-
春来容易旅中过。
分明客是逋。
也曾踏草看花无。
闭门时最多。
将浩汉,杂清歌。
-
丽影翻荷,凉阴散竹。
筵启高堂耀金玉。
三秋鹊传牛女喜,千春酒进神仙禄。
媚莺言。
欢鹤舞,来添福。
-
人生失意,到处堪怜,总莫回首。
命薄英雄,潦倒污泥都有。
何况轻身脂粉贱,那嫌落节风尘走。
话承恩,只毡营绣被,铙筵金斗。
狡童恨、巾黄眉赤,称帝称王,俄又徒手。
-
问尔声闻,或由耳往,声还自赴耳畔。
说法无情,无情解听,岂患声希欲断。
谁似重垣越,只有人聪远达。
得半怜君,臧三有说,半仍半半。
老去神明应不变。
-
边外一风高,维时南度。
解识同群旧来路。
怪他关下,堆却衔芦如许。
辞寒趋暖,竞投他处。
天上呼朋,云间作旅。
-
湖口转江湾。
客起朝眠。
拭将昏眼望寒烟。
却怪姑山经过后,又是姑山。
铁柱浪矶巅。
-
滩险水小。
行人惯恼。
暝色迷烟,孤舟路渺。
前往泊处相安。
有山潭。
-
细雨红桥清永昼。
竹里莺声奏。
小艇阅湖香,半落莲衣,带有新房瘦。
人间又见西风骤。
萍影漂寒溜。
-
如许声名,终成濩落,全才不抒半。
常投驱江国,匿影山馆。
感怀惯吟旅雁,新词最多哀乱。
一代鸿文,千寻峻节,尔意殊未满。
如予早邀青眼。
-
竟如何,二十馀年为别。
记湖头、一桡菱荇,醉来同卧好月。
快凉风。
乍醒人面,赋新诗、众嗟清绝。
守路髀消,支床骨剩,燕劳成各,犬鱼耗歇。
-
出水红鲜,折来瓶内,一样嫣然。
叶底双栖,欣犹蒂并,惜不丝联。
污泥旧日应怜。
喜此际、初升客筵。
那问根株,欹风自媚,映日还妍。
-
绝壁飞泉,双行绕下唐祠曲。
居然成瀑。
喷水高于屋。
赴壑行田,十里清波续。
方池促。
-
绿树村阴,禾苗仿佛江南景。
流泉何永。
溉得田千顷。
瀑壁高源,声落潺湲冷。
方池影。
-
芳草城南村路远。
络马黄金,步踏残花软。
才子寻吟春几遍。
沾衣汾水思秋雁。
到处山川凭放眼。
-
看头颅、半世浮沉堪怪。
泣牛衣、赧言妻子,尚云存舌未坏。
贱难居、诵成新语,便从戎伍无羞哙。
雨洗云旗,风驰电矢,壁观徒壮,盾书已惫。
海波动、楼船铜鼓,樽俎话成败。
-
夜还来也。
更觉秋无赖。
门锁棘垣深,但相见、须偿酒债。
昨宵雨过,今夜月何如,随作赋,与弹棋,适我聊为快。
英雄在坐,意气偏豪迈。
-
不是经霜,早有淡黄侵柳。
但登高去,岂嫌秋未九。
淩风上处,笑语空中相偶。
朗吟诗也,更狂呼酒。
话旧难忘,路歧几日抗手。
-
绵衣著体不禁寒。
应怜两鬟单。
昨宵圆月又成残。
愁他几处看。
天渐远,地无宽,此身何处安。
-
预拟登高,早是凉风吹帽。
怪相对、两俱非少。
白发何妨,向青天狂啸。
更多情、为拈新调。
秦云燕树,晋岭东西堪眺。
-
不饮争如醉。
不夜常如寐。
从教冷地细思量,悔。
悔。
悔。
[明]
1607 年 ~ 1693 年
王庭的诗文全集
共 313 诗文