-
晓起庭除遍落花。乱红和雨受风斜。惟许荼蘼同一梦。寒重。飘零残粉卸韶华。
满树轻阴垂绿绶。剩有。翩翩碎影护檐牙。切莫东风尽吹落。斟酌。枝头红萼暂留些。
-
吁嗟乎春归。奈匆匆不住,轻送芳菲。几处园林池馆,落红霏霏。无意绪,裁春衣。想去年、百花开时。记剪烛山楼,看花古寺,回首梦依稀。
谁能禁,东风吹。倚栏干几曲,心与时违。又是杨花糁径,海棠垂丝。春已去,人如斯。更那堪、幽思空悲。对芳草深庭,帘拢未垂双燕飞。
-
飒飒西风冷。挂林稍、微茫淡月,碧空澄净。己被鸡声催人起,落落溪桥幽径。舞黄叶、随风不定。店舍无烟关山远,渐轮蹄、惊动栖乌醒。襟袖裂,晓塞劲。
新霜路滑鞭敲镫。板桥头、萧萧寒溜,明星尚烱。指点前村依稀见,野火孤灯相映。望不尽、鱼天耿耿。一片朝霞烘远树,涌红暾、宿草霜华净。云断处,误山影。
-
好时光。渐天长。正月游蜂出蜜房。为人忙。
探春最是沿河好。烟丝袅。谁把柔条染嫩黄。大文章。
-
金风素秋。露华暗浮。天光夜色幽幽。挂凉蟾一钩。
芙蓉太柔。木犀更幽。白头同宿枝头。笑鸳鸯逐流。
-
又盼到、冬深不见,故人消息。况当雪后,几枝寒梅,绿萼如滴。对暗香疏影思佳客。细思量、两地相思,怕梦里、行踪无准,各自都成悲戚。无极。
九回柔肠,十分幽怨,几度写付宫阕,鸿雁空延伫,虽暂成小别,也劳心力。回首当初,在众香国里花同惜。恁无端、寒来暑往,天天使人疏隔。知何时、共剪西窗烛,万千言与语,叨叨向说。却还愁,说不尽、从前相忆。
-
琅玕阴里,是心清净,晏坐了无余说。岩花涧草任风吹,更不许、纷纷饶舌。
西方何处,长安道远,且向这边休歇。扫除一切性光圆,本来法、无生无灭。
-
罗喉岭下苍烟织。乱云深谷披荆棘。红叶被山阿。寒林废塔多。
寺门残照里。古洞余荒址。殿角秀长春。花开日日新。
-
斜肠乍转夕阴结。观音古洞寒泉冽。黄叶拥禅关。山僧终日闲。
石桥通曲径。树杪栖乌定。修竹暗森森。悠然净客心。
-
朝阳初上岩头树。清晨步入蚕丛路。云隐小红墙。钟声发上方。
高碑书故事。苔藓侵碑字。大士坐莲台。莲花何处开。
-
古松阴,幽涧底,流水漱山股。红叶寒烟,飞鸟自来去。苍茫草界羊踪,霜封樵径,石头滑、舆夫相语。
酌清俎。穿林瑟瑟风吹,阴崖望堆素。缥缈峰头,指点过来路。平临佛刹巍峨,钟声初起,梵音散、诸天花雨。
-
浣溪沙·游仙体,用“遥知杨柳是门处,似隔芙蓉无路通”,成此小令二阕
开遍芙蓉叶叶凉。天成锦障护池搪。伊人宛在水中央。
十二栏干人不见,三千世界路何长。空教秋雨洗红妆。
-
浣溪沙·游仙体,用“遥知杨柳是门处,似隔芙蓉无路通”,成此小令二阕
碧落茫茫秋水斜。朱门深被绿杨遮。隔溪听尽晚蝉哗。
无可奈何人怅望,难通消息树交加。能忘情者是仙家。
-
一夜风威,灯晕疏窗微照。云母屏风,护罗帏寒峭。黄花影里,数尽更筹多少。新愁旧闷,竟难忘了。
多病何堪,纷绪乱萦怀抱。茶铛药裹,扬轻烟香杳。棱棱瘦骨,顾影翻然成笑。游仙有梦,也成颠倒。
-
三载交情重。竟难留、买舟南去,北风初动。行李萧萧天气冷,落叶黄花相送。正河水、冰澌将冻。满载异书千万卷,有斯冰、小印随妆笼。千里路,全家共。
年来送客愁相踵。要相逢、都门汴水,与君同梦。此后平安书屡寄,慰我愁怀种种。洒清泪、离觞互捧。聚散本来无定数,古阳关、不忍当筵弄。金缕曲,为君诵。
-
禅房寂静,苍苔浓厚,冷淡斜阳阴里。去年曾到又重来,正幽径、黄花开矣。
冷风轻扬,旃檀香霭,悦可众心欢喜。一杯清茗话西窗,渐薄暮、钟声初起。
-
燕子来时,回塘向暖,野水烟生。刚胜弱絮,初泛落花轻。漫漫垂杨曲沼,才添了、几点浮萍。鱼苗长,生机浩荡,恰趁新晴。
雾縠太轻盈。波细细、参差碧浪纵横。遥天倒影,渺渺动柔清。好是东风消息,吹不定、似皱还平。天涯路,一篙新涨,万里春程。
-
西风露零。高楼笛声。无端吹起离情。落梧桐叶轻。
三更四更。云窗未扃。小蟾斜影分明。挂栏干正平。
-
乱山深处有人家。细路欹斜。长松万树围茅屋,响寒涛、天际青霞。曲涧平铺略约,飞泉高挂檐牙。
幽人肥遁厌烦哗。云水生涯。携筇来有谈经客,露疏窗、萝薜周遮。陋室居之何陋,满堂金玉无加。
-
得意东风快马蹄。细草沙堤。几枝丰艳照清溪。垂杨外,小桥西。
写来还恐神难似,肥和瘦。要相宜。碧纱窗下倩君题。聊记取、旧游时。
[清]
1799 年 ~ 1876 年
顾太清的诗文全集
共 369 诗文