-
玉剪燕归秋社,木犀香浸云屏。连阴初霁月华清。恼煞碧天风劲。
细露凉生池阁,流云暗度瑶京。羽衣纤指学吹笙。不许人间偷听。
-
故人千里寄书来。快些开。慢些开。不知书中,安否费疑猜。别后炎凉时序改,江南北,动离愁,自徘徊。
徘徊。徘徊。渺予怀。天一涯。水一涯。梦也梦也,梦不见、当日裙钗。谁念碧云,凝伫费肠回。明岁君归重见我,应不似,别离时,旧形骸。
-
叠叠银涛翻雪浪。黯黯冷云飞涨。垂藤古木,石壁高无量。望蓬莱,三山远,长风荡。日月双丸小,来复往。天地渺无涯,窈空旷。
忽有仙舟,一叶乘波放。看鬓眉纤,霞裾敞。满盘花果,玉瓶贮,蒲桃酿。是广寒宫,霓裳舞,月中样。白兔守筠笼,随竹舫。猿子采蟠桃,亲呈上。
-
一带小红桥,同倚画栏,池面荷靓。飐飐芦梢,立蜻蜓不定。新雨过、琼珠万点,荡流霞、妙莲香冷。听垂杨岸,几树鸣蝉,催起游人兴。
虚亭萦曲沼,望不尽、绿叶千柄。隔水盈盈,似美人临镜。雪冰藕、凉生罗袂,泛清樽、风吹酒醒。断云残照,渐花外、天光向瞑。
-
一径幽香。傍猗猗修竹,疏影扶将。横斜深院宇,冷艳小池塘。才雪后,乍芬芳。尽无语持觞。向夜阑、巡檐索句,特费思量。
相思难话衷肠。想佳人空谷,一样情伤。帘栊灯黯淡,篱落月昏黄。多少事,意难忘。似不自禁当。更怕他、新愁旧梦,虚度年光。
-
小宴神仙宅。坐苍茫、回廊曲折,高槐如幄。海上荔支枝头杏,玉斗香斟云液。爱雪藕、冰盘清洁。卜筑山房成大隐,羡主人、潇洒能留客。尽一日,花间酌。
地偏心远无尘迹。倒清樽、群贤咸集,骋怀游目。西下夕阳云乍起,一霎电雷交作。风过处、新凉如沐。雨后沿阶芳草色,映冰绡雾縠衣裳碧。归未晚,不须烛。
-
窗前新种绿芭蕉。夜雨声声枕上敲。困不处眠转寂寥。
耐清宵。有美人兮不可招。
-
西溪溪水拍长天。放游船。足留连。一片芦梢飞雪满前滩。仙侣同舟归去晚,夕阳下,起寒烟。
乘流欲上白云间。小桥边。浪花圆。只有忘机鸥鹭对人闲。回首茅庵红叶里,僧遥客,倚栏干。
-
芍药将开卸海棠。最怜樱笋好年光。落花庭院绿阴长。
写就新图颜色嫩,书成小令墨痕香。也凭红翠竞春芳。
-
寒浦藏烟,小桥堆絮,人与花分清淡。竹压低梢,松培老干,簌簌琼英霏霰。才试着花气,早望见、朱栏一半。若非群玉山头,月明林下香散。
可是汉家宫苑。又不似唐昌,树底忽见。黄鹤楼中,玉门关外,休付笛声吹怨。留待东风至,却还怕、绿阴争暖。笑捻花枝,归来香满庭院。
-
昨日送春归了,枝上残红渐少。帘外绿阴多,满地落花谁扫。
休扫,休扫,一任东风吹老。
-
日暮忽闻讣。蓦传来、金桥厌世,痛心惊仆。三日云何成长往,莫是庸医耽误。廿八岁、摧残玉树。母老家贫情特惨,况安人、年少娇儿孺。伤心事,竟难诉。
箪瓢陋巷安其素。最难忘、音容笑貌,翩翩风度。断简残篇零落散,渺渺钱塘归路。何日葬、半山坟墓。哭不成声心已醉,挽斯人、未尽斯人苦。权当作,招魂赋。
-
倚楼目送人归去。望不尽、杏花深处。香车转过山前路。苦被垂杨遮住。
方七日、唱予和汝。匆匆返、去而不顾。虽云小别愁难诉。彼此相思情互。
-
闻道行程已渡黄。江北淮南,云树苍茫。锦书春信远相将。嗟我怀人,实彼周行。
两岸青山客梦长。千里之思,一日难忘。绿杨城郭近雷塘。所谓伊人,在水一方。
-
兀对残灯读。听窗前、萧萧一片,寒声敲竹。坐到夜深风更紧,壁暗灯花如菽。觉翠袖、衣单生粟。自起钩帘看夜色,厌梅梢、万点临流玉。飞霰急,响高屋。
乱云堆絮迷空谷。入苍茫、冰花冷蕊,不分林麓。多少诗情频到耳,花气薰人芬馥。特写入、生绡横幅。岂为平生偏爱雪,为人间、留取真眉目。栏干曲,立幽独。
-
别后数征邮。应到扬州。相思一日似三秋。恼煞雁行天上字,字字离愁。
回首忆春游。花底句留。三分春又一分休。屈指海棠开日近,不见归舟。
-
新秋逢闰,鹊桥重驾,两度人间乞巧。参横月转玉绳低,问乞得、天机多少。
闺中女伴,天边佳会,多事纷纷祈祷。总然天上有神仙,怕也共、有情天老。
-
华堂春暖设春筵。灯彩月华天。上元南极开芳宴,宴群仙、香袅云盘。彩服庭前儿女,貂裘门下衣冠。
春王宝箓注延年。松柏荫常圆。喜君与我生同岁,祝三多、乐胜从前。好景何如今夕,新诗载入芸编。
-
沿河新草绿堪挑。丝柳渐开条。六鳌海上凌风至,献明珠、火树蟠桃。十里朱阑画阁,满天月壁星轺。
太平乐事庆清朝。结伴走天桥。钿车游马笙歌队,望青帘、春酒新烧。红烛缘街引路,浮圆到处元宵。
-
归去来兮,怕君去、少留君坐。说不尽、离愁彼此,泪随声堕。野店长途当自爱,脂车秣马须亲课。报平安、两字寄书频,君休惰。
新年事,匆匆过。冰初解,东风大。隔江关千里,相思无那。今日分襟何日见,观音不管人些个。听一声、珍重去难留,伤心我。
[清]
1799 年 ~ 1876 年
顾太清的诗文全集
共 369 诗文