[宋]
1044 年 ~ 1130 年
黄裳的诗文全集
共 714 诗文
-
地涌天镌一化身,是何年岁定中人。
有无禅语难为问,到了机忘始绝尘。
-
千古岩腰一鉴泉,云霄何处问金仙。
盈虚更共潮来去,混沌中含地与天。
-
俗寻真去不容身,流水潺潺未见人。
云旆莫知来或往,门前谁为扫纤尘。
-
枝叶凌云绿盖寒,乳藤因得到云端。
仙家手植无人会,谁信灵根石上盘。
-
翠碧笙簧羽与声,有时离合不留情。
清多本是仙家物,长向秋风独自鸣。
-
谁知顽物抱真空,自有声音与革同。
到此学人还会否,桥西来问紫玄翁。
-
紫玄名在广寒宫,但恐银蟾与此同。
探得石龙行雨信,一声先报紫玄翁。
-
跨越虚中亦自然,几千年度地行仙。
桃花流水春风好,由此东西是洞天。
-
去卧仙源懒未安,未收鳞鬣半身寒。
何如却赴雷云会,休作游人一笑看。
-
俗离岩洞欲拿云,造化难窥幻与真。
木马嘶风尤会道,况缘天作更通神。
-
山间风定水天深,閒望谁陪讲后吟。
篙子船来应有语,几回明月去相寻。
-
由律知空律可忘,不空空处已承当。
花飞水涌随缘事,且与人间作道场。
-
领袖桑门水鉴中,杖藜人御石桥风。
虽然垢净无寻处,谩濯游尘一点红。
-
乐非声色在华堂,静味群经得醉乡。
不似蠹书鱼不醒,源流何处意茫茫。
-
桃脸韶容柳絮身,江南西洛岂由人。
可怜杜牧空伤感,尚在朋游已丧真。
-
别来重见最伤神,能问朋游故与新。
岂谓紫玄翁有语,悲欢今已是唐人。
-
清口潮来似接人,放船闻在楚江滨。
茂林高下閒行客,却到吴山入梦新。
-
海岱东西六转春,投閒休说去思人。
此方缘尽回头处,别有仙源可出尘。
-
杨花榆荚卫行人,十里遥堤一色春。
多为利名怜此景,未能怜得自由身。
-
湛碧随人山涧水,清香迎我稻花风。
也知吟者多幽趣,物态偏能与意同。