-
侧承双筒声,自作天籁鸣。
耸耳愿一听,使我泠然清。
谁云吴侬音,能变中正情。
-
儒林小官冷,仆马略胜步。
竹素园中游,青眼劳一顾。
孰与欧庐间,閒云自来去。
-
京尘化我衣,吴风变子语。
二人还相逢,道在无今古。
薰泽何所为,本无缁与素。
-
进取俄比肩,欢笑亦倾盖。
一梦长相寻,寻子江天外。
子来慰所思,苦吟酬适会。
-
新吟走长须,喜鹊鸣高枝。
邂逅固有分,非人所能期。
对坐俯寒壁,得予尤相宜。
-
能积又能亡,时高又时低。
圭璧随所寓,陵谷岂可齐。
夷坦掩曲径,勿使狐生疑。
光明破宿霭,勿使鸡求栖。
在腊方得时,此意非尔知。
-
感义区区谋国士,竟为升平模棱子。
抗章言事来去忙,左提右挈归之理。
见姓书名安且荣,宁问贤愚落青史。
隐居到此当忘言,对月且倒无忧樽。
-
金碧峥嵘演山脚,合有云骈下寥廓。
自嗟本是烟霞翁,一念人间已知错。
闻说楼成归思浓,想见群真多绰约。
水虎火龙方得传,看破浮生岂能缚。
夜深时独倚栏干,谁见金花当面落。
-
声音求我皆邪道,有琴可听非深造。
无弦弦上声无声,世间此曲今何人。
-
道士初来鹤衣白,无事猖狂走南北。
偶得秘诀烟霞间,鬼谷先生眼睛碧。
谓我当接王公谈,且与天庭二分术。
傥来已感仙翁灵,占梦梦中宜自惊。
妙光照物乃是道,结庐归去南山青。
-
崔风不风人莫测,只恐时人问消息。
子闻妙道今几年,百刻光阴贯今昔。
天柱峰头独看月,火里青龙产芽雪。
屋上无霜春势强,十二危楼电光彻。
剑潭居士心相从,何时遂扣逍遥翁。
-
扰扰红尘高卧客,红尘不染人难识。
琅琅为讲还丹篇,若有清风濯胸臆。
玉兔走入流珠宫,正向时人失中得。
根本盖自仙翁传,仙翁住世千馀年。
-
六月如蒸火方老,三伏炎炎挠清抱。
閒中雨汗林末悄,忽得禅师祖山耗。
笛材未许龙凤吟,却织双纹惬高卧。
卷送西来尤是时,乃似乌薪雪天到。
长须为我扫幽榻,数尺涟漪细风过。
-
卧云先生由内观,谓使妻子忘我难。
顾予且不自有父,安得有汝为悲欢。
武林溪上乃所寄,今且几岁无往还。
源头流水去复去,落花缤纷春屡残。
秦人汉世不须问,寂然自在桃花湾。
-
分外凿私智,役役壮且老。
此生本自然,何者削窘我。
止水观而心,运用无不可。
玉液静中味,万累门外过。
时复一杯酒,聊用沃心火。
-
宛转双源花在处,花叶重重瑞炎暑。
日光相照铅华鲜,翠盖纷纷拥红女。
不贪青子老芳容,薰风偷出香无数。
乃知源上有神仙,何必夭桃随水去。
-
濯缨之水山幽幽,本来似鉴无庸流。
到此令人肝胆醒,涤除万累开襟灵。
一源莫误登临目,纷纷世上红尘足。
-
钓矶上,閒适向金鳞。
秋后江边思脍客,古来溪上得璜人。
寻幽寻至此,聊寄自由身。
-
水阁上,襟带水光浮。
丹桂月来天汉夜,白蘋风起洞庭秋。
尘劳人衮衮,潇洒与谁游。
-
佳节叹短晷,清爽惬幽抱。
新故遽相代,意思幸长好。
百年如秋时,行行越中道。
重九虽百回,半百已云过。
云液倾新醅,篱花摘灵草。
[宋]
1044 年 ~ 1130 年
黄裳的诗文全集
共 714 诗文