-
柔丝转危檐,结网日初卯。
条理满腹中,万虑无一搅。
纪纲国政强,经纬天理巧。
所吐勤如簇上蚕,所织巧如机上妇。
妇织一尺长,蚕吐一两多,轻暖之利为春和。
-
两翅一展秋云高,两睛四顾秋林肃。
狐兔忽落爪距下,肝脑须臾厌其腹。
是艺汝有固有性,是物汝得固有命。
韝上如何寄此身,休誇豪气与精神。
一雉死生非所必,有数存焉擒不获。
-
禦恶不禦良,守实不守空。
主人得犬胜高墉。
有尧汝喧喧,有蹠汝默默。
主人得犬胜幽贼。
犬也徐有云,容犬对以臆。
-
千里共明月,彼此惟月知。
音信虽不闻,有月难为询。
对月祇自恨,中夜还窥人。
姝子想无寐,瞻望应敷陈。
既然默默得心腑,那更徐徐入庭户。
-
通道三杯太和好,已同五气谁能到。
渐造醉乡方自然,忽体杳冥如得道。
坐上一时能两忘,万缘既断非吾我。
须期有物浑成时,先自醉乡聊得耗。
若从泰定真相逢,含尽三才是怀抱。
-
逸兴东西自难卜,快可追风白花足。
巾飘飘,蓑蔌蔌。
每引三杯通道瓢,即陈一阕离尘曲。
独忘怀,人注目。
恐是秦渔来混俗,落花流水难拘束。
-
九十秋分今夜景,银色界中秋意静。
献贤时入帝王州,鼓瑟筵开山水境。
西风劲,衫袖冷。
遥度天香到酒边,中有醉翁吹复醒。
徘徊态,淩乱影。
-
春来时,春红照我衔清杯。
老僧朴野自合道,只从一笑忘形骸。
秋时到,诗翁清瘦秋容老。
吟成兴尽可以归,一雨岩前恰初过。
劳生自适能几人,白云流水谁相亲。
-
为贫为仕我与君,失意以归南北云。
岂把去留论适莫,岂因得丧悲离合。
人是人非春觉梦,物来物去花开落。
攀缘一断六尘空,缘至乃施无斧凿。
不求脱,不与缚,君期万法无忧乐。
-
秋容瘦,秋声寂。
浮云散尽霜宇寒,未见疏星点空碧。
升自东方人望浓,十二回圆喜今夕。
窥澄江,开暗室。
闪闪金银动宫阙,森森冷雪排剑戟。
-
青春可爱如才华,使人诗思如杨花。
飘然去来不可系,又似春云霭然起。
惟人适性而乐生,子云闭户非其情。
亦曾郊上为游人,两袖香风双眼明。
叶下莺莺儿女语,声声似唤游人住。
-
盼盼初归楼上时,想如燕子长双飞。
有才将色世间少,况复节义犹堪依。
将军一去十馀载,玉箫瑶瑟无心解。
岂不能死空相随,以色累公非所知。
白老曾为赋诗客,风袅花枝醉无力。
-
良家有子惠而秀,昔在汉宫谁更有。
入宫见妒名不传,咫尺君王望恩久。
柰何赋分薄如人,却属画工为好丑。
千金买笑那敢当,无赂应嗟落人后。
俄闻召见喜且惊,自以閒雅文轻盈。
-
湆澹险怪士,气马如狂涛。
趋蹶日万变,风石常相遭。
浮沈有命在,险易如人何。
此累稍稍远,十里无横波。
剑潭澄寂客,注酌无丧得。
-
灼灼芳意闹,涓涓朱弦鸣。
晴光发清浅,翠华相合并。
寒涘通游径,清杯得落英。
且慰浮生劳,勿念閒名轻。
桃溪日日流,弗止何独行。
-
礼乐看公暇,阴阳报岁丰。
四并当共乐,一气已相通。
欢笑壶天上,清虚色界中。
可归犹待月,未放曲声终。
可喜年丰自忙少,岂特明明得欢笑。
-
冥冥出世既云往,急急度人还复来。
会当为物落城市,谁探北扉开未开。
下视东秦在诸掌,一念已到非蓬莱。
与子邂逅固有分,况是胸臆无纤埃。
-
风自东山吹厥后,义重生轻公所有。
怀抱应书霜雪明,一封十事龙鳞轻。
青云失志蕡无悔,且喜岁寒柯未改。
名节稍从言路爱,待向乌台观慷慨。
-
污吏物胜志,俗吏势胜义。
志义不可胜,势物如脱屣。
古云士大夫,此道既坠地。
俯首拾蹴与,仰视忽高致。
仕涂无清风,大望失所寄。
-
名利场中化君子,偶得延平二高士。
王子好谈兼好行,行如不及谈如倾。
此生根蒂果安在,宁复计校枯与荣。
纪子忘知更忘说,行所当然孰云别。
坐间自有雷霆声,何事区区论标月。
[宋]
1044 年 ~ 1130 年
黄裳的诗文全集
共 714 诗文