鞭柳色微遮水,随步花枝欲碍山。
暖泛鸟声来席上,醉从诗句落人间。
此时失意哀吟客,更觉风流不可攀。
-
万水东流去不回,先生独自负仙才。
蕊宫横浪海边别,鹤翅驻云天上来。
几处吹箫森羽卫,谁家残月下楼台。
春风正好分琼液,乞取当时白玉杯。
-
松下有琴闲未收,一灯高为石丛留。
诗情似到山家夜,树色轻含御水秋。
小榼提携终永日,半斑容鬓漫生愁。
因君抚掌问时俗,紫阁堆檐不举头。
-
烟暖池塘柳覆台,百花园里看花来。
烧衣焰席三千树,破鼻醒愁一万杯。
不肯为歌随拍落,却因令舞带香回。
山公仰尔延宾客,好傍春风次第开。
-
门下烟横载酒船,谢家携客醉华筵。
寻花偶坐将军树,饮水方重刺史天。
几曲艳歌春色里,断行高鸟暮云边。
分明听得舆人语,愿及行春更一年。
-
松下山前一径通,烛迎千骑满山红。
溪云乍敛幽岩雨,晓气初高大旆风。
小槛宴花容客醉,上方看竹与僧同。
归来吹尽严城角,路转横塘乱水东。
-
晚树疏蝉起别愁,远人回首忆沧洲。
江连故国无穷恨,日带残云一片秋。
久客转谙时态薄,多情只共酒淹留。
到头生长烟霞者,须向烟霞老始休。
-
天上高高月桂丛,分明三十一枝风。
满怀春色向人动,遮路乱花迎马红。
鹤驭回飘云雨外,兰亭不在管弦中。
居然自是前贤事,何必青楼倚翠空。
-
家有青山近玉京,风流柱史早知名。
园林手植自含绿,霄汉眼看当去程。
处处白云迷驻马,家家红树近流莺。
相逢一宿最高寺,夜夜翠微泉落声。
[唐]
806 年 ~ 853 年
赵嘏的诗文全集
共 392 诗文