[宋]
1044 年 ~ 1130 年
黄裳的诗文全集
共 714 诗文
-
渐遥人入翠微乡,跨壑凌云古道场。
慧日体中谁独见,水光终不外山光。
-
倾耳西来御史骢,已惭秋月在尘笼。
人间一笑谁能定,未必龙山失醉翁。
-
一榻清风劳辗转,八砖閒日想徘徊。
不须笑貌方相识,妙响还闻大似雷。
-
倘来轩冕不须疑,鹤短凫长却自悲。
只合公馀贪一醉,贤愚休较未归时。
-
海岱东边第一州,幸持龙虎节来游。
湖光照我清如鉴,未暇回头看急流。
-
馀事谁能竞世纷,閒临风月戏为文。
清时不作閒时乐,只恐樱桃口笑君。
-
夜对金莲尤婉娈,晓窥清照转精神。
若教更共人长久,岂待能言始恼人。
-
东秦西洛景相望,只候花开是醉乡。
曾见玉香毬最好,樽前何独说姚黄。
-
香色兼收三月尾,声名都压百花头。
天真无处窥神化,栏畔新妆却自羞。
-
晚得天真独有馀,百花荣谢莫相须。
无穷春思包含尽,但问薰风有也无。
-
衮衮群芳已失真,超然奇秀始离伦。
夜游说与雕栏客,费尽天机老却春。
-
静意逢山乐自知,更遗名迹恐人疑。
寒林野水相窥处,步未移时已得诗。
-
洪都山水北宫西,不似元婴未解迷。
客去寻春人已往,惊猿空有晓来啼。
-
标的强宗两鬓华,不令身后到牛车。
武陵溪上人何在,流水声中看落花。
-
徘徊池上昔人非,不为劳生竟自迷。
花下百年缘分满,月明谁听杜鹃啼。
-
当时歌舞竞韶华,银烛烧残始上车。
堂上旧欢何处觅,春风无计问桃花。
-
自从花发吟何苦,未见春来惜更深。
天与异香分辨雪,不教埋没乱山阴。
-
酦醅新酒人间熟,蓓蕾寒梅岭上开。
亲自折归樽畔去,几回寻向雪中来。
-
一种清香谁可比,九春和气尔争先。
晓来烂熳惊人眼,只谓寒林是雪天。
-
蜂蝶谩寻花后叶,功名犹寄鼎中羹。
开樽好席瑶林下,香堕金卮得素琼。