[宋]
? ~ ?
方一夔的诗文全集
共 92 诗文
-
霜风猎猎响林坳,独有寒梅渐作包。
倒影水涵窥沼树,浅痕月印上窗梢。
绿衣低挂酒初熟,乌帽斜攲门屡敲。
花得初阳人得复,俱从颜子结穷交。
-
青山相对总仪刑,人世浮华隔几尘。
厚味不知菘韭薄,旧衔那似菊松新。
银罂豹血争刘项,翠釜驼峰死虢秦。
大抵危机随富贵,不曾粘著退閒人。
-
不露文章世不惊,由来天亦厌虚名。
弦歌夫子穷将圣,风雅灵均死独清。
其道卷怀何足恨,斯文得与岂无情。
长歌独坐沧浪水,休说他年起濯缨。
-
种竹千竿密复疏,菉猗深处着蜗庐。
有床自可安周易,无饭谁教典汉书。
叠嶂画屏围棐案,飞泉白练落阶除。
绝无半点功名望,一任浮云自卷舒。
-
脩竹猗猗月半间,此生赢得占清閒。
磨铅勘易未三绝,吐火烧丹欲九还。
骑鹤腰缠空入梦,跨牛髀骨惯行山。
秋来閒把诗消遣,敢向骚坛占绝班。
-
懒作西风汗漫游,归谋诸妇此淹留。
采花墩近初成酒,种秫田多早带秋。
燕颔已空西塞梦,犊裈莫遣远山愁。
沧江留得偏醒客,袖手时凭百尺楼。
-
握兵结眷冕旒前,牢落英雄二十年。
虎殿寿觞人痛哭,鹃堂私语众喧传。
尔身不恤无埋地,此耻奚容共戴天。
不有四明倡清议,至今蛟虎卧山渊。
-
弱冠知名动紫宸,两朝际遇荷恩深。
身先赴义人争死,天不成功泪满襟。
自郑有谋归华氏,舍湘无地托王琳。
鞠躬待死无馀事,不负朝廷不负心。
-
世奕奔趋若决河,谁将独力障颓波。
指衣太守存唐苦,循发将军负汉多。
薜芷不芳甘自变,白圭有玷尚堪磨。
是非勿与时人说,为就重华述《九歌》。
-
青云谢足下,流水暗门阑。
生计作诗苦,客愁行路难。
老惭鞍马晚,穷笑砚蟾寒。
岁暮馀松菊,留人仔细看。
-
浮生几半百,况复值秋阑。
瘦地年年旱,贫家种种难。
儿因废学懒,妻为典衣寒。
吾意怜文墨,时时展卷看。
-
早行高坎市,遗构草新青。
败壁蜗留篆,空棺狐读经。
落花新旧恨,别酒短长亭。
惟有松林下,寒梅尚独醒。