-
金风玉露相逢曲中秋后一日,同云林、湘佩、家霞仙雨中游八宝山,晚晴,次湘佩韵
寒烟罥树,凉风吹面,云外尖峰屏列。相期不负雨中游,恍若是、山阴冒雪。
危栏倚袖,遥天极目,一片秋光清绝。敲诗把酒晚晴初,卧夕照、残碑断碣。
-
云净月如洗,风露湛青天。不知今夕何夕,陈事忆当年。多少销魂滋味,多少飘萍踪迹,顿觉此心寒。何日卸尘鞅,肥遁水云间。
沃愁肠,凭浊酒,枕琴眠。任他素魄,广寒清影缺还圆。谁管秋虫春燕,毕竟人生如寄,各自得天全。且尽杯中物,翘首对婵娟。
-
病里闲愁如织。落花残、小庭人寂。倦梳慵裹浑无力。恰寄到、雨前新叶。
慰消渴情何极。泛清芬、者般颜色。绿尘飞盏,碧香生颊。风定处、竹垆烟直。
-
细谱桃园记。洒桃花、斑斑点点,染成红泪。欲借东风吹不去,难寄相思两字。遍十二、栏干空倚。冰雪肌肤琼瑶想,引情丝、蹙损春山翠。仙家事,也如此。
凌风待月因谁起。总无非、心心相感,情情不已。只为情深深如海,泛出慈航一苇。渡仙女、仙郎双美。记取盟言桃花下,问三生、石上谁安置。合欢斝,莫辞醉。
-
斜阳巷陌。西风起、池塘一带萧索。露倚半垂,雨欺平倒,画栏斜角。风情最恶。更不奈凉蟾影薄。
况飞飞、社燕将归,鸿影度沙漠。回忆情何限,隔叶传歌,对花行乐。无端青女,暗行霜、舞衣催落。苦意清心,尚留得余香细著。待同听、剪烛西窗,订后约。
-
触目荒凉,小立回廊,夕阳斜矬。认画栋妆楼,红窗疏敞,长楸修竹,绿叶婆娑。满地浓阴,一声啼鸟,乔木森森绕薜萝。玲珑石,仿奇峰怪岫,几朵青螺。
风流此地经过。剩玩月、荒台照素娥。想当日繁华,如今休矣,一朝散尽,妙舞轻歌。烛灺香消,光沈响绝,过客空增感慨多。风来处,听檐铃敲动,犹似鸣珂。
-
画堂春暖日光晴。坐深庭。泛瑶觥。一曲仙音、许我醉中听。虽是初逢如旧识,言不尽,话生平。
落花风度水云声。韵泠泠。特分明。真个九皋、长唳近虚灵。听到曲终人语静,霍然使,寸心清。
-
西子妆三月十三,邀余季瑛、吴孟芬、钱伯芳、陈素安诸姊妹小集红雨轩看海棠,用吴梦窗韵。
风信几番,半春过了,绛雪吹成香雾。待看草色入帘青,敞疏窗、小轩花坞。东风慢舞。更分付、留春且住。愿年年,到花开时候,良朋如许。
休轻误。有限韶华,不许匆匆去。蓬门花径为君开,隔春阴、海棠盈树。拈题索句。莫辜负、阳春同赋。最关心、万点禁风薯雨。
-
喝火令·己亥惊蛰后一日,雪中访云林,归途雪已深矣。遂拈小词,书于灯下
久别情尤热,交深语更繁。故人留我饮芳樽。已到鸦栖时候,窗影渐黄昏。
拂面东风冷,漫天春雪翻。醉归不怕闭城门。一路琼瑶,一路没车痕。
一路远山近树,妆点玉乾坤。
-
窗外雪昏昏。人倚薰笼昼掩门。寒恋重衾眠不起,氤氲。一瓣心香谁与焚。
写出画中身。浅黛愁含隔宿痕。彷佛思量多少事,消魂。何处行云梦不真。
-
未天晚。耐困人昼永,诗书抛乱。掩纱厨、隐几南窗,神逐水沉香远。莲漏丁丁,一枕梦游,柳憨花暖。曾经惯。
旧路儿、桃源前度人散。怅望碧溪流水,好梦醒、难抬倦眼。细思量处,又惹下、暗愁无限。人何在、风裳水佩,剩有绿阴幽馆。无端鸟语惊回,从何消遗。
-
树影朦胧,望小蟾乍涌,人立桐阴。草根虫语,沾衣露下,双双睡稳胎禽。芭蕉掩却红灯,天街夜色深沈。又谁家、一声声,不住敲动寒砧。
当此月满风微,把冰丝再鼓,谱入瑶琴。井栏杆外,闪闪不定,萤火几点难寻。清辉暗转花稍,良宵一刻千金。想嫦娥、也如我,爱月不顾更深。
-
晓禽呜,透纱窗、黯黯淡淡花影。小楼昨宵听尽夜雨,为著花事惊醒。千红万紫,生怕他、随风不定。便匆匆、自启绣帘看,寻遍芳径。
阶前细草濛茸,承宿露涓涓,香土微泞。今番为花起早,更不惜、缕金鞋冷。雕栏画槛,归去来、闲庭幽静。卖花声、趁东风,恰恰催人临镜。
-
日暮来青鸟。启芸囊、纸光如砑,香云缥缈。易安夫妻皆好古,夏鼎商彝细考。聚绝世、人间奇宝。太息兵荒零落散,剩残编、几卷当年稿。前人物,后人保。
芸台相国亲搜校。押红泥、重重小印,篇篇玉藻。南渡君臣荒唐甚,谁写乱离怀抱。抱遗憾、讹言颠倒。赖有先生为昭雪,算生年、特记伊人老。千古案,平翻了。
-
晓起临妆懒。觉年来、闲身多病,神思苦短。谁耐宫鬟梳浮渲,管甚胭脂浓淡。更谁问、画眉深浅。辜负描花新样好,度金针、怕引丝丝线。蔷薇露,不须盥。
研池积水生苔藓。任窗前、花花叶叶,随风飘卷。开卷难成终卷读,断阕无心重按。又不是、春醪醉晚。瘦比黄花慵似柳,绣罗襦、随意腰围缓。懒之病,最难遣。
-
虚心直节裁为桶,野卉奇葩。排比杈枒。离合神光灿若霞。
铜觚玉盎何须论,青绿交加。缕篆雕花。长短随心不及他。
-
水净风疏,照碧天倒影,花间无暑。清露洗红妆,爱金蕊交错。同心并头两朵,洛浦凌波笑相与。结成伴侣,惜双双、占断风流娇妩。
渺渺曲塘落日,问何来小鸟,双栖双伫。不肯画鸳鸯,怕花里耽误。莲花自然洁净,那管根芽淤泥污。这般态度。愿生生、总开一处。
-
朔风紧。催雪满群山,六花成阵。水面凝烟,芦稍戛玉,败叶乱随风陨。溪山妆粉。掩映出、短篱疏影。树鸦惊起,弥漫村舍,板桥难认。
冻云飞不尽。望长空一色,水天深隐。唤渡纷纷,披蓑戴笠,银海冷光生晕。去程远近。好趁取、晚来风顺。兰桡桂桨,空明击溯,画图诗境。
-
春去也,点点舞杨花。落溷沾茵无定准,任教风送到天涯。
惆怅送年华。
-
花开花落一年中。惜残红,怨东风。恼煞纷纷如雪扑帘栊。坐对飞花花事了,春又去,太匆匆。
惜花有恨与谁同。晓妆慵。忒愁侬。燕子来时红雨已濛濛。尽有春愁衔不去,无端底,是游蜂。
[清]
1799 年 ~ 1876 年
顾太清的诗文全集
共 369 诗文